No wiecie? Przecież to świetne opowiadanie! Do samego końca trzyma w napięciu, w życiu bym się nie domyślił, że Hermiona zamieni się w wampa, a Draco pozbędzie się swojego obrzydzenia do szlam.
W dodatku to takie romantyczne, że aż się łezka w oku zakręciła. Ta para w końcu się szczęśliwe połączyła, a łazienka była świadkiem tego cudownego zakończenia.
Brawa dla autorki!

Jedno się tylko zgadza. Hermiona to postać kipiąca inteligencją. A po prawdzie, w takich osobach aż się burzy od tłumionego temperamentu seksualnego, więc nie dziwię się, że Granger rzuciła się na Dracona

Ostatnio cierpię na nadmiar czasu, dlatego postanowiłem przetłumaczyć jakąś maksymalnie krótką jednopartówkę.
I znalazłem takie oto, z moim ulubionym paringiem

Autor: Soller
Tytuł oryginalny: Away
Tłumaczenie: Oddaleni
Zgoda: jest

Patrzysz na mnie. Twoje spojrzenie ślizgające się po moim ciele. Czekam. Nic więcej mi nie pozostało, bo cóż miałoby pozostać? Nie mogę być twoja, choć to jedyna rzecz, której teraz pragniesz.
Łączyło nas siedem lat. Mojej nauki u ciebie. Twoich oczu, które obserwowały mnie z taką uwagą. Twoich ironicznych uwag. Lekceważenia. Ignorowania.
Wiedziałeś, że ja nie jestem zwykłą uczennicą. Miałam talent, o tak. Mówili, że jestem najlepsza, że w przyszłości mogę dorównać wielkim czarodziejom i czarownicom.
Ale dla mnie ty jesteś najlepszy. Paradoksalnie stałeś się moim autorytetem. Nie wierzyłam, że kiedyś byłeś śmierciożercą. Że nadal...
Zawsze ci ufałam, a teraz?
Powiedz mi to. Powiedz, co czujesz, może zrozumiem.
Nie chcesz? Twój wybór. Otwórz drzwi. Wychodzę. Mój świat właśnie się skończył. Nie chcę być ci ciężarem, takim jak ty byłeś dla mnie. Nie chcę przez lata patrzeć na ciebie i się męczyć. Zapomnij.
Nie zapomnisz? Więc dlaczego milczysz? Strach?... Tak, właśnie strach. To on wszystko budował. Cały nasz dziwny związek. Ale ja tak dłużej już nie mogę. Nigdy nie będę twoja, musisz się z tym pogodzić.
Nie pogodzisz się? Dlaczego robisz wszystko wbrew mej woli? Przecież mnie pragniesz. Chcesz mnie, chcesz mnie bardziej niż kiedykolwiek. Ale nie jesteś ślepcem, prawda? Widzisz, że to niemożliwe.
Nie jest przeznaczone nam być razem. Już ktoś inny za nas zdecydował. Miłość nie wybiera...
Ale między nami nie ma miłości, prawda? Jest tylko pożądanie. Proszę dotknij mnie. Ten ostatni raz. Chce poczuć, że jesteś. Że jesteś blisko. Że pragniesz...
Nie patrz tak na mnie! Nie mów!
Odejdź! Odejdź, zanim znów cię zawołam.
Stoisz.



Mówiłaś, że mnie kochasz. Ale czym jest miłość? Czy to, co nas łączyło, było właśnie tym dziwnym uczuciem, którego dotąd nie znałem? Oboje wiemy, że nasz związek nie miał przyszłości. Za wiele nas różni. Za wiele niedomówień, tajemnic, sekretów.
Przez te siedem lat byłaś moją najlepszą uczennicą. Często żałowałem, że nie trafiłaś do Slytherinu, przyniosłabyś nam wielką chwałę...
Teraz patrzę na ciebie i jestem pewien, że nigdy o tobie nie zapomnę. Nawet ja... nawet ja bym tego nie potrafił. Dziwne, prawda? Podobno nie mam sumienia. Niektórzy twierdzą, że przyszedłbym na własny pogrzeb, żeby wbić nóż w plecy tym nielicznym, którzy staliby nad moim grobem, chcąc pokazać, że mi wybaczyli. Problem w tym, że nie mają czego wybaczyć.
Muszę się odezwać, powiedzieć coś, powiedzieć, co czuję, ale nie potrafię. To ty sprawiasz, że nie jestem sobą. Przy tobie nie mogę normalnie myśleć. Skupić się na najważniejszym. Zajmujesz wszystkie moje myśli. Przecież to absurd...
Chcesz wyjść? Uciec? Iść jak najdalej ode mnie? Idź, zrozumiem... Nie mogę wymagać od ciebie tego, czego sam ci nie mogę dać.
Stałości. Bezpieczeństwa. Spokoju.
Miłości.
Wiesz, kiedyś myślałem, że potrafię się zmienić. Że potrafię przestać taki być, że potrafię zrobić to dla ciebie. Jednak piętno przeszłości ciąży nade mną jak cień, jak fatum. Oboje wiemy, że się z tego nigdy nie uwolnię. Nie poproszę cię, byś na mnie poczekała. Ja muszę tu zostać i walczyć z tym. Walczyć z ludźmi, którzy fałsz postrzegają za prawdę.
Tak bardzo cię pragnę. Tak bardzo chcę, żebyś została dziś ze mną. Chcę poczuć, że jesteś obok, że mogę cię dotknąć, przytulić, patrzeć na ciebie i cieszyć się twoim spokojem i opanowaniem. Chcę wiedzieć, że czujesz teraz to samo co ja.
Bo czujesz, prawda?
Patrzę na ciebie, ale ty odwracasz wzrok.
Mówię, ale mnie nie słuchasz.
Dlaczego jesteśmy sobie tak bliscy, a tak bardzo oddaleni?

Gdy się obudzili, zauważyli, że trochę zmieniła się sceneria.
Zamiast łóżka, na którym zasnęli, leżeli teraz na piaszczystej plaży, a kilka metrów dalej połyskiwała tafla



jeziora, po którym pływały nieznane im stworzenia.
Luna postanowiła czym prędzej zbadać te dziwne zwierzęta i chwiejnym krokiem ruszyła w stronę wody.

Dopisz godzinę.
Przemek

Boże kochany, to jest opowiadanie, czy walka bokserska?
Nie podejrzewam ani Luny, ani Harry'ego o sadyzm
Dajmy im wyleczyć rany ;p

22:00

Harry starał się ją uciszyć, ale nie dał rady, bo dziewczyna wiła się na wszystkie strony. Rzucił więc na nią zaklęcie wyciszające, po czym położył ją na łóżku, kładąc się samemu obok.
Nim minęła chwila oboje już spali.

Helga też jakaś taka niehelgowata

Najlepiej chyba Salazarek wyszedł

16:00

- Och, to pewnie ta nowa Gum Żuma ze sklepu Weasleyów - odpowiedziała i delikatnie go odsunęła. - Chcesz trochę?
- Co? Gum Żuję? - mruknął chłopak i pocałował ją, na co dziewczyna odparła:
- Harry, nie tutaj. Pudełko mam w kieszeni - po czym wyciągnęła małe różowe opakowanie i poczęstowała go gumą.
Wymienianie Gum Żuji przerwał im wściekły wrzask bacy, który biegł do nich wykrzykując coś o wandalach niszczących jego cenne sadzonki chrzanu.
Rzucili się więc do ucieczki, a Harry, jak przystało na prawdziwego mężczyznę, miast poczekać na swoją przyjaciołkę i przepuścić ją, a własnym ciałem zasłonić przed niebezpieczeństwem, biegł przodem.

Uuu... no to Zetiemu się oberwie ;p

Jestem za 1-3 punktami w zależności od stopnia trudności. Ten stopień określałby KAŻDY zadający pytanie, nieważne czy należy do jakiegoś domu.

Oddaję.
Jest za wczsześnie by myśleć nad pytaniem ;P

Cała data 31.10.1981

Dnia tygodnia nie pamiętam ;p

A mi się bardzo podoba.

Pomysł może nie oryginalny, ale za to ładnie zrealizowany, a przede wszystkim ciekawie.

Z chęcią poczytałbym ciąg dalszy lub Twój inny ff, a nie miniaturkę

1. Brak akapitów powoduje, że źle się czyta. Tekst jest napchany w jedno wielkie skupisko literek i często myli się szyk zdania.

2. Malfoy taki niemalfoyowaty. "Kochanej istotki"? Nie lubię niekanonicznych postaci.

3. Tekst nie jest bardzo ciekawy, gdyby była kontynuacja nie czytałbym dalej. Ale jak na miniaturkę ujdzie, chociaż widziałem lepsze.

4. Bardzo mi się podoba
Wielki plus za to.

5. Tekst z punktu widzenia Hermiony jest o wiele lepszy. Widocznie trudno się wczuć w rolę faceta

Pzdr

Ehe... to co jest dla niej ważne? Świat przedstawiany przez ojca?

Coś długo stukała w ten mur

BTW, akcja MUSI być osadzona w świecie Rowling? Czy można "trochę" ^^ go nagiąć?

22:00
Podniosła się po chwili i otrzepała z pyłu, a Harry spojrzał na nią, z miną wielce mówiącą o tym, co myśli o ludziach.
Dopiero teraz Luna zauważyła, że zaczęło się ściemniać. Sówka na jej ramieniu zahuczała radośnie i zaczęła krążyć jej nad głową. Dziewczyna ruszyła dalej, zafascynowana nowy widokiem, jaki ujrzała.
Po prawej stronie widniał rząd ciężkich, dębowych drzwi ze złotymi tabliczkami. Luna przeczytała napis na jednej z nich: "Las Myśli". Podeszła do następnych, czytając coraz to nowe napisy na tabliczkach, które kolejno głosiły "Morze Rozumu", "Góra Przyjaźni", "Jezioro Zapomnienia".
Przypomniał jej się łuk z zasłoną w Ministerstwie Magii...

Ehe... nie rusząją mnie romansidła. A już na pewno nie romansidła jednopartowe, gdzie cała ta wielka, silna, cudowna, niesamowita, prawdziwa miłość jest tak napchana, że tylko o niej się czyta.

Gdybym lubił takie opowiadania, miałabyś 5.
Ale skoro nie lubię, to nie ma oceny ;P

I takie trochę nieciekawe się robi, gdy połowa to tekst Rowling, który czytało się setki razy.

Może gdybyś użył tylko swojej wyobraźni, a nie przepisywał z książki byłoby lepiej.
Albo chociaż skrócić ten przepisany początek i napisać coś własnego?

20:00

Równo z biciem zegara na pobliskiej wieży Luna weszła do środka, rozglądając się z zaciekawieniem. Nie zauważyła jednak godzin otwarcia i zamknięcia, które głosiły że sklep czynny jest do dwudziestej. Jej uwagi nie zwrócił też fakt, że sklep jest pusty. Beztrosko oglądała półki z klatkami, dziwiąc się, że można trzymać zwierzęta w takiej ciasnocie.
Niewiele się namyślając, rozejrzała się, ale nie dostrzegając nikogo, uwolniła małe stworzenia. Na jej ramieniu natychmiast usiadła mała, brązowa sówka i dziewczyna uśmiechnęła się zadowolona, kierując kroki ku tajemniczym drzwiom.
Nagle spod jednego ze stolików prosto na nią wyskoczył Harry. Widocznie stęsknił się za przyjaciółmi, pomyślała.
Otworzyła drzwi i weszła do środka.
Harry podążył za nią.

No tak, u Luny granicy nie ma, ale teraz trzeba sobie trochę pomyśleć o osobach, z którymi przebywała. One też przecież miały jakieś uczucia i podejście do życia.
Taka roztrzepana dziewczyna musiała naprawdę doprowadzić ich do małej lub większej zmiany poglądów ;p

Jakby tak nikt się nie przejmował tym, co będzie jutro, w co się ubrać, co zjeść, czy też inne podstawowe rzeczy, to zapanowałby kompletny chaos.

Ogólnie w świecie Rowling wszystko jest poukładane (domy w Hogwarcie, Ministerstwo, Zakon, czy nawet śmierciożecy i ich organizacja jest jasno określona), a Luna stwarza taką odskocznię od tego całego prostego świata

Trochę z filmu:

Luna 1
Luna 2
Luna 3
Luna 4
Plakat?

A tu takie poboczne grafiki:

Nr 1
Książkowa Luna z lwem
Ładne kolczyki
Luna 2
Nr 3
Nr 3
Nr 4
Nr 5


Nijakie jakieś te grafy, ale internet mnie nie lubi i przerywa I chyba już wcześniej niektóre z nich były.

Cóż, jak dla mnie, to Luna jest trochę za bardzo beztroska. Ja rozumiem, że życia nie można brać na poważnie, ale mimo wszystko jakaś granica jest, nie? ;p

Ani to śmieszne, ani poważne.
Bardziej mdłe jakieś, bezsensowne

Tyle, że to jest dziewczynka FIKCYJNA, a nie realna. Jeśli autorka chce, żeby nie bała się śmierci, to nie musi.

Zresztą, od kiedy realizm sytuacji w opowiadaniach ocenia się przez pryzmat własnych doświadczeń?

Droga Zakohana,
przyznam, że jestem dopiero po 3 rozdziałach, ale podobają mi się na tyle, że jak znajdę chwilę czasu to przeczytam resztę.
Ogólnie opowiadanie bardzo mi się podoba, ale dokładną ocenę podam po przeczytaniu całości




Coś mi tu zgrzyta.
1. Voldzio raczej nie uciekałby przed Potterem.
2. Dostał cynk?



Pachnie mi korupcją



Autoreklama?



Padłem xD



Hiehie ^^



Tak samo jak postać Pottera w książkach pani Rowling.


Pozdrawiam i życzę dalszej weny, także na inne opowiadania

To nie jest piękne.
To nie jest nawet ładne.
A tym bardziej śliczne

To jest po prostu boskie


BTW,

Pomylę się, jeśli stwierdzę, że chodzi o Hermionę?

A ja nie wybierałem odpowiedzi, które wydawały mi się odpowiednie dla Slytha, tylko leciałem po kolei jak uważam

I się udało ^^

Gem, powodzenia

A mi się pomysł podoba i wchodzę w niego wszystkimi kończynami

Mam dużo wolnego czasu, więc projekt nie znudzi mi się ot, tak.

I dodaj parę przekleństw to w ogóle będzie hit na tym forum.

Cóż by tu powiedzieć... Od dawna nie komentowałem nic na forum, bo szczerze mówiąc żal mi było klawiatury, ale ten fick jest taki hmm... oryginalny.

Słownictwo mi się bardzo podoba, właśnie dlatego, że dla większość jest niezrozumiałe.

Choć gdybyś napisała je w "jEnSsYKoO pOkEEmOnOoOfFF" to jestem pewnien, że każdy by pojął jego sens.

Pozdr ;]