Kocham to xD:

może było:

Z góry przepraszam za odkopanie, ale musiałam po zobaczeniu Czasu Zabijania. Możliwe, że już był. Film cholernie dający do myślenia i wzruszający, choć o zakończeniu pozytywnym. Fabuła, wykonanie - super! Gorąco polecam.

Sprawdziłam:
W HBP była piosenka, ale Ron myślał, że wypił Felixa i:
Ron bronił nawet najgroźniejsze strzały. Robił to z łatwością, wyluzowany, uśmiechnięty, a kiedy widzowie przywitali jego szczególnie dobrą obronę, wyśpiewując chórem Weasley jest naszym królem , udał, że dyryguje nimi z wysoka.

Czyli, krótko mówiąc, piosenka był, ale porażki Rona nie.

Ja tam bym wymieniła kartę w takim razie.

Za mało, za mało i jeszcze raz za mało! Nie możesz liczyć na jakieś ciekawsze i bardziej złożone komentarze po takiej ilości tekstu.
Nie wiem co zamierzasz napisać, więc trudno mówić, ale: czy jesteś pewny, że to powinno być tu, a nie w Kwiecie Lotosu na przykład?

Pozdrawiam.

Kazać wymienić.

EDIT: chociaż teraz, jak sobie pomyślę to już sama nie wiem, bo w sumie ja na Twoim miejscu to bym raczej oddała, niż zatrzymała. przede wszystkim Twoje decyzja powinna być zgodna z sumieniem. lepszej rady nie mam

Zdaje się, że ta piosenka "Weasley jest naszym królem" i przegrywający Ron byli w ZF. W HBP chyba niekoniecznie, ale pewna nie jestem.

Głowa jakaś mała
Na tym zdjęciu, w porównaniu ze wszystkimi innymi, wygląda magapociągojąco i megaprzystojnie, ale to nie zmienia faktu, że na codzień urodziwy to on nie jest

Łee... ja tam Białostockich kin nie lubię, ale czegoż to człowiek nie zrobi jak mu Pottera brak ?
<a BTW mieszkam w białostockim internacie >

Też nie przeczytałam całości. Więc tak: brat Hagrida nazywa się Graup, choć może to literówka.
Centaury nie latają. Chyba, że coś źle przeczytałam i wcale nie napisałeś, że jeden z nich krążył wokół głowy olbrzyma.
Wspomniany już Remus Fin-nigan. Mam wrażenie, że chodziło o Seamusa, a nie Lupina.



Dlaczego Charlie był w pidżamie? Bo z sensu zdania wynika, że to nie kto inny, jak Weasley miał na sobie ten przyodziewek


to tak dziwnie brzmi

Jak rozumiem, tłumaczyłeś przed ostatni rozdział IŚ, tak? No więc, takie nazwy jak - Kreacher, czy elfy zamiast skrzatów, jakoś tak... no nie wiem... jeszcze elfy może by uszły, ale ten Kreacher miast Stworka(?) Nie pasuje mi zupełnie...

Takie nazwiska jak Jordan, Macnair, Rookwood można spokojnie odmieniać.


jednak "śmiercionośne zaklęcie" brzmi dużo lepiej.

runął

poczęła --> zaczęła
"poczęła" brzmi staroświecko po prostu

oraz:


Polkowski przetłumaczył to <chyba>: "obydwie walczyły na śmierć i życie"
I tak brzmi o niebo lepiej.

pozdrawiam

Absolutnie się nie zgodzę. Petunia nie była wcale smutną kobietą, za to pyszną i zawistną na pewno. Jej problem polegał na tym, że w dzieciństwie chciała być czarownicą jak Lily, a że nie mogła być, uznała wszystko co magiczne za złe. I wcale nie uważam, że przez przypadek wyszła za Vernona. Nie wiemy nic dokładnie o jakiś gorętszych uczuciach, które ich łączyły, ale wiemy, że właśnie tak było im dobrze. Ona - wiecznie próbująca "wyniuchać" jakieś tajemnice sąsiadów, on - pracujący, zrzędzący na wszystko i utrzymujący rodzinę.
Uważali się za kogoś lepszego od innych (ale jak widać w Little Whinging była to tradycja).
I nie jest to kwestia cierpliwości, czy jej braku. Sęk w tym, że Harry od nich odstawał i nigdy nie mógł być tacy jak oni.




Tu też się nie zgodzę. Dursley'owie lubili "być na widoku", ale w takim sensie, że chwalono ich i wywyższano pod niebiosa. Harry, jak już pisałam, od nich odstawał, narażał ich na złą sławę. Tak, "nie chcieli, by patrzono na nich jak na nienormalnych", co wcale nie oznacza, że nie lubili, gdy ktoś np. <głupie, ale niech będzie> pochwalił ich trawnik, podziwiał dom itp. itd. A co do strachu. Czy na prawdę sądzisz, że gdyby Harry u nich nie mieszkał byliby innymi ludźmi? I don't think so.

Osobiście uważam, że nie można ich określich jako złych. Zło to za duże słowo.

Tyle.

Stereotypowo się przyjęło, że nie czytam, a skoro tego nie robię, to gram. Więc rozumiem postawę matoosa stereotypy won!
Ja na przykład nie uważam, że gry są głupię, Miętówko. Jeżeli tylko z odpowiednim nastawieniem do nich podchodzisz, jest OK.

Nie, nie mylisz
Oj, Ty chyba lubisz Emmę

Tak, tylko ciekawe, jak widzowie nie czytający IŚ to zrozumieją. "Jestem po stronie dobra, ćśś!", czy "morda Potter, bo próbuję się skradać, żeby zabić Dumbledore'a i chcę Cię moim ćśś omamić i sprawić, iż pomyślisz, że jestem dobry".

A co do Riddle'a.
Myślę, że spokojnie mógłby go zagrać ponownie Coulson. Wiem, że facet podchodzi pod 30 (albo już ma na karku), ale dla dobrego charakteryzatora to żaden problem. Przykładadowo w "Ciekawym Przypadku Benjamina Battona" z 40-letniego Brada Pitta zrobili efektywnego nastolatka.

Zwodniku nie szydź ze mnie przez tę "panią", plz.

to brzmi sensownie. zawsze jednak pozostaje filmowcom zostawienie wszystkiego w cholerę i niech sobie ludzie myślą co chcą, a nuż zapomną o tej nieszczęsnej Norze.
chociaż mam głęboką nadzieję, że czegoś takiego nie zrobią. na pewno coś wymyślą, mają od tego mnóstwo znawców i doradców w zakresie HP.

Oh, God! Ale kicha

To jest myśl, ale... Postać Bellatriks jest nieco... hmm... emocjonalna (chodzi mi o to, że nie może na miejscu usiedzieć, ale mi słowa zabrakło )W ZK widzieliśmy (i czytaliśmy) jak Bella rwie się, żeby odebrać przepowiednię. Jest tak zaślepiona oddaniu swemu panu, że przeocza pewne fakty, które mogą ją od spełnienia rozkazu oddalić.
Nie zdziwiłabym się, gdyby (zakładając, że taki rozkaz padł z ust Czarnego Pana) Lestrange nie uznała tego za wychylanie się, a za zwykły codzienny popis mocy.

Ps. Powinnam chyba zwracać się do Pani per "pani". Przepraszam

Właśnie się też tak zastanawiałam, czemu z tym nic nie robią "Ale może to jest tak, jak z urazami po czarodziejskich zaklęciach" nie da się tego ugasić. A Weasley'owie wybudują sobie nową Norę.

<wiem, banał >

EDIT: Super! Dzięki za zdjęcia, Owca!

Szczerze w to wątpie . Nie sądzę, żeby śmierciożercy cackali się w jakieś ostrzeżenia. To chyba nie byłoby w ich stylu.

A propos zdjęć z planu, mogłabyś wysłać link? Byłabym Ci wdzięczna.

Pozdrawiam.

no tak, źle się wyraziłam. nie chodzi mi o to, że wszystkie książki powinny być śmiertelnie poważne i nieść ze sobą życiowe przesłania, ale jak sobie przeczytałam wypowiedź tego gościa na górze, to sobie pomyślałam, że "komu, jak komu, ale jemu to się trochę przyda poczytanie czegoś innego, niż only nad exclusively hp".

I to jest święta racja.


przepraszam, może to ja jestem jakaś dziwna, ale książki się właśnie powinno wybierać "głębokie", żeby to coś wniosło w moje życie. Harry np. wzbudził moje zainteresowanie tłumaczeniami jeżeli szukasz w książkach wyłącznie rozrywki to, jak Katon napisał, wróć do gier.

Obejrzałam sobie w internecie i na szczęście film z napisami

No więc tak, film przesycony humorem. Moim zdaniem dobrze wpasowany w akcję - nie gryzł się ze scenami poważnymi. Rozmowa Rona i Harry'ego o cerze Ginny i Hermiony, Ron zwisający z miotły, postać Cormaca (zwłaszcza przy stole u Slughorna ) i Lavender (nawet jeśli odrobinę irytowała to i tak miała swój urok) wywoływały uśmiech na twarzy, jeśli nie szczery śmiech. Ach i jeszcze rozmowa Hermiony i Harry'ego w bibliotece ("chosen one") .

Horkruksy niestety tylko muśnięte. Liczyłam też na Meropę i cały "gang" Gauntów, ale niestety się nie doczekałam. Trochę mi się pomieszało, bo najpierw była zima - i Katie wystrzelająca w powietrze (te rozwiane włosy ), a później jesień i mecz ze Ślizgonami(?) No, ale przynajmniej wreszcie powrót Quidditcha. Powrócił jeszcze stary motyw z Seamusem, któremu wszystko wybucha w twarz. Wzbudziło u mnie wspomnienia HBP jest chyba adaptacją najbardziej zbliżoną do książki, chociaż nie wiem, co by im szkodziło, gdyby Harry'ego znalazła Tonks, nie Luna. I zdecydowanie za mało Neville'a. To już Seamus miał więcej do powiedzenia niż on.
Scena na wieży moim zdaniem całkiem znośna. Ronaldzie, nie dziwię się, że twarz Snape'a była bez wyrazu - moim zdaniem miała taka właśnie być. Miało to po nim spłynąć jak po kaczce. Jednak zgadzam się, że brak tu błagającego Albusa. Scena w jaskini zbliżona do moich wyobrażeń, z wyjątkiem Inferiusów. Myślałam, że filmowcy zaczepią o horror, niestety nie zrobili tego. Inferiusy, nawet kiedy w książce opowiadał o nich Dumbledore, budziły od początku lęk i dreszcze. Jednak te filmowe nie zbyt były przerażające. Ale cóż, w końcu młodsi widzowie też to oglądają.

Aktorzy. Mam trochę mieszane uczucia wobec Gambona. W niektórych scenach grał świetnie i zawodowo, a w innych tak jakby stał obok i miał wszystko gdzieś. Ja rozumiem - Dumbledore, czyli wieczny spokój, opanowanie, ale nie brak zaangażowania. Może to wina scenariusza, albo ja mam dziwne urojenia . "Wielka Trójca" gra o niebo lepiej. Naprawdę reprezentują swoją grą wysoki poziom. Góruje oczywiście Rupert. Jego rozmarzona mina (swoją drogą przypominająca nieco osła ) urzekła chyba każdego Zaraz po nim Daniel, który wyrósł ze swojego patosu i absolutnie świetnie się prezentuje. Zwłaszcza w scenie z Felixem ("szczypce" ). Emma dużo naturalniej. Jedyne, co mi się wydało ewidentnie sztuczne, to moment, w którym Harry przybywa do Nory i Ron rzuca coś, o tym, że Dumbledore ma 150 lat. Jej śmiech był tak paskudnie nienaturalny, że od razu mi się rzuciło w oczy (zwłaszcza, że to ją w całej okazałości ujęła kamera). Moja ulubienica - Halena Bonham Carter - jak zwykle mistrzowsko, jednak Narcyza zupełnie nie trafiona. Nie dość, że aktorka - moim zdaniem - źle dobrana, to jeszcze scena, złożenia przysięgi. Wg. książki matka Malfoy'a była załamana, zrozpaczona i zdesperowna. Czytaliśmy przecież o tym, jak pochwyciła szatę Snape'a i zaczęła nią szarpać. Filmowa Narcyza była całkowicie opanowana i spokojna - zupełnie nie trafiona w klimat (choć może powtórzę, że jest to wina scenariusza). Wśród dorosłych aktorów ewidentnie (nie licząc Carter) dominuje Rickman, jak zwykle spokojny i ironiczny. Świetny moment, kiedy przekazuje Harry'emu wiadomość od Dumledore'a, życząc mu wesołych świąt. Choć minę ma niewzruszoną to patrząc na niego pod kątem zażenowania jakim jest składanie Potterowi życzeń, można się nieźle uśmiać. Brakowało mi jednak jakiejkolwiek lekcji Obrony. Nad Slughornem się nie będę rozpisywała, bo moi poprzednicy już wyczerpująco się na jego temat wypowiedzieli. Nie dziwię się wcale reżyserowi, że wybrał akurat tego aktora do roli nauczyciela eliksirów. Felton - niesamowity. Zarówno z racji na wygląd, jak i grę. Pociągająco wygląda w garniturze, muszę przyznać . Scena pojednunku w łazieńce krótka, acz efektowna. Aktor całkiem dobrze oddał uczucia szargające jego postacią. Ginny - fatalnie (choć może już byłam źle nastawiona czytając wasze komentarze). Odniosłam wrażenie, że bardzo próbuje się upodobnić do Watsonówny, Grinta i Radcliffa. Poza tym w scenie kiedy woła mieszkańców Nory na dół, bo "HARRY PRZYJECHAŁ!!!!" ma jakieś dziwne oczy strasznie - jakby była naćpana. I ten uśmieszek. Moment pocałunku - beznadzieja. Poza tym, kiedy Ginny przytula się do niego w Norze jest od Harry'ego wyższa, a jak go całuje to już równa... A w scenie, której Ginny się schylała, żeby Harry'emu zawiązać buta naszło mnie dość perwersyjne skojarzenie. Nie wiem, po co nagrano tę scencę. Aktor grający Riddle'a był po prostu okropny. Moim zdaniem nie oddał klimatu tej postaci. Jego uśmiech był trochę zbyt pewny siebie. To miało być "niby przypadkowe pochlebstwo". Nie wyszło, i tak jak ktoś wspominał, jedenastolatek prezentował się od niego dużo lepiej. Postacią, która dodawała nieco mroku, był mało znaczący, lecz mający swoją klasę, Fenrir Greyback. Patrząc na jego twarz od razu czuło się ten niepokój - to, czego brakowało inferiusom.

Wzruszyły mnie dwa miejsca. Atak na Norę. Pomysł fajny, bo dodający szczyptę akcji, ale niestety tylko szczyptę Mina Molly Weasley, która widzi, że pali się jej dom... Drugi moment to śmierć Dumbledore'a. Nie ze względu na samą śmierć, ale na inne elementy takie jak muzyka, mina Feltona, czy uniesione w górę różdżki.

To tyle. Ogólna ocena pozytywna. Teraz pozostaje tylko czekać na część pierwszą częśći siódmej.

Ps. Czy mi się wydawało, czy Hagrid miał nową fryzurę?

Aż tak fascynuje cię ta postać?
A może Felton?

Zresztą. Po co się głupio pytam?

HBP jeszcze niestety nie widziałam, bo jestem uziemiona w rodzinnym Świnoujściu, gdzie mądrzy ludzie zlikwidowali dwa jedyna kina. Bardzo ubolewam nad tym faktem, ale mniejsza o to.

Ostatnio oglądałam "Latającego Szkota", widział ktoś może? Niezwykły film o Grahamie Obree, który przeszedł własne możliwości i pokonał samego siebie. Gorąco polecam