Drzewo · [ Standardowy ] · Linearny+ Pan Twardowski, Czyli kosmos

[PrZeMeK Z.]

Plany misji na Księżyc i Marsa

Wygląda na to, że w ciągu kilkunastu lat będziemy oglądać na własne oczy wyjątkowe wydarzenia. Co sądzicie o planowanej budowie bazy na Księżycu i załogowej misji na Marsa - o badaniu kosmosu w ogóle? Czy zgadzacie się z opiniami, że eksploracja kosmosu to strata pieniędzy, które można by przeznaczyć na rozwiązywanie problemów na Ziemi?

[MisieK]

Baza na księżycu jest prawie tak potrzebna naszej cywilizacji, jak odejście od innych źródeł energii i przerzucenie się na energię atomową. Występujący na księżycu Hel-3 to chyba najrozsądniejszy zamiennik ropy i gazu ziemnego, których w przeciągu tego wieku zabraknie. Alternatywnym źródłem energii jest rzecz jasna wodór i węglowodory typu metanol, ale cholera wie jak to sie wszystko rozwinie, w związku z tym trzeba szukać wszystkich możliwości. I dobrze, że NASA poważnie myśli o stacji na księżycu, bo do tej pory myślały o tym Rosja i Chiny, a jakby się do tego dorwały niezły feces by wyszedł.

[Katon]

Trzeba badać kosmos, bo jak człowiek nie będzie miał czego badać i odkrywać to się zdegeneruje. Fatalnie, że do odkrywania nie ma już piaszczystych wysp i dziewiczych kontynentów porośniętych dżunglą tylko skaliste pustkowia w kosmosie, ale lepsze to niż nic. Vide - budować.

[matoos]

A co z niezbadanymi głębiami oceanu, które są o WIELE bardziej dostępne niż kosmos a wcale nie mniej niezbadane?

Ten post był edytowany przez matoos: 28.02.2008 13:51

[PrZeMeK Z.]

Wydaje mi się, że kosmos jest jednak bardziej spektakularny, a to też się liczy. Badanie kosmosu ma w sobie coś romantycznego, jak kiedyś odkrywanie nowych lądów - ludzie generalnie podziwiają tych, którzy oderwali się od Ziemi. Głębiny oceanów wydają się bardziej "przyziemne" i przez to mniej interesujące.
Zresztą oba te kierunki badań mogą przecież toczyć się równolegle.

I tak jak mówi Misiek - surowce i jeszcze raz surowce. Lepiej już poniszczyć wydobyciem ich Księżyc niż Ziemię.

[MisieK]

A co z niezbadanymi głębiami oceanu, które są o WIELE  bardziej dostępne niż kosmos a wcale nie mniej niezbadane?

możesz mi wierzyć matoos, bo troche w tym siedzę z racji kierunku studiów, że technologie głębinowe to nie jest wcale dużo tańszy interes od technologii kosmicznej. i z tą dostępnością dla człowieka też bywa podobnie.

[PrZeMeK Z.]

Całkiem możliwe, ostatecznie już Freud wszystko przypisywał popędowi seksualnemu - a to było dość dawno.
Ale myślę, że to wynika po prostu z ciekawości i ambicji. Co jest za tamtym wzgórzem? A co za tą rzeką? A za morzem? A na Marsie? Ludzie zawsze chcą się dowiedzieć, co jest dalej.

[anagda]

Jak dla mnie księżyc można bardziej jako kolonie ziemską potraktować. Bo przy aktualnym tempie zaśmiecania naszej planety, to już nasze wnuki, a może nawet dzieci będą się musiały wyprowadzić.

[PrZeMeK Z.]

No, może jeszcze nie dzieci i nie wnuki. Nawet gdyby zaistniała taka konieczność, nie będzie warunków. W bazie, którą mają zamiar postawić na Księżycu, będą mogły w pierwszym etapie mieszkać cztery osoby. Poza tym taka baza - dopóki nie powstaną w jej otoczeniu sztuczne szklarnie i systemy wytwarzania tlenu - będzie potrzebowała ciągłych dostaw z Ziemi. To bardzko kosztowna inwestycja i choćby dlatego nieprędko ludzie zaczną tam mieszkać na stałe większymi ilościami.

Martwi mnie projekt załogowej misji na Marsa - cytat z Wikipedii:

Zgodnie z najnowszymi planami NASA przyszła misja załogowa wyglądałaby następująco: Niezbędny do przetrwania ludzi na powierzchni Marsa sprzęt zostałby wysłany zdalnie, zaś potrzebne na powrót paliwo zostałoby wyprodukowane z marsjańskich zasobów. Podróż astronautów potrwałaby około 6 miesięcy w każdą stronę. Na powierzchni sześcioosobowa załoga spędziłaby 500 dni badając obszerne tereny i szukając ewentualnych dowodów obecności życia.

Bardziej niż problemów technicznych obawiam się problemów z załogą. Sześć miesięcy lotu ze świadomością, że nikt im w razie kłopotów nie pomoże? 500 dni na obcej planecie, gdzie każdy dzień przynosi nowe wyzwania? Ponad dwa lata dzień w dzień z tymi samymi ludźmi na małej przestrzeni? Może się okazać, że astronauci nie zniosą tego psychicznie. A nie trzeba chyba mówić, że klęska pierwszej, bardzo drogiej misji na Marsa spowodowałaby długą przerwę w dalszych badaniach kosmosu.

[Avadakedaver]

Sześć miesięcy lotu ze świadomością, że nikt im w razie kłopotów nie pomoże? 500 dni na obcej planecie, gdzie każdy dzień przynosi nowe wyzwania? Ponad dwa lata dzień w dzień z tymi samymi ludźmi na małej przestrzeni?

orgia jak się patrzy.


a tak serio - uważam, że najgorsza jest świadomość że paliwa nie będą mieli, tylko musząje wyprodukować. Mnie świadomość, że nie mam paliwa na powrót na Ziemię, raczej nieco by dobiła.

[PrZeMeK Z.]

Tam orgia. Zwykle nie dają mieszanych załóg, a orgia homoseksualna... Hm. Cóż, kto im zabroni? :]

Masz rację z tym brakiem paliwa. Ale mnie dobiłby sam fakt tak długiej podróży. Dojechanie do Krakowa pociągiem - dziesięć godzin pośpiesznym - jest trudne do zniesienia, a co dopiero mówić o pół roku podróży, i to przez (jak by nie patrzeć) śmiertelnie nudny kosmos? W dodatku łączność będzie się odbywać z coraz większymi opóźnieniami - bodajże kilka minut przy kominikacji radiowej. Ciężka sprawa.

[hazel]

Tam orgia. Zwykle nie dają mieszanych załóg

Co Ty, Przemuś, filmów nie oglądasz? ZAWSZE jest jakaś kobieta w załodze. Zawsze.

Ja myślę, że bym mogła lecieć. W ogóle strasznie mnie jarają pomysły ogólnodostępnych lotów kosmicznych i mam nadzieję, że tego dożyję.

[Avadakedaver]

tylko że na promie możesz chodzić, jeść, spać, gadać, jeść, grać na komórce czy cokolwiek tam jeszcze chcesz, a nie siedzisz sześć miesięcy.

[anagda]

Mnie by dobiła świadomość, że jak coś pójdzie nie tak z tym paliwem, to nikt mnie nie uratuje. Bo tlenu mam określoną ilość a nikt do mnie nie przyleci bo przez te 6 miesięcy czekania to mi się tlen skończy...

No i fakt, pół roku nudy...

tylko że na promie możesz chodzić, jeść, spać, gadać, jeść, grać na komórce czy cokolwiek tam jeszcze chcesz, a nie siedzisz sześć miesięcy.

ile można gadać z tymi samymi ludźmi skoro ich widzisz 24h/dobe? ile mozesz grac w snake? a co do jedzenia to też masz przecież racje żywnościowe...

Ten post był edytowany przez anagda: 28.02.2008 19:43

[Avadakedaver]

no jasne, zjesz wszystko w pierwszy tydzień i musisz sępić od innych

przeiceż to ludzie przetestowani, hartowani itp itd, ja bym sie bał lecieć i bym nie poleciał, ale oni to uwielbiają, mają kompy jakieś stacje, gówna i różne takie, bawią sięstanem nieważkości...
wiadomo, że jest nudno, ale dla takich ludzi (to przecież pasjonaci) na pewno lepiej jest lecieć na marsa 6 miesiecy niz jechac 10 h pociągiem.

Ten post był edytowany przez Avadakedaver: 28.02.2008 19:52

[PrZeMeK Z.]

Co Ty, Przemuś, filmów nie oglądasz? ZAWSZE jest jakaś kobieta w załodze. Zawsze.

No właśnie tylko w filmach :] Mieszanych załóg na ogół nie wysyłają, żeby uniknąć problemów. Mówię w tej chwili o przebywających stacji orbitalnej, bo w promach to w sumie bez znaczenia - taka misja trwa nie dłużej niż tydzień i nie ma problemu.

Avada - niby tak, ale to nadal jest sześć miesięcy. Sześć miesięcy bez roślin, zwierząt, wiatru, samochodów, sąsiadów, kupowania mleka w sklepie... W końcu nawet najbardziej fascynujące zajęcie się znudzi. A jeśli dodać do tego stres spowodowany lękiem o przyszłość, może się znudzić bardzo szybko.
Desmond z Losta siedział w zamknięciu z jednym towarzyszem przez trzy lata. Mieli jedzenie, muzykę, książki, sprzęt treningowy. A jednak obaj marzyli tylko o wydostaniu się, a Desmond omal nie popełnił samobójstwa. Może to zły - bo fikcyjny - przykład, ale pokazuje, jak na człowieka dziala zamknięcie.

Szkoda by było, gdyby misja na Marsa nie powiodła się z powodu czynników ludzkich.

[anagda]

Szkoda by było, gdyby misja na Marsa nie powiodła się z powodu czynników ludzkich.

Z drugiej strony, nawet najlepszy robot to nie to samo co człowiek.


A wyobrażacie sobie co muszą czuć rodziny? Prawie dwuletni, niemal całkowity brak kontaktu z mężem czy ojcem?
Przecież to tragedia na dla samych rodzin.

[PrZeMeK Z.]

Nie sądzę, żeby rodziny aż tak to przeżywały. Przecież są ludzie, którzy nie widują bliskich przez całe lata, bo albo pracują np. jako szpiedzy, albo zaginęli. W porównaniu z tym rodziny lecących na Marsa mają całkiem nieźle: codzienne komunikaty od NASA, że wszystko gra, świadomość, gdzie dokładnie są ich bliscy, okazjonalne pozdrowienia przesyłane drogą radiową...

[anagda]

Nie sądzę, żeby rodziny aż tak to przeżywały. Przecież są ludzie, którzy nie widują bliskich przez całe lata, bo albo pracują np. jako szpiedzy, albo zaginęli. W porównaniu z tym rodziny lecących na Marsa mają całkiem nieźle: codzienne komunikaty od NASA, że wszystko gra, świadomość, gdzie dokładnie są ich bliscy, okazjonalne pozdrowienia przesyłane drogą radiową...

... i wracasz do domu i własne dzieci od ciebie uciekają bo się boją "tego pana"...

[Lilith]

wydaje mi się, że żaden ojciec nie poleciałby na Marsa ze świadomością, że zostawia żone i dzieci. myślę, ze tam polecą single. osobiście nie ciągnie mnie w tamte strony, wolę oglądać gwiazdy leżąc na trawie.

[Katon]

Nie przesadzacie aby? Ludzie już to robili. Wsiadali na drewniane łupiny, płynęli w kierunku krawędzi świata licząc się ze spadnięciem z wielkiego wodospadu, marli na choroby, jedli syf i wiedzieli, że 2/3 z nich nigdy już nie zobaczą domu. A jednak płynęli dla pieniędzy głównie, ale też dlatego, że człowiek tak już ma, że płynie. Albo leci. I tam też polecą i dolecą i może ktoś zginie. Gorzej, że jak ktoś zginie to zawieszą program, ogłoszą klęskę, a ludzie w manifestacjach każą obciąć NASA fundusze. Jakby Kolumb żył w demokracji to do dupy by dopłynął.

[PrZeMeK Z.]

No właśnie. Już katastrofy Columbii i Challengera powodowały wstrzymanie lotów na wiele miesięcy. Dopóki i w tej dziedzinie nie pojawią się prywatni inwestorzy, będzie duże ryzyko zawieszenia badań.
Ale chyba trochę inaczej to wygląda ze świadomością, że nie ma powrotu. Kiedyś człowiek wsiadał na statek i płynął w nieznane, nie mając pojęcia, co go czeka. Teraz, wsiadając w rakietę, zna na pamięć setki rzeczy, które mogą mu się przydarzyć - od rozszczelnienia zbiorników paliwa po rozbłysk słoneczny - bo wszystko wałkuje bez przerwy w ramach przygotowań do lotu (i wie, że na żadną z tych rzeczy nic nie może poradzić). Nieszczególnie to podbudowuje.
Poza tym jest różnica psychologiczna - świadomość bycia poza Ziemią musi być dość przytłaczająca, nie mówiąc już o świadomości bycia bardzo daleko od Ziemi.

Ten post był edytowany przez PrZeMeK Z.: 28.02.2008 23:04

[Rysiek_Kowal]

No ale chyba w kosmos nie latają ludzie przypadkowi..

[PrZeMeK Z.]

Racja, ale myślę, że każdy ma granicę wytrzymałości.

[Rysiek_Kowal]

Ale to właśnie ci, którzy lecą w kosmos mają największą granicę wytrzymałości, więc nie widzę powodu się o to bać. W końcu wysyłamy najlepszych.