Miałem na końcu języka słowo
Które mogłoby - ba! nawet musiało
Spowodować, że cała całość
W strzępy niczego zmieniłaby się
Wraz z wszystkim co było dzisiaj
Między mną a Tobą

Miałem w oczach (tak sądze...)
Coś takiego przez moment
Że gdybyś wtedy odwróciła głowę
I popatrzyła w nie, nawet przelotnie
Runąłby cały świat za oknem
Wszytkie sny i żadze...

Mam ciągle w uszach i w głowie
Śmiech gorzki i zimny jak herbata wczorajsza
Którego się wstydze i który narasta
I wiem już kiedy patrzę na Ciebie
Że byliśmy w piekle, nie w niebie...
Kłamałem Tobie......................i sobie

Ten post był edytowany przez Katon: 03.01.2006 13:30

Rytm wielce przyjemny, jest sens, nie ma patosu, jest swojość i prawda, tylko 3 ostatnie wersy trochę łopatologiczne się zdają. Ale zdecydowanie po wszystkim, co czytać mi tu przyszło, zaskoczenie i uśmiech. Potrafisz. Brawa umiarkowane, acz szczere.
Łączę ukłony, Jan.

Podoba mi się, naprawdę.
Bez tandety, czy przesadnych metafor, mających zapewne ukazac wielki polot ich autorów. Dużo, nie znaczy jednak dobrze.
I ty jestes tego przykładem.
Naprawde ładnie
Popracuj jeszcze, a możesz dużo osiągnąc

Dziękuję. Tak swoją drogą to druga część Twojego podpisu jest boleśnie prawdziwa.

Oj taak, ja też sporo wiem na ten temat...

Wiersz, co prawda ma sens, jednak nie przypadł mi specjalnie do gustu. Najbardziej spodobała mi się ostatnia zwrotka.... nie wiem dlaczego, ale ma coś w sobie, moim zdaniem.
Tak szczerze to nie znam się za bardzo na pisaniu wierszy. Oceniłam według własnych upodobań.

Mnie najbardziej przypadła do gustu zwrotka druga

Kaaaaaton. To piekne jest. Jak ja lubię tę Twoją taką subtelność w wierszach. I dojrzałość.

Och dziękuję, polecam swoją subtelność i dojrzałość także na płaszczyźnie pozapoetyckiej...

Baczę więc pilnie XD

wyciągam na wierzch
jest piękny
i smutny
bolesny

Katonie któż inny tak pisać umie?? Naprawde ładne... Poruszyło mnie...

Wiersz jet suuuuuuuuuper co tu dużo mówić:>

To jest... smutne. Niestety. Ale jednocześnie... ładne. NIe lubię smutnych wierszy, ale właśnie przedstawienie to w taki sposób pozwala nie pomyśleć sobie: "ło matko! kolejny taki sam, smutny wiersz!" Nie. To jest oryginalne.
I ten zwrot "cała całość". Ja lubić takie pisanie.