o, smutny dramacie losu
w aluminiowym pasie cnoty
nie mogę się uzewnętrznić
a tyle mam na to ochoty
chcę śpiewać i krzyczeć
i chodzić na rękach
a konwenans mnie trzyma
w krawacie na mękach
bon ton, bon żur i bon schabowy
precz ode mnie to życie!
ja chcę mieć cię z głowy
a tu grzeczny „żabcia”
w cieplutkich kapciach
całuję żonę i idę z psem
nim zasnę wieczystym snem


Mam chandrę...