A czytałaś "Deszcze niespokojne"?

Jeszcze nie.

A polecasz?

Tak. Sprawa wygląda podobnie, są opowiadania słabsze i są opowiadania świetne. Ale nawet te słabsze nie są na tyle złe, żeby ich nie przeczytać.

No, to muszę przeczytać.

Ja w związku ze zbliżającą się olimpiadą z polskiego też dostałam mały spis lektur obowiązkowych, a napisac chciałam o tym, o czym wspomniał wcześniej Katarn. No to jedziemy z tym koksem.

"Stowarzyszenie umarłych poetów" - książka napisana na podstawie filmu, co niestety widać. Historia sama w sobie podoba mi się bardzo, ale sposób w jaki babka to napisała mnie załamał. Razi mnie kompletny brak jakiś naprawdę ciekawych opisów, sztuczność dialogów. Niestety Autorka nie ma zbyt dużych zdolności pisarskich. No i czućteż , że nie jest to oryginalna opowieść, że jest na czymś oparta. A film był taki fajny... Widać i najlepszą opowieść można spieprzyć.

"Buszujący w zbożu" - dziwna opowieść. Jest jakaś taka... niby o niczym, niby tylko o buncie nastolatka (jeśli to w ogole można tak nazwać), o niczym wyjątkowym, ale ma w sobie coś strasznie wciągającego. Nie ma tam żadnych złotych mysli, zadnych slow, ktore mozna by zapamietac na cale zycie (a tego sie w sumie spodziewalam, bo wiele o tej ksiażce słyszałam), ale jakos się czyta, trudno się oderwać, chociaż sama się wielokrotnie dziwiłam, że mam jeszcze na to siłę.

A w ogole to ostatnio strasznie mi się podobają "Dziady", chociaz wczesniej odrzucało mnie po pierwszej stronie. No.

EDIT: Aaa, "Deszcze niespokojne" też świetne.

Ten post był edytowany przez Nimfka: 26.01.2006 14:08

Dziady... Widziałam ostatnio inscenizację Konrada Swinarskiego - magnifique. Wielka Improwizacja to było coś.

A teraz czytam, podobnie jak wyżej, w związku z olimpiadą z polskiego:

Vademecum teatromana - bardzo przystępne, kompletne aż do 1965 roku, opracowanie wszystkich najważniejszych zagadnień, twórców i sztuk. Po prostu vademecum
Wyzwolenie Wyspiańskiego - no coś niesamowitego. Przesiąknięte mistycyzmem, niejasności... Jak nigdy nie lubiłam motywu "teatru w teatrze", tak tutaj jest on umiejscowiony po prostu genialnie. Ale Wyspiański był przecież geniuszem sceny.
i wiele, wiele innych malutkich pozycji, ciekawych tylko dla fanatyków. (:

hm, ja też się dostałem do wojewody

Ooo, daj Boże wojewode, ja mam za kilka dni rejon :]

ale lektury te same.

właśnie kończe czytać "Kochanice Francuza" John'a Fowles'a polecam wszystkim te książkę jest to historia buntu przeciwko społecznym konwenansom

'Buszujący..' taki dziwny jest jakiś, nijaki, średno mię się podobał. 'Dziewczynę z pomarańczami' polecam bardzobardzobardzo

a ja ostatnio wczytuję się w książki Jonathana Carolla. Są inne, charakterystyczne, dziwne. Po "Krainie Chichów" spodziewałam się trochę więcej.. Jest dobra, ale nie taka jak myślałam. "Drewniane morze" było średnie bo nie lubię podróży w czasie. No, najbardziej podobało mi się "Muzeum Psów", dziwne, wciągające i ważne.

właśnie wałkuję "Perfekcyjną Niedoskonałość". książki tej napewno nie czyta się łatwo, ale mimo to ma w sobie to coś co sprawia, że po przewróceniu ostatniej strony odrazu wróciłem do początku... i jeszcze raz... i jeszcze raz... GENIALNE.

"Auto da fe" Elias Canetti
Do wypożyczenia tej powieści zainspirował mnie grany w Starym Teatrze w Krakowie spektakl na jej podstawie, w reżyserii Miśkiewicza, bardzo dobry swoją drogą. Językowi powieści nie można nic zarzucić, nie jest ciężki, chociaż temat jaki Canetti w niej porusza już taki przyjemny w odbiorze nie jest.
Spektakl, a później także powieść, potraktowałam jako studium ludzkiego szaleństwa - nie tego "widocznego", fizycznego, ale w ogóle nieuświadomionego, tkwiącego tak naprawdę gdzieś głęboko w każdym z nas. Wizja, choć na początku zabawna, wraz z rozwojem akcji staje się przerażająca.
Ciężkie, ale polecam.

Z innych, wypożyczyłam dzisiaj antologię Barańczaka "Fioletowa krowa" - angielska i amerykańska poezja niepoważna. Jak już zdążyłam zauważyć, czysty śmiech dla śmiechu.

"Zdążyć przed Panem Bogiem" Hanny Krall - reportaż-wywiad z Edelmanem, jednym z przywódców powstania'43 w żydowskim getcie. Prosty, zwięzły język, deheroizacja wyczynów żydowskich powstańców. Opowieść pod wieloma aspektami wstrząsająca, bo prawdziwa, ciężka do zaakceptowania. Nie wywarła na mnie tak wielkiego wrażenia jak "Inny świat" Grudzińskiego, ale z pewnością opis wstrząsających wydarzeń, walki o własne i czyjeś życie, problem mniejszego zła...wszystko to zostaje poruszone w tym utworze.

Władca Much Goldinga - grupa dzieci zostaje uwięzionych na bezludnej wyspie po katastrofie samolotu podczas II wojny światowej. Istotą tej powieści jest ukazanie "narodzin zła", przyjęcie barbarzyńskich i okrutnych zwyczajów, uleganie pierwotnym instyktom. Sielankowa rzeczywistość przekształca się w prawdziwy koszmar. Obraz ukazany przez Goldinga jest naprawdę wstrząsający, stopniowa degradacja młodych chłopców, wyzwolenie bestialskich zachowań prowadzi do tragedii. Pozostaje na koniec pytanie czy w każdym z nas śpią tak okrutne demony?

Oj tak, ja też właśnie skończyłam Władcę Much i ksiązka jest naprawdę przerażająca. Panująca w niej atmosfera, te zachowania młodych chłopaków... Rany, mocna rzecz.

Tak tylko chciałam napisać ;]

Ja ostatnio przeczytałam "Panne Nikt" Tomka Tryzny - powieść typowo psychologiczna do tej pory nie wiem do końca jaki był jej głęboki sens... "Stowarzyszenie Umarłych Poetów" - fajne... po prostu:) "Krzyżaków" - brr.... lektura... nienawidze grubych książek których nie mam najmniejszej ochoty czytać... ale jak trzeba to trzeba:P "Ronja córka zbójnika" Astrid Lindgren - dla dzieci ale bardzo mi się podobała przeczytałąm już kilka razy.

Polecam wszystkim książkę (zbiór opowiadań) "Wigilijne psy" Łukasza Orbitowskiego. Mogliście zetknąć się z jego opowiadaniami już wcześniej, chociażby na łamach "Science Fiction". Orbitowski pisze opowiadanie grozy. Ba! Pisze straszne opowiadania grozy. Straszne, bo dzieją się teraz, gdzieś obok, może nawet za ścianą. Nie trzeba mieszkać w Krakowie (u Orbitowskiego można zobaczyć inny Kraków; szare blokowiska, obszczane podwórka, podjerzane mordownie), żeby poczuć bliskość tego wszystkiego co Orbitowski opisuje. Duch pociągu, historia taksówkarza, opowieść o dziwnym Lombardzie... Jeżeli lubicie dobry horror mogę polecić wam tą książkę z czystym sumieniem.

Co czytałam? Gdybym miała tu wszystko wypisywać to forum by juz w ogóle zasnęło I tak jest obecnie w stanie głębokiego spoczynku Ostatnio czytane przeze mnie książki:
"Człowiek z wysokiego zamku" K.Dicka - po prostu super
"Trzy stygmaty Palmera Eldritcha" K.Dicka - ze względu na fantastyczną treść poszłam również w ostatnią niedzielę do teatru w Krakowie na spektakl pod tym tytułem. Nie zawiodłam się.
"Eragon" i "Najstarszy" Ch.Paolini - może nie czytane tak ostatnio, bo kupiłam zaraz, gdy ukazała się pierwsza część w księgarni. Przechodziłam obok, okładka rzuciła mi się w oczy (kocham smoki) i kupiłam - dobrze, że zostało mi trochę kasy na ten drobny wydetek Książkę serdecznie polecam

Ostatnio przeczytałam "Dziwny przypadek psa nocną porą" Marka Haddona. Jest to ciekawa opowieśc "kryminalna", której narratorem a zarazem detektywem jest piętnastoletni chłopiec. Cierpi on na chorobę Aspergera. Jest to odmiana autyzmu. Książka jest bardzo dobra, oraz z pewnych powodów bardzo mi bliska.
Bardzo...

Ooo, ja też na Trzech stygmatach byłam ostatnio (przedwczoraj). Aż tak zadowolona nie byłam, ale może dlatego, że nie czytałam książki (chociaż mam ją w planach na czas najbliższy).
Sercowa choroba, czyli moje życie w sztuce Jerzy Stuhr
Napisana żywym językiem, interesująca autobiografia znanego aktora (jak się okazuje, panie Inżynierze, nie tylko Maksia z Seksmisji). Mi podobała się bardzo, zwłaszcza ze względu na szczegółowo opisany proces pracy nad Dziadami Swinarskiego, w których i Stuhr miał swój niemały udział. Nieco chaotyczna, ale miła lektura.

"Wiek markiza de Sade" Jerzy Łojek
Czyli libertynizm zanalizowany. Ciekawe, dobrze napisane, dobrze wprowadza w klimat epoki i przedstawia omawiany aspekt kultury, jednocześnie robiąc to w sposób estetyczny i ze smakiem. Polecam zainteresowanym.

Ten post był edytowany przez Sihaja: 25.03.2006 01:43

W 'Trzech Stygmatach' Klaty boleśnie rozczarowuje zakończenie... Ale generalnie lepiej chyba oglądać sztukę po zapoznaniu się z książką. Dużo rzeczy się naświetla.

Łojek to jeden z tych historyków, których mogę polecić w ciemno. I wszystko.

to moje propozycje, raczej dla miłośników literatury fantasy:

"Ojczyzna"(FR)- RA Salvatore Moszę przyznać, że opowieść o mrocznym elfie mnie urzekła, gorąco polecam .
"Kuźnia Dusz", "Kroniki" (DL)- o bohaterze, o którym się nie zapomina...
"Eragon" -(ktos wspominał) szybko się czyta i wciąga, coś jak HP

Popieram. Swoim stylem bardzo przemawia do czytelnika.I wogóle od "Wieku..." oderwać się nie mogę (bo właśnie kończę). A legendarny markiz przedstawiony w ciekawym świetle i to wcale nie takim złym. Intrygujące.




Czyli Raistlin Majere, mój ukochany bohater sprzed lat