Drukowana wersja tematu
Kliknij tu, aby zobaczyć temat w orginalnym formacie
Magiczne Forum _ Poezja _ Dysonans świeżości I Barw
Napisany przez: maryo94 28.07.2009 22:28
Dysonans świeżości i barw
Gdy słońce zapada w ciemnawą poświatę
Gdy biegnie falami wśród zbóż
Przychodzi mi na myśl – rozkoszuj się latem
Nie wahaj się - przedrzyj przez bluszcz
Jak gdyby nakręcać spiralę posmaku
Ciernistych gałęzi wśród drzew
I pędzić na łąkę, i zasnąć wśród maków
I dać się prowadzić przez zew
Klarowność poranków rozświetla mi umysł
Gdy szepczą do mnie co dnia
Czar zimy, wiosny poniekąd gdzieś tu prysł
Jesienny oddal nam kraj
Wieczory, utulcie te wszystkie istoty
Znużone żarem żeby dać
Zasnute magią półmroku burze, grzmoty
Deszcz z cebra niech zacznie lać
Tylko czasie – przestań gnać
Napisany przez: MaryStebbins 10.08.2009 21:50
Hm. No fajne. Tylko ostatni wers bym wywaliła, mimo, że w nim przesłanie. A wywaliłabym dlatego, że jakoś tak moralizatorsko brzmi i przerywa trochę to uniesienie opisami. "Jesienny oddal nam kraj" - ...co? Oddal? Nie rozumiem.
Druga podoba mi się najbardziej.
Napisany przez: Lilith 13.08.2009 09:54
no jak to, 'oddal' jest zrozumiałe. oddal ten kraj jesienny.
to ostatnie też bym wywaliła. w trakcie czytania miałam trochę wątpliwości, ale całość wywarła na mnie miłe wrażenie. zwłaszcza trzeci wers w drugiej zwrotce. taka jestem ostatnio romantyczna 
Powered by Invision Power Board (Trial)(http://www.invisionboard.com)
© Invision Power Services (http://www.invisionpower.com)