Drzewo · [ Standardowy ] · Linearny+ Codzienność, Mój wiersz...

[Mara]

Pisałam... ten wiersz pod wpływem pewnego filmu, który niedawno obejrzałam... nie wiem jak sie będzie Wam podobał.. powiem jedno ze ten film wstrząsnął mną i dlatego powstał wiersz...

"Codzienność"
Codzienność moja wróciła
z calym rozmachem niedoli.
Czy zwiędniętam czerwona róża
na nowo odżyje kolorami świata?
Wszystko zmieniło kierunek lotu...
skręciło w nie tą stronę
Nie zauważyło nagrobka z wygrawerowanym
napisem "codzienność"
Nagle szczęście zbladło
smutek wrócił z całym swym blaskiem.
W kąt uciekły wszystkie nadzieje
Miłość obiecująca wiele...
uleciała z powiewem zimnego wiatru.
Bo życie przyjąć trzeba takim jakim jest
a nie takim jakim według nas
ma być...
Zagadka codzienności
Rozwiąże ją wraz z szybszym biciem
serca...

Ten post był edytowany przez _Marcia: 21.10.2003 14:11

[Mellisa]

Marciu, oj rozwijasz sie, rozwijasz sie...

Jestem z Ciebie dumna

Ten wiersz jest naprawde piekny...
przedstawilas w nim taka ciezkosc i obojetnosc...
obojetnosc ktora jest powazna i bolesna...
przezylam ten wiersz po swojemu...
w moim odczuciu jest taki wyniosly...
to dobrze...
dawno nie czytalam wiersza napisanego w taki sposob...

gratuluje Ci serdecznie i jestem ciekawa coz to za film tak Cie poruszyl?

[Mara]

Film nazywa sie "Szkoła uczuć". Na pewno gdybyś go obejrzała nie widziałabyś zwiazku z tym wierszem..ale ja tak odczułam ten film w ten sposób..a więc czy ma to zwiazek czy nie.. to sa moje uczucia