Drzewo · [ Standardowy ] · Linearny+ Z pamiętnika Samary.

[Rikku]

'a imie jej'

Stłumiony krzyk
Zęby i oczu zaciśnięte jak
Kleszcze na rozżarzonym żelazie
Złość i gniew palące jak ognia żywioł
Błyszcząca łza spływająca
Pomiędzy dolinami brzydkich
Zmarszczek
Grymasu Twarzy
Zesztywniałe wbite aż do krwi
Paznokcie dzikiego zwierza imieniem
Nienawiść
Wbite we własne
Życia dłonie
Myśl jak drgnięcie skrzydła Orła
Atakującego małe życia istnienie
Uda się czy też los zawiedzie?
Wierzbowa strzała przebijająca
Serce posągu
Serce które nic nie czuje
Serce istoty bez uczuć
Kropla
Jedna a po niej druga i trzecia i...
Zaraz, moment

To kamień ma ludzkie serce?

[Katon]

Tylko jeden przymiotnik przychodzi mi na myśl - wydumane. Spróbuj mniej dramatycznie.....

[vampirka]

heh, ja mysle ze sa czasem uczucia, przez ktore sie nie da 'mniej dramatycznie'..
czyz nie, A.?
...


nie przeczytalam moze bardzo dokladnie
i wogole.. stwierdzam, ze b. trudno mi jest skomentowac cos, co tak swietnie rozumiem.. czuje sie, jabym wlasciwie ja to napisala
dramatyczne, niestety ... taka prawda
slicznie ujeta
:*

jak na moj gust to "tak wybitnie po Twojemu" :)

[Noelle]

Nie lubię takich strasznie smutnych, dramatycznych wierszy.