Mnie film wprost raził po oczach bohaterskością przedstawioną przez Annę, skruszoną miną wuja w chwili jej egzekucji, czy przedstawieniem Henryka jako władcy pełnego ciepłych uczuć do Marii. Racja, całkiem przejmująco przedstawiona została panująca w tamtych czasach pozycja kobiety, choć nie dosyć realistycznie, co więcej i tu znaleźć można pewną niespójność - Maria dumnie wyprostowana opuszcza zamek, dymiąc wręcz postawą nie znoszącą sprzeciwu. Niesie na rękach Elżbietę, decydując o losie dziecka jakby miała do tego prawo, a cały dwór usuwa jej się z drogi. Nikt nic nie robi, a kobiecie mimo, że jej rola na dworze polegała jedynie na podporządkowaniu się i byciem sterowaną niczym pionek w grze politycznej prowadzonej przez głowę rodziny, uchodzi to na sucho, gdyż... no właśnie, czemu? Jakim cudem matka Boleynówien zdobywała się na odwagę, by wyrażać swą dezaprobatę? I co z faktem, że Anna Boleyn była znienawidzona przez lud? Film sprowadził wszystko do romansu, do pożądania jakim król pałał do kolejnych dwórek.

Nie mogę powiedzieć że ekranizacja kompletnie mi się nie spodobała, bo absolutnie nie żałuję czasu spędzonego w sali kinowej - pod względem zapewnienia rozrywki. Po prostu boli mnie, że tak bardzo odchyla się od prawdy. Co więcej, nie uważam się za znawcę w tej dziedzinie, co tylko podkreśla przepaść, jaka powstała między filmem a konkretnymi faktami. A wszystko po to, by nie urazić przypadkiem delikatnych uczuć publiki, ni (zgrozo!) wyjść poza ramy wytyczonego z góry toku postrzegania świata.

Wakacje w pracy, daleko od domu i internetu Sielanka xp

Na Opener'a chcę jeszcze się wyrwać zanim zacznę te "wakacje"

A ja już jutro o 9 kończę rok szkolny z magicznym papierkiem zwanym świadectwem. Problem w tym, że oddałabym wszystko, żeby na to świadectwo nie patrzeć.

Ja też nie. Od początku nie bardzo rozumiałam, kim była opisywana osoba i w jaki sposób mogła tak Cię natchnąć żeby o niej napisać, więc koniec chwycił mnie za serce ze zdwojoną siłą. Bardzo bardzo bardzo mi się podoba!

Okay, rozpisałaś swą ripostę w punktach, więc spróbuję równie zgrabnie odpowiedzieć na niektóre z nich.

2.

A co to za problem skasować konto i zarejestrować się na nowo? Litości, tylko nie mów mi, że żal Ci nabitych postów! Zupełnie nie rozumiem, po co się męczyć i razić wszystkich wokół takim nickiem (sama przyznasz, że "zakohana w książkach" może zabijać tym błędem, bo przecież czytanie książek na ogół pomaga w nauce poprawnego pisania), skoro możesz skończyć to wszystko i zacząć od nowa.

3. Nie pisałam nic o dialogach. Nie ma potrzeby szargać sobie nerwów wykrzyknikami

4. Ehh chodziło mi bardziej o odmianę. Nie odmieniając rzeczowników przez przypadki sprawiasz, że sprawiają wrażenie zupełnie innych słów. "Na prawej wicia"? A przypadkiem nie "wici"?



Pozdrawiam.

Bardzo mi się podoba. A szczególnie pomysł z komentarzami w niawiasach.

Unieść się lekko
I opaść delikatnie
Nie szukając uprzednio
Ku temu sposobności.
Niczym motyl przez kratkę
Prześlizguję się niebu,
Jedną nogą wymach..ąc radośnie w próżni.
A ono mnie trzyma,
Liny puścić nie chce.
W kieszeni trzymam dwie pary nożyczek.
Bo jedna na zapas…
Lecz nie zgarniesz mnie ziemio,
Bo bawiąc się z niebem,
Zbliżam się do gwiazd.

Król Lew zdecydowanie rządził A Alladyn był chyba pierwszą bajką, jaką zobaczyłam w kinie.

Poza tym nieśmiertelni Mickey i Donald, Gumisie, Smerfy, Kubuś Puchatek.. Strusia Pędziwiatra też lubiłam, biegałam w kółko po domu i krzyczałam "Mimi!". No i jeszcze oglądałam "Tom&Jerry", ale zawsze żal mi było kotka

Uuu widzę, że jestem póki co jedyną osobą, która ma temu opowiadaniu coś do zarzucenia.

Do autorki: przez chwilę myślałam, że Twój pseudonim - "zakohana w książkach" to jakiś żart. Wybacz, ale rzadko spotykam się, by ktoś pisał słowo "zakochana" przez "h". Szczerze mówiąc ... nigdy jeszcze z nikim podobnym nie miałam do czynienia. Postanowiłam jednak przeczytać chociaż część Twojego ficka - nie wiem dlaczego, możliwe że mam dziś po prostu dobry dzień i nie chciałam Cię skreślić od początku.
Pierwszy akapit to zapowiedź tego, co może znaleźć się w dalszej części fanficka. To taka jakby wizytówka, po przeczytaniu wstępu odbiorca decyduje, czy warto zagłębiać się dalej, czy opowieść go ciekawi. U mnie nie zdałaś egzaminu. Kilka błędów, które wyłapałam - na resztę nie starczyło mi cierpliwości.

"Zniszczył już wszystkie poza dwoma horkruksy." < zmień to, taki błąd stylistyczny aż kłuje w oczy!

"Kilka razy dostał cynk o miejscu pobytu Lorda Voldemorta i Nagini, ale za każdym razem zdążyli się zmyć, zanim tam dotarł." < piszesz poważne opowiadanie, czy rozmawiasz z przyjaciółką? "zmyć"?

"„To naprawdę irytujące” pomyślał Harry i usłyszał głuchy odgłos uderzenia" <stawiając "i" po zdarzeniu od razu sugerujesz, że jedno z drugim miało coś wspólnego. Nie widzę żadnych korelacji między myśleniem Harry'ego i odgłosem...

"Na prawej wicia widniał blady zarys zdania" < co to "wicia"?

"Taak, na początek trzeba będzie sprawdzić umiejętności rozbrajania przeciwnika, a u starszych również jak im idzie zaklęcie Tarczy" < "jak im idzie"... zdecydowanie ładniej mogłaś to ująć.

"Wiesz już, co będziesz robił po wakacjach… czym się zajmiesz… poza szukaniem Voldemorta, rzecz jasna." <czemu to jest zdanie twierdzące?!

"wedłóg mnie nie gorszy" no to już akurat wyciągnęłam z Twojego bodajże drugiego postu. Zniechęciłaś mnie do końca.



Podsumowując nie jest to w żaden sposób wymagająca lektura, błędy rażą oczy, tak jak reklama "Laguny" u pani Róży, czy coś takiego. Sugeruję, byś swoje posty wklejała do Worda i sprawdzała ortografię, a co najważniejsze trochę poćwiczyła. Z tego względu, że sprawiasz wrażenie totalnej nowicjuszki, jeżeli chodzi o styl pisania nie chcę Cię za bardzo zniechęcać i dodam - pomysł jest niezły. Niestety pomysł to nie wszystko - musisz jeszcze swoje opowiadanie jakoś sprzedać.

I proszę, nie odbieraj mojego postu jako krytyki tego, co robisz. Pisać - pisz, to Twój wybór. Ale apeluję jeszcze raz - dbaj o język! Może powinnaś przeczytać kilka opowiadań w Labiryncie Wyobraźni i samej zdefiniować, co robisz źle.

Powodzenia.

PS. Na Twoim miejscu zmieniłabym też pseudonim. Z błędem ortograficznym mało kto weźmie Cię na poważnie, co widać na załączonym obrazku.

Czy Ty widzisz to, co ja?
Szczescie,
Zycie,
Pozar uczuc?
Czy Ty slyszysz to, co ja?
Ptaki,
Wiatr
I wody szum?
Czy Ty czujesz to, co ja?

Nie widze juz nic,
Nie slysze juz nic,
Tylko Ty.
Ty.
T-Y.

Slowo piekne,
Niezrownane,
Z cichym dzwiekiem nut plynace,
Nie widze juz nic,
Nie slysze juz nic,
Tylko Ty.

To opowiadanie jest świetne!! Nie mogę się doczekać następnej części jak dziecko prezentów urodzinowych

Uwielbiam lekki styl i niekonwencjonalne poczucie humoru, którymi się ten fick wybija

Znalazłam trzy kamienie
Jeden biały
Drugi czarny
Trzeci mój

Każdy na swój sposób przepełniony miłością
Pięknem
Namiętnością
I natchnieniem

Każdy z domieszką
Koloru czerwonego
Ukrywającą się gdzieś w niedostrzegalnej głębi.

Ty.
Ty.
I ja.

Trzy kamienie.
Twarde.
Niezwyciężone.
Stałe.
Trwają na posterunku
Obrony swojego wnętrza.

A na zewnątrz woda.
Płomień
I wiatr.
Szaleją niczym rozwścieczone sępy.
Dobijają się do naszych drzwi.

Zniszczyły już kwiaty
Drzewa
Zamieniły je w niewidoczne wspomnienia tego, co było przedtem

Czemu się więc dziwisz
Że tak wiele istnień chowa się przed światem
W skalnej skorupie
Czekając aż Opatrzność ześle im inny kamień do towarzystwa?

Chcemy przetrwać.
Chcemy wciąż istnieć.

Nieważne że to ucieczka.

Ooo kogo ja widzę XDD

Bardzo mi się podoba, przeczytałam trzy razy, a wciąż wszystko mi płynnie ze sobą grało i jestem po prostu zachwycona! I świetnie zakończyłaś "Raz-trzy;Dwa", podkreślając tym samym niewykonalność tego tańca. Great!! <brawo =)>

Hardcore ;D

Mi się właśnie kojarzy ten wierszyk z porą letnią - "zamiast jaśnieć piły prędko" XP

Świetnie Ci wychodzi pisanie, tak naturalnie. Aż się miło czyta

Sorry, ale kompletnie mi się nie podoba. Takie pisanie wierszy, tworzenie rymów na siłę. Wiem, że od czegoś trzeba zacząć, ale nie trzeba tego od razu publikować?

Hmm kwestia interpretacji. Ale dzieki za słowa krytyki

A tak by the way, królik tu wskoczył z "Alicji w Krainie Czarów"... I mi akurat ten fragment odpowiada, chociaż widocznie nie jest zrozumiały, czasem tak pędzę z informacjami, że możliwe jest pogubienie się

Pomieszanie z poplątaniem, które właśnie powstało, gdy chciałam przepisać tu jeden ze swoich poprzednich wierszy.



Nie wiem co zrobić
Ze swoja ankietą
Nie widzisz czy nie chcesz?
Odpowiedź "tak" lub "NIE"

Życie się leje między palcami
Patrzę na dól i widzę niebo
Choć wcale nie jestem nogami do góry
Patrze wysoko,
Ludzie na ulicy
Patrzą, śmieją się,
Rzucają wyzwiskami do znajomych, którzy odpowiadają im uśmiechami
I śmieją się dalej.

Szalone wskazówki
Wirują w odwrotną stronę
A ja z nimi...
Uciekając zarazem przed białym królikiem,
Który zjadł ciastko pomniejszające,
Zmieniające go w olbrzyma na oczach milionów mrówek.

W ręce trzymam pogniecioną, starą fotografię,
Której świadkiem robienia będę za miesiąc i trzy dni.

W głowie mam szum
Od niewyrzuconych śmieci
Inne obowiązki domowe
Też zresztą zaniedbuję
Kręcę się więc po chodniku
I zbieram zgniłe pomarańcze.

"Ależ Mamo ja nie lubię kartofli!"
"Oh zapomniałam, zaraz dam Ci papierosa"

W świecie, który sam nie wie, jak się nazywa
Nie ma miejsca
Na kartofle.

Zgłaszam się na wierszyk

O ile się uda coś ze mną zrymować

...

Zakochałam się w zwrotce o piątej porze roku

Dzięki za komentarze Strasznie miło się je czyta

Ewelka - ja ciągle coś gryzmolę Jak będę miała trochę czasu to zamieszcze coś jeszcze.

Jeszcze raz dziękuję i pozdrawiam.

Deszcz.
Słowa na wiatr rzucane.
Deszcz.
Czyny nie do zapomnienia, choć podobno zapomniane.
Deszcz.
Ruchy, miny, gesty, delikatne skaleczenia.
Deszcz.
Powracające wciąż niechciane wspomnienia.
Deszcz.

A my wszyscy jesteśmy z cukru.

No możliwe, bo trochę pesymistyczny... ale mi odpowiada, bo to bardzo osobisty wiersz, opowiada o pewnych przeżyciach, które właśnie tak na mnie wpłynęły. No i stąd taka końcówka.

Ale z Tobą i Twoim zamiarem udania się na kier.artystyczny pewnie będzie zupełnie inaczej

Wymiatam bo mam wakacje od zeszłej środy, O!

A plany: Hiszpania-szkoła, Anglia-szkoła, Powidz i moje kochane śmierdzące miasto Poznań.

I peeełno dżamprez

No cóż, wszystko co oddaje w odpowiedni sposób klimat tego ficka zostało już powiedziane, więc ja się po prostu podpisuję = bardzo oryginalny i świeży pomysł

Piszę tylko wiersze wolne więc mówi się trudno Dziękuję za komentarz