Portman rzeczywiście bardzo dobra, Scarlett mniej (po dziś dzień nie rozumiem zachwytów nad jej aktorstwem, uroda to i owszem, ale grać to ona gra zupełnie średnio), natomiast co do tej historii ... Tu bym się wstrzymała z pochwałami. Henryk VIII był skąpcem i draniem, ale nie idiotą. Małżeństwo z Katarzyną od początku budziło wątpliwości co do jego ważności, a starania o jego unieważnienie zostały podjęte niemal od razu po tym, jak okazało się, że królowa nie będzie mogła mieć już więcej dzieci. Anna Boleyn była już w tym czasie królewską nałożnicą, i zanim została żoną, trwało to kilka lat. Bezpośrednim następcą tronu, który objął władzę po Henryku był jego syn z małżeństwa z Jane Seymour, Edward, nie zaś Elżbieta. Elżbieta objęła rządy dopiero po bezpotomnej śmierci śmierci swojej przyrodniej siostry Marii (która przejęła królestwo po Edwardzie, a właściwie po Jane Gray, którą zepchnęła z tronu i straciła), wiele lat później. Film nie wspomina też ani słowem, że Maria Boleyn, zanim została kochanką Henryka VIII, mieszkała kilka lat na francuskim dworze (ona, nie Anna) i była metresą Franciszka I. Za mąż zaś wyszła dopiero po urodzeniu Henrykowi syna. Za Williama Stafforda również wyszła za mąż, i to to małżeństwo przyczyniło się do wyrzucenia jej z dworu (zostało zawarte z miłości i stanowiło mezalians). Btw, ślub z Anną został przed jej straceniem unieważniony, a król związał się z nią dopiero kilka lat po tym, jak rozstał z Marią. Historycy nic nie wspominają o tym, by siostry musiały rywalizować o jego względy.

Jedyne co, to świetnie pokazano strukturę dworu, intrygi na których się opierał i fakt, że w niełaskę można było popaść dosłownie z dnia na dzień (czego świetnym przykładem może być Thomas Cromwell, wieloletni najbliższy współpracownik i zaufany doradca króla, który został ścięty z powodów bliżej niewyjaśnionych).

Prawda jest taka, że Henryk miał obsesję na tle męskiego potomka (prawowitego, oczywiście). Anna została stracona, bo nie potrafiła mu go dać (powiła Elżbietę i później poroniła chłopca i urodziła jeszcze jednego, martwego). Zarzuty w całości sfabrykowano, przy okazji stwarzając paradoks - skoro Anna nigdy nie była żoną króla (małżeństwo zostało przed egzekucją unieważnione), nie mogła być winną cudzołóstwa, o które ją oskarżono (w dodatku z pięcioma różnymi mężczyznami)...

I ostatnia ciekawostka: na łożu śmierci król wzywał Annę, Annę Boleyn. Może więc to właśnie ona była jego jedyną prawdziwą miłością ? A może dręczyły go wyrzuty sumienia za to, że pozbawił życia całkowicie niewinną kobietę (druga stracona żona, Katarzyna, była przynajmniej faktycznie winna zdrady i spiskowania)?

Ten post był edytowany przez vold: 24.07.2008 23:41