Drzewo · [ Standardowy ] · Linearny+ Saga o Wiedźminie

A ja teraz czytam Narrenturm i muszę powiedzieć, że Sapkowski tym udowodnił, że nie jest mono-tematyczny. Narrenturm jest mocno różne od Wiedźmina, ale bardzo dobre. Subiektywnie raczej nielepsze od Sagi, ale czyta się przyjemnie i śmieje duzo.
Po za tym sporo w książce jest o historii i tradycjach polskich wieku XV i widać, że Sapkowski jest nie tylko utalentowany, ale posiada ogromną wiedzę, i potrafi ją przekazać w sposób 'bezbolesny', prawie niezauważalny.

[...] Jest to literatura wspolczesna totez mozna zobaczyc odzwierciedlenie naszej rzeczywistosci.[...]

NIE JEST odzwierciedleniem naszej rzeczywistości, świat NIE JEST i DŁUGO JESZCZE NIE BĘDZIE takim koszmarem, horrorem, jakim przedstawił go Sapkowski. To jest odzwierciedlenie chorego podejścia autora do świata i nic więcej.

jak wy możecie zachwycać się cynizmem i złośliwością!?

Chyba jednak kupie sobie ta ksiazke:)

nie Emp nie każdy Polak jest złodziejem, mordercą i psychopatą, ale w większości Polacy to cwaniacy i kombinatorzy. Uwielbiają przekręty i dostosowanie prawa do siebie. Kombinują gdzie się da i ile się da, tak żeby wyszło na ich. Wyciągają kase. I to Sapkowski chciał min. ukazać. Bo świat Wiedźmiński jest w jakimś stopniu przepełniony naszymi wadami -ludzi współczesnych. Nie mówię teraz o głównych bohaterach, ale o tych 'w tle', o tych aferach i przekretach.
Nawet o elfach, którzy jak dla mnie są odzwierciedleniem Murzynów... niby tak bardzo uciśnieni i dyskryminowani, a to w gruncie rzeczy najwięksi rasiści.
Oj.... dla mnie ten świat jest bardzo podobny to, tego, który mam za oknem.

Powiało grozą....

Ja zdołałem przeczytać tylo jedną z książek Sapka, ale skoro nie pamiętam tytułu, to znaczy, że mnie zbytnio nie wciągnęła. Pamiętam tylko, że podobał mi się styl... a fabuła tak średnio...
Dużó bardziej wolę Tolkiena - "Silamrillion" i "niedokończone opowieści", bo choć napisane w stylu podniosłym i z bardzo wyraźnie oddzielony kolorem białym od czarnego, to jednak opracowanym co do najmniejszego szczegółu ...
Ale pewnie muszę nadrobić zaległości i przeczytać wszytskie części Wiedźmina...
[ podobało mi się takie opowiadanie Sapka: "W leju po bombie" i to o kocie z Cheeshire czy jaoś tak... dokładnie nie pamiętam, bo to dawno czytałem....]

Hm... ogolnie to len ze mnie wiec nic nie wnosze...

A wg mnie to caly Sapkowski moze sie schowac jak do akcji wkracza Ziemianski z Achaja, albo Piekara w Sluga Bozym, wlasnie czekam na 3 czesci obydwo ksiazek:) Achaja miala juz byc, ale Ziemanski to pijak niesamowity i przesuneli na jesien premiere=/

A Sirmarillion mial byc mitologia dla anglii... i cos tak czuje ze te 40 lat pracy nie poszlo na marne

[...] Jest to literatura wspolczesna totez mozna zobaczyc odzwierciedlenie naszej rzeczywistosci.[...]

NIE JEST odzwierciedleniem naszej rzeczywistości, świat NIE JEST i DŁUGO JESZCZE NIE BĘDZIE takim koszmarem, horrorem, jakim przedstawił go Sapkowski. To jest odzwierciedlenie chorego podejścia autora do świata i nic więcej.

jak wy możecie zachwycać się cynizmem i złośliwością!?

Jesli odbierasz ta ksiazke tak doslownie to sie nie dziwie ze nie rozumiesz tego co napisalam.

Sumiko wybacz ale SKALA! To nie jest odbicie naszego świata, to jest wyciągnięcie jednej złej cechy i wypełnienie całego świata przedstawionego tylko nią! Tego tam jest ZA DUŻO, jest nieproporcjonalnie!

A pozatym tym bardziej w obliczu takiego świata mordowanie bohaterów i kończenie historii tekstem "Mission Failed" jest niedopuszczalne.

Dobra, jestem fatalistyczną optymistką. Pasi? XD


Empire, to wcale nie jest nieproporcjonalne obdbicie świata... może i nie każdy jest oszustem, mordercą, nieukiem, prymitywem w jednym, ale wiele osób ma jakieś tam nasilenie tej cechy. I to właśnei Sapkowski chciał nam wytknąć - że ludźmi w rzeczywistości kierują często bardzo prymitywne motywy. Że czasem jesteśmy śmieszni w swoich wadach. Sapek pisze prawdę - koloryzowaną na "negatyw" ale prawdę. Przerysowuje, owszem. Ale... hmmm... takich ludzi można znaleźć. I to nawet sporo.

no i co z tego że są. w książce jest tego za dużo. cały świat to złodzieje i oszuści tam. rozumiesz?

no nic, ja swoje powiedziałem, kontynuwać dyskusji nie ma po co bo nikt już nowego chyba nic nie powie... jak powie to sie do niej wróci.

ja zamykam sprawę [nie temat ; ) ]

PO za tym w książce jest jednak jakieś ciepło, ludzie mili i dobrzy, zdolni do poświęceń i pomocy, przeciez nie wszyscy są źli. Nie ma tam samego zła. Jest go dużo, ale wybacz w dziesiejszym świecie jest go mało?

Mnie Narrenturm nie wzięło. Przeczytałem z zainteresowaniem od początku do końca, ale nie zostało mi to nigdzie w pamięci czy w sercu. Byłem trochę zniesmaczony niektórymi scenami i dowcipami. Rozumiem, że obrazoburstwo jest kul, ale momentami poczucie ASa staje się z lekka ohydne. Co kto lubi.

Świat jaki opisuje Sapkowski jest jak nasz, ale przepuszczony przez czarny filtr. Większość ludzi to kombinatorzy i egoiści, ale jednak zazwyczaj po swojemu dążących do jakiegoś dobra i mających jakąś tam formę sumienia. U Sapkowskiego trzy czwatre BN (wybacznie rolplejową nomenklaturę) jest gotowych zabić za miskę zupy.

"Narrenturm" hmmm... dziwna książka, ale absolutnie nie zła. Totalnie różna od "Wiedźmina", ale musze przyznać, że czasem się w niej gubiłam. Ale niektóre texty... świetne. Zresztą jak cały AS - erudyta i nieziemsko inteligentny facet.

Narrenturm ma specyficzny klimat. Mi on odpowiada i czekam na drugi tom, ale rozumiem, że to może nie mieścić się w czyjejś estetyce.

hm... walsnie skonczylam piątą czesc sagi. niestety nie przeczytalam najpierw opowiesci, ale mniej wiecej wiedzialam o co chodzi. ksiazka bardzo mi sie podobalo. byla inna niz wszystkie. chociazby samo zakonczenie - wszyscy będący po stronie dobra umierają. nawet nic nie znacząca wdowa ginie.

trzeba przyznac wiele wątkow do samego konca jest nie wyjasnionych. i nic nawet nie pozwoli ci sie wczesniej czegos domyslec.

jedyne co mi troszke przeszkadzalo to to, ze bylo tam strasznie duzo krwi. wszystkio bylo dokladnie opisane, kazde ciecie, wyplywające flaki...nie zeby mi to jakos bardzo przeszkadzalo, ale moze troszku. wiem, ze ta ksiazka sie na tym opiera - wojna, ale jednak...

Ta duża ilość krwi odnosi się trochę zapewne do tego o czym mówiłam ja Emp i ktoś jeszcze - że Sapkowski lubi odzierać świat z ułudy, więc także tego w jaki sposób ludzie się ze sobą rozprawiają nie ukrywa. Poza tym, to na pewno trochę przyciąga mu "widownię".


Co do wątków pozostających nierozwiązanymi - AS uważa, że wszystko w książce wyjaśnił i wszystkie wątki są zakończone. No cóż.... Dla mnie zakończenie wiedźmina na zawsze pozostanie częściowo nierozwikłane...

wiem, czytalam tę waszą wymiane zdan i zgadzam sie z wami. rozumiem to, AS bardzo dobitnie ukazuje nam ludzi i ich nature, swiat, a ktorym nie ma juz ludzi, ktorzy nie są zlodziejami, bandytami czy mordercami.

Nie czytałam Narretum, ale wiedźmina tak
Chyba najlepsza polska fantastyka, no, ale zauważyłam, że jak każdy polski fantasta jest trocghę niewyżyty. Kazda polska fantastyka ma elementy erotyczne.
Albo się sekszą, albo biją
Cóż, ale chyba nie ma więcej wad...

oni są chyba poprostu opętani przez szatana, ci pisarze.

Niestety mamy zbyt duzo k0ompleksów żeby ktos u nas napisał "wysoką fantasy". Tolkienj to był stary katolik afiszujacy sie swoja wiarą i nikt mu tego nei maił za złe tylko u nas ludzie czasem boja sie bycx sobą.

Nie ma to jak znaleźć jakiś stary temat i się wypowiedzieć.

Ekhemm...ekhemm...
Jako że sagę o Geralcie z Rivii czytałem już dawno dawno temu, więc świeżych emocji nie wniosę do tej dyskusji. Mogę za to napisać jaki obraz twórczości AS ukształtował się po przeczytaniu pięcioksiągu. Jak to ktoś już wyżej napisał pan Sapkowski jest nieziemsko intelignetnym facetem i absolutnie się z tym zgadzam, oprócz tego świetne poczucie humoru jest chyba jednym z głównych atutów tego pisarza. Sama opowieść, fabuła b.ciekawe, klimat i świat w którym toczy się akcja zostały bardzo dobrze zaplanowane. Sapkowski nie tworzy nam tu pewnego rodzaju epopeji niczym Tolkien w swoim Śródziemiu. Nie ma patosu, jest pełno humoru, ironii, bohaterowie bardzo wyraziści, jest przygoda i intryga ale jest i zabawa, język soczysty, bliski czytelnikowi, stylizacje językowe, inteligentne uwagi, wtrącenia, analogie.Czytałem "Wiedźmina" tylko raz ale naprawdę jest to dla mnie saga, którą zawsze wspominam z uśmiechem i sympatią.

No i właśnie całkiem niedawno wróciłem do Sapkowskiego i przeczytałem "Narrenturm". I znowu AS mnie wsadził w fotel, zaciekawił i przede wszystkim rozbawił, a na dodatek przekazał sporo wiedzy na temat XV wiecznej Europy pogrążonej w wojnach religijnych. "Narrenturm" narobił smaczku więc pewnie niedługo wezmę się za "Bożych Bojowników" by poznać dalsze losy Reynevana, Szarleja i Samsona. A tymczasem wróciłem do opowiadań Sapkowskiego i przeczytałm "coś się kończy, coś się zaczyna...". I tutaj miałem już mieszane uczucia co do niektórych opowiadań. Niektóre słabe, inne dobre, kilka naprawdę świetnych. "W leju po bombie" - uśmiałem się porządnie i największą frajdę mi zrobiły jak zwykle analogie i aluzje, a i tak zapewne wszystkich nie wyłapałem. Bardzo dobre "Zdarzenie w Mischief Creek" czyli o facetach w pogoni za czarownicą z Salem. Perypetie Kota z Cheshire w "Złotym popołudniu", czyli o troszke innym spojrzeniu na pana C.S.Lewisa i jego "Alicję w Krainie Czarów".

"Narrenturm" hmmm... dziwna

książka, ale absolutnie nie zła. Totalnie różna od "Wiedźmina",

ale musze przyznać, że czasem się w niej gubiłam. Ale  niektóre texty...

świetne. Zresztą jak cały AS - erudyta i nieziemsko inteligentny facet.

Z tym bym uważał. Tzn.z obdarzaniem pana Spakowskiego zbyt dużym zaufaniem jako erudyty i popularyzatora pewnych historycznych okresów. Bo wizja jaką nas AS w "Narrenturmie" serwuje mocno jest tendencyjna i pod poglądy autora naciągnięta. Wogóle arogancja, demonstracyjne przekonanie o własnej wartości, eznadziejne poglądy, oraz przychodzenie na konwenty zaprutym to znaki firmowe pana Andrzeja...

Katon - a kto bedzie sie bawic w sprawdzanie historycznej poprawnosci tej ksiazki?

'oraz przychodzenie na konwenty zaprutym to znaki firmowe pana Andrzeja...'
przeto wlasnie czesto slysze opinie, ze sapkowski 'to swoj chlop'. yych.

Katon,
książki napewno dużo tracą na tym, że przychodzi napruty na konwenty i jest arogancki :}

Same książki oczywiście na konwentowym pijaństwie nic nie tracą.... Chodzi o co innego. Mam wrażenie, że jakiś czas temu Sapkowski zechciał być nie tylko sprawnym pisarzem (co mu szło całkiem zdatnie) ale i autorytetem i mędrcem wszetecznym. A w tej roli jest żałosny.