[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Pobocza Twilajta, Czyli, wrażliwy wampir to lepszy wampir

[Katon]

Tak zostawiając na boku główną dyskusję, skąd to przekonanie, że "osoby, które nie jedzą mięsa są bardziej otwarte na świat wokół, inaczej też nieco go postrzegają"? O ile może co drugiego członu zdanie ewentualnie mógłbym się zgodzić, o tyle z moich życiowych obserwacji wynika, że nie istnieje żadna realna korelacja. A bardzo często wegetarianie to fanatycy z szaleństwem, którzy patrzą na ludzi jedzących mięso jak na esesmanów, ewentualnie z nieukrywaną pogardą. Oczywiście są też mili i otwarci, ale wydaje mi się, że jak już coś to część miłych i otwartych ludzi zostaje wegetarianami po prostu, a nie są mili, bo nimi zostali.

[Katon]

Nie no, jeśli ktoś uważa, że jedzenia mięsa to rodzaj słabości - logika ma sens. Ale przeciętny Kowalski je schabowego wcale nie dlatego, że jest ignorantem albo okrutnikiem, albo jedno z drugim. Przeciętny Kowalski zjada kotleta, bo uważa, że jest naturalne i odwieczne, że go zjada. Nie musi tego wyrażać ani sobie tego uświadamiać, tak jest. Kwestia widzenia świata. Jeśli traktujemy to jak ascezę - ok, ale wtedy schodzimy do dyskusji na temat wyrzeczeń w ogóle i tu wegetarianizm jest tylko jedną z egzemplifikacji różnych możliwych wyrzeczeń (wstrzemięźliwość seksualna etc). Ale czy jest w nim coś szczególnego? Nie wiem. Zwierzęta się zjadają. My zjadamy zwierzęta. Bywa, że zwierzęta zjadają nas. Można wyjść poza ten krąg, ale warto uzmysłowić sobie jedno i tu się będę upierał. Taka decyzja nas od natury oddala. Może to dobrze, bo człowiek się od wielu rzeczy naturalnych oddzielił i uczłowieczył właśnie z pożytkiem dla siebie. Nie jesteśmy naturalni kiedy bronimy do ostatniej kropli krwi czegoś tak abstrakcyjnego jak sztandar - może to źle, może wspaniale. Nie jestesmy naturalni kiedy wkładamy ciała naszych zmarłych do ziemi - może to wspaniale, może tracimy czas. Nie jesteśmy naturalni kiedy torturujemy ludzi, żeby wydobyć od nich zeznania - to raczej źle. Nie jesteśmy naturalni, kiedy pomagamy obcym żebrakom - to chyba dobrze. No i na pewno nie jesteśmy naturalni kiedy nie zjadamy zwierząt - nie wiem czy to dobrze, ale jak słyszę bełkot o byciu bliżej natury to mam wrażenie, że wegetarianizm jednak upośledza jakieś wyższe formy umysłowe u niektórych. Wiem, że nie można zwierząt dręczyć i torturować, tu mój kompas moralny działa wyraźnie. Ale czy mam się wyrwać poza odwieczny łańcuch pokarmowy czy nie, tego już nie wiem. Mój kompas moralny milczy, a skoro tak zwracam uwagę na inne motywcje. Na przykład takie, że skoro mam ochotę na mięso od czasu do czasu to jest dla mnie zdrowo i mądrze je zjeść. Chętnie wysłucham innego punktu widzenia, ale nie lubię gdy mi się go serwuje z wyższością i potępieniem, jak to czyni wielu wegetarian. Poczuwam się do solidarności z moim gatunkiem bardziej niż z innymi, chociaż wielu innym okazuję sympatię i zainteresowanie. Ale gram według reguł według których gra cała przyroda, bo wydaje mi się, że odzywianie się to akurat ten element, w którym blisko nam zwierząt. Nie wynoszę się tu ponad nie i je zjadam tak jak one zjadają siebie. Nie spodziewam się pretensji, nawet gdyby zwierzęta mogły pretencje artykułować. Kiedy szczupłe dziewczęta z dredami pytają mnie jak mogę, to nawet nie wiem co powiedzieć. Za to stoi za mną solidne doświadczenie setek pokoleń, więc kiedy wzruszam ramionami czuję ich solidarność za sobą. Nie wiem jak mogę. Moge. Mogę dyskutować czy to podłe, ale wtedy już nie romawiamy o naturze. Jestem jednak przekonany, że to naturalne.