Napisana przeze mnie i mojego przyjaciela. Ulozylismy do niej taby na gitare, jakby ktos chcial to moge przeslac

Nad moją głową czarnych chmur wiele
Usta błagają wody i chleba
Chciałabym zamknąć się we własnym kościele
By ktoś w końcu uchylił mi nieba
Trudno wyrwać się z kłamstw potoku
Trudno zła w słowach nie przetaczać
Złe uczucie, nasze grzechy na widoku
Zbłądzone będą między ludźmi latać
Ulica, dusze ludzi pełne goryczy
Idą nie patrząc nigdy za siebie
W łańcuchach natchnień, przyzwyczajeń smyczy
Żyją w swoim własnym niebie

A ja chcę ucieć, chcę ucieć
Za granicę marzeń
Pożegnać się z więzieniem
Chcę uciec, chcę uciec
Od tamtych zdarzeń
Które są dla mnie cierpieniem

W cieniu uciekam z duszą na karku
Bojąc się żywej istoty
Nie budząc się z pragnień letargu
Odchodząc od wszelkiej prostoty
Szukając na oślep końca podróży
Błądząc w otchłani nicości
Mijam na drodze zastępy tchórzy
Wracających do tamtych przykrości
Choć dusza ma płacze i się buntuje
Idę dalej niewzruszona
A im dalej dochodzę coraz bardziej czuję się
Skruszona

A ja chcę ucieć, chcę ucieć
Za granicę marzeń
Pożegnać się z więzieniem
Chcę uciec, chcę uciec
Od tamtych zdarzeń
Które są dla mnie cierpieniem

Modlę się wznosząc ręce do góry
'O Wielcy, dajcie mi siłę
Wznieście mnie ponad chmury
Chociażby na małą chwilę...
Chcę poczuć, że wreszcie wygrałam
Dotarłam do końca nieskończoności
Chwila, na którą tak długo czekałam
Nastąpi, gdy wyklnę się swojej ludzkości'

Wciąż uciekam, uciekam
Przez całe życie
W stronę ciemnego słońca
Wciąż uciekam, uciekam
Przyjdź po mnie, świcie
Wyczekując końca