Ja czytała niedawno książkę "Dawca" Lois Lowry. Ciekawe przedstawienie świata. Orginalna. Wygralam ją niedawdno w jakimś konkursie HP C omialam zrobić? Przeczytałąm. I polecam. Polecam!

Naturalnie w wakacja mialam duzo wiecej czasu na czytanie;] takich ksiazek jak np.:
Mistrz i Malgorzata- Michaila Bulhakowa,
Kapitan Alatriste, Szachownica Flamandzka i Ostatnia bitwa templariusza- Arturo Perez-Reverte,
Cesarz- Kapuscinskiego,
Opowiedz mi o Kubie- Jesus Diaz,
Język Trolli- Musierowicz (sentyment do jezycjady:)
Torilla Flat, Myszy i ludzie- John Steinback,
Proces- Franz Kafka
cala trylogia Eduardo Mendozy (przygody fryzjera damskiego, sekret hiszpanskiej pensjonarki i oliwkowy labirynt)
Kubus fatalista i jego pan- Diderot
no i jeszcze prawie cala saga wiedzmina:)

jesli ktos bylby zainteresowany ktoras z wyzej wymienionych chetnie podziele sie opinia!:)

to jedna z moich ulubionych książek. Uwielbiam wracać do niektórych fragmentów, krótkich zdań albo nawet równoważników zdań, które stały się dla mnie już absolutnie kultowe:)

z książek pana Reverte czytałam jak dotąd jedynie "Klub Dumas" ale muszę przyznać, że bardzo mi się podobało. Ciekawie zarysowana fabuła, niezła intryga (duży plus za to, że czytelnik nie wie od samego początku, kto za wszystkim stoi) i ogólnie bardzo wciągające. Za to "Fechmistrza" tegoż autora nie udało mi się przeczytać, początek mnie zniechęcił i dalej już nie przebrnełam

Ha! Stainbeck koleinym z moich ulubionych pisarzy. A "Myszy i ludzie" kolejną z moich faworyzowanych książek. Mądre i dające do myślenia.

gdzieś się mi zawieruszyła, wszyscy chcą pożyczyć. a kupiłam ją w fazie zainteresowania lekturami o narkotykach, między dziećmi z dworca zoo a pamiętnikiem narkomanki.
coś zupełnie innego. książka do wczucia się. fantastyczne opisy.
jakby pokazuje upadek a jednocześnie go nie pokazuje. słodkie i gorzkie naraz.
polecam także.

wcześniej: ono - doroty terakowskiej. bardzo. poważna i nastrojowa. dużo z niej wyciągnęłam. realia dzisiejszego świata naprzeciw refleksji. co jest naprawdę ważne. co daje szczęście.
porusza.

Zgadzam się w 100% nie do pobicia XD Też czytałam i przy okazji dostałam poparzenia słonecznego... wracajac do tematu to... ominęłąm chyba 2 czy 3 rozdziały o Piłącie bo mnie wnerwiały... ale ogólnie to było cacy

mroczna wierza jest, strach mowic, kiepska... chyba jedna z najgorszyh ksiazek jakie King napisal... calal serie trzeba spisac na straty...

Cóż... według mnie to są rozdziały dosyć istotne, rzekłabym, że może nawet integralne dla fabuły i omijanie ich nie jest najlepszym pomysłem, jeśli chce się książkę dobrze zrozumieć. A poza tym nie wiem, co w nich jest "wnerwiającego"? Jeśli o same przeskoki akcji chodzi, to niejeden pisarz wykorzystuje takie zabiegi, a jeżeli o treść... no to bez komentarza.

Do tych, którzy pisali o Steinbacku:

"Myszy i ludzie" -- to była chyba pierwsza książka mojego dzieciństwa (a wbrew pozorom wcale nie jest dla dzieci), która dała mi do myślenia. Pierwsza -- przy której płakałam, i to wcale nie dlatego, że losy bohaterów potoczyły się tak-a-tak, ale dlatego, że zrozumiałam podłość naszego ziemskiego świata, podłość ludzi... dlatego, że odniosłam ją do mojego życia i płakałam z goryczą.

Teraz moje reakcje wydają się mi nieco śmieszne -- jak większość tych rzeczy, które były kiedyś. Polecam książkę gorąco, nawet tym, którzy czytać nie lubią (bo nie trzeba się bardzo wysilać, jako że powieść jest naprawdę "cieńka").

Nie chcę pisać, o czym jest, żeby nie zepsuć wrażeń. =)

Ludzie, Kod da Vinci Dana Browna. Bezbłędna i idealna. Siadłam wczoraj wieczorem i nie mogłam się oderwać... fascynująca. Thriller, ale mocnno powiązany z ideologią chrześcijańską i to zinterpretowaną w zupełnie nowy sposób. Symbolika, jeny ile w tej ksiązce jest wyjaśnionych symboli, m. in. Pentagram, świetny! I to nie wyssane z palca, tylko poparte naukowymi dziełami, wszystko udowodnione i wyjaśnione, coś niesamowitego.
A przy okazji objaśnione są dzieła Leonarda da Vinci w taki sposób, że jeszcze dzisiaj rano siediałam nad reprodukcjami i co chwilę odkrywałam szczegóły o których pisano w książce i szokowały mnie jeszcze bardziej.
Coś niesamowitego, jestem pod ogromnym wrażeniem, polecam, gorąco polecam.

A czytał ktoś może Lolitę Vladimira Nabokova? Przeczytałam w gazecie artykuł "Sydnrom Lolity" i zaciekawiła mnie ta książka. Z chęcią przeczytałabym opinie na jej temat.

Ten post był edytowany przez Alexa666: 29.08.2004 14:11

"Lolita" to świetnie napisana książka, bardzo autentyczne charaktery głównych bohaterów i w ogóle majstersztyk literacki. Ale jeśli chodzi o treść, to jest trochę przygnębiająca, gdy się nad nią głębiej zastanowić. We mnie wywołała jakieś poczucie beznadziei - bo ta historia nie jest optymistyczna. Osobiście polecam, ale to ciężka lektura.

oj ciężka. i zgadzam się też - majstersztyk literacki. naprawdę świetnie napisana. język zachwyca. pozycja godna polecenia. fabuła dość odrzucająca, ale warto się nad nią zastanowić.

nu, ba!

ale do "Aniołów i demonów" się już zdystansuj, bo zakończenie jest skopane. takie... jakby nie miał jak zakończyć. wiesz... pisał to jeszcze przed "Kodem...", więc mógł nie mieć wprawy ;]

a ja właśnie zaczęłam "cyfrową twierdzę". (napisane jeszcze przed "aniołami...", także nie wiadomo co z tego wyniknie)

Co do książek Dana Browna, to "Kod Leonarda da Vinci" czytałam jako pierwszy i wrażenie - super. Genialne. Ale potem kupiłam "Cyfrową Twierdzę" i zaczęły się problemy... Podobni bohaterowie, schemat mają te dwie ksiązki podobny... Uznałam, że właściwie nie jest to dla mnie nic nowego. Znałam to, znałam tą fabułę, bohaterów... Miałam wrażenie, że ktoś podłożył zamiast renesansowej zagadki nowoczesna technologię No Such Agency ( ) i pozmieniał imiona. Po jakimś czasie staje się denerwujące, kiedy na każdej stronie nie możesz się oprzeć wrażeniu, że to... plagiat - tyle, że bez naruszenia praw autorskich - napisany przez tego samego autora.

Zachęcam do lektury "Kodu", bo naprawdę warto, ale ostrzegam: "Cyfrowa Twierdza" jest gorsza... szczególnie, jeśli czytana jak o druga lub trzecia książka tego autora.
(ciekawe w jego książkach jest tło faktów, na których buduje akcję - niewątpliwy atut bestsellerów Browna)

Ja z Kodem mam tylko jeden problem. Uwierzyłam dosłownie we wszystko co Brown tam napisał. Za diabła nie potrafię się zdystansować. Nie zamierzam co prawda wychodzić na ulice i głosić nową prawdę objawioną, ale wszystko tak jakby mi się w główce poukładało. Zwłaszcza ten fragment o dobieraniu ewangelii na potrzeby kościoła. Książka jest strasznie sugestywna, styl pisania czyni ją dostępną dla mas i chociaż w większości to pewnie szukanie taniej sensacji, mnie się, wstyd przyznać, bardzo podobało .

moim problemem jest to, że czytam za dużo na raz, zaczynam będąc w trakcie czegoś innego...
ale z tego w czego trakcie jestem należałoby wymienić Nędzników V.Hugo, cudowne porówniania, świetny styl...--> próbkę macie w moim opisie
na pozycji drugiej mamy nobla 2003 --> Hańbę J.M Coetzee, za mną dopiero 60 stron więc wolałabym skończyć zanim coś napiszę...

Heh a ja teraz czytam ''Jessica pogromczyni czarownic'' bardzo fajna książka I jeszcze muszę przeczytać jakiegoś Szatana z siódmej klasy - bo babka od polaka kazała przeczytać do końca września

Jakis? Hyhyhyhy...

Pamietam jak to czytalam, ale wydaje mi sie ze to mialam w podstawowce.

Jeśli czytam to albo jedna książkę jednym tchem, albo kilka książek po kawałku - w zalezności od humoru i nastroju.
Obecnie..:
Marta Fox: Niebo z widokiem na niebo - dla kogos kto kocha poezję, ma romantyczna dusze i faze na książki o miłości.. hehe
Paulo Coelho: Na brzegu rzeki Piedry usiadłam i płakałam: intrygujące, dziś zaczełam czytać - jak na razie głownie o walce z samym sobą, podejmowaniu w wyborach ryzyka, miłości (?) i wierze - bo Bóg ma postać kobiety.
Swiat zofii - autorki nie pamiętam - przegląd filozofow i podstawy prądów myślowych - tego sie jednym tchem przeczytać nie da - nad tym sę siedzi i msli.. XD
I Pana Tadzia kiedy nie moge zasnąć - muszę do szkoły to w końcu przeczytać. Czaasem dostrzegam piekno kanonu literatury polskiej - czasem brakuje mi samozaparcia...

Jostein Gaarder.
książka rzeczywiście świetna. a fabuła, zakończenie... cud, miód, niebo. naprawdę fantastyczna. czytałam już dość dawna, ale pamiętam, że zrobiła na mnie olbrzymie wrażenie, poza tym wciąż stoi na półce przy łóżku, gdzie są moje ulubione książki ^^

hmm... a moglby ktos mi przyblizyc postac tego Stephana Kinga? jakie pisze ksiazki? znaczy wiem, ze fantasy, ale cos moze wiecej. i o czym one są.


ksiazka swietna, w sposob prosty opowiada o wszystkich filizofach i ich teoriach. oprocz tych lekcji z filozofii, jest jeszcze ciekawa fabula, ktora sprawia, ze latwiej czyta sie ksiazke.

King to nie tylko pisarz fantasy... specjalizuje się także we współczesnych horrorach. ja ze swojej strony polecam Lśnienie i Cujo. pierwsza z nich opowiada o...



po prostu świetna książka. gdzieś tam wcześniej w tym temacie pisałam o niej więcej, poszuaj sobie, jeśli chcesz.

natomiast Cujo...



powycinałam pewne fragmenty, aby te streszczenia brzmiały bardziej... hmm ciekawie i intrygująco.

dobra, oto darmowa próbka Cujo.

Pewnego razu (...) małe miasteczko Castle Rock w Maine nawiedził potwór. Zabił kelnerkę Almę Frechette w 1970; kobietę o nazwisku Pauline Toothaker i uczennicę szkoły średniej Cheryl Moody w 1971: ładną dziewczyne o nazwisku Carol Dunbarger w 1947; nauczycielkę Ettę Ringgold jesienią 1975 - i na koniec maturzystkę Mary Kate Hendrasen wczesną zimą tego samego roku.
Nie był wilkołakiem, wapmirem, upiorem ani żadnym tajemniczym stworem z zaklętego lasu ani ze śnieżnych pustkowi; był zwyczajnym gliniarzem z problemami psychicznymi i seksualnymi i nazywał się Frank Dodd. Pewnemu zacnemu człowiekowi (...) jakimś sposobem udało się ustalić jego nazwisko , ale zanim go ujęto, Frank Dodd - i może dobrze, że tak się stało - sam odebrał sobie życie.
Ten tragiczny finał wywołał, ma się rozumieć, pewien szok, ale miasteczko ogarnęła przede wszystkim radość, że potwór który nawiedzał sny tylu osób, nie żyje. Wraz z Frankiem Doddem pogrzebano miasteczkowe koszmary.
Jednak nawet w naszym oświeconym stuleciu, kiedy tak wielu rodziców uświadamia sobie, jak łatwo na całe życie okaleczyć psychiczkę dziecka, z pewnością znalazł się w Castle Rock jakiś rodzic lub babka, którzy przywoływali swe dzieci czy wnuki do porządku groźbą, że jeśli nie będą posłuszne, jeśli nie będą grzeczne, zabierze je Frank Dodd. I z pewnością zapadała wtedy martwa cisza, a spoglądły lękliwie w cimne okna i wyobrażały sobie za nimi Franka Dodda, który dusi... i dusi... i dusi.
"On tam jest - słyszę już szept babki, a wiatr zawodzi w kominie wokół pokrwyki starego garnka na piecu. - On tam jest i jak nie będziecie grzeczne, to kto wie, czy nie zobaczycie jego twarzy zaglądającej przez okno waszej sypialni, kiedy wszyscy w domu, oprócz was, będą już spali; kto wie, czy nie zobaczycie, jak uśmiechnięty, z lizakiem, którym zatrzymywał samochody, żeby przeprowadzić małe dziecy przez jezdnię, w jednej ręce i z brzytwą, którą odebrał sobie życie, w drugiej, wygląda na was w środku nocy z ciemnej szafy... a więc sza dzieci, sza... sza...".
Ale dla większości mieszkańców miasta sprawa była zamknięte i kropka. Niewątpliwie ten i ów nadal miewał koszmarne sny, niewątpliwie zdarzało się i teraz, że to czy inne dziecko , nie mogło zmrużyć w nocy oka, a opuszczony dom Dodda [bo jego matka zmarła wkrótce po nim na zawał serca] szybko zyskał sobie reputację nawiedzionego i zaczęto omijać go z daleka; były to jednak zjawiska przejściowe - nieuniknione efekty uboczne serii bezsensownych morderstw.
Mijał czas. Upłynęło 5 lat.
Potwora nie było, potwór nie żył. Frank Dodd dawno zgnił w trumnie. Tylko, że potwory nigdy nie umierają. Czy będzie to wilkołam czy wampir czy upiór czy tajemniczy stwór z pustkowi, Potwory nie umierają.
I potwór nawiedził Castle Rock znowu wiosną 1980 roku.
- Cujo, Stephen King

oto, prolog, może ktoś się skusi ^^

Ten post był edytowany przez Kira: 17.09.2004 19:15

Ja zaczynam czytać ,,Kod Leonarda da Vinci", bo mój tata dostał na urodziny. Hmmm zaczyna się raczej w nie moim stylu. Od morderstwa, ale hmmm nie do końca morderstwa.

"Kod Leonarda da Vinci"? o, chryste. nie wiem, czy o tym bylo wczesniej (nie czytalam wszystkiech 14 stron), ale to najbzdurniejsza ksiazka, jaka w zyciu czytalam (a troche ich bylo...). durna jak nie wiem co, cala tresc rownie prawdopodobna jak to, ze jutro przyleca marsjanie, i na dodatek cholernie naiwna. nie wiem kto wpadl na pomysl napisania ze to "thriller nr 1 na swiecie". no bo to jasne, ze ZAWSZE naszej parce glownych bohaterow (z reszta tylko chwala autorowi za to, ze nie calowali sie w co drugim rozdziale, bo to by bylo juz dno kompletne) uda sie uciec, chocby nie wiem co. ksiazka ma TYLKO JEDNA zalete. jest niesamowicie wciagajaca (co nie oznacza wcale, ze trzymajaca w napieciu). czyta sie 1, moze 2 dni. ale ogolnie nie polecam. po prostu bzdury.

dzieki Kira, bo wlasnie ostatnio szukam siobie jakiejs ksiazki wartej przeczytania, a poniewaz tutaj przeczytalam o niej co nieco [nie chcialo mi sie wszystkiego przeszukiwac] i mnie zaintrygowala. jak gdzies na nią trafie to z checia przeczytam.

- for you, lol ^^