Opowiadanie ładne. Ciekawe. Nie za długie, nie za któtkie. Troche różnych błędów było, jak np.

-Do dziś nie mogę sobie wybaczyć, że z nimi pojechałam, że mnie tam nie było.

Pojechała z nimi, ale jej tam nie było?

Bądź też:

To było chyba bardzo ważne dla czarnego pana.

Czarnego Pana dużymi literami.

Reszta to były raczej nie zauważalne błędy, tego typu jak podałam wyżej, czy też interpunkcyjne, ale to już bardziej z początku.
Mam nadzieje że kiedyś weźmiesz się jeszcze za jakieś opowiadanko.

Pozrawiam, Kate64100

Nie zainteresowało nie to za bardzo. Musiałam się zmusić żeby w którymś momencie poprostu tego nie wyłączyć, ale i tak pominęłam malutkie fragmenty. Jak narazie wydaje mi się to troche nudne. Takie łażenie po sklepach. A jeśli chodzi o tych Wartowników to oni gdzie byli? W tym domu czy miasteczku? A może też się przenieśli? I czy czasem nie za szybko ich zgubili?

Z reguły nie przepadam za początkami, bo są one w jakiś sposób wstępami, gdzie jest wszystko opisywane, jak wygląda dana postać, i obecna sytuacja, i zazwyczaj się nic nie dzieje. Ale o dziwo to przeczytałam bez takiego wielkiego przesuwania się do następnego akapitu. Zaciekawiło mnie to nawet. Nie przeszłaś od razu do rzeczy i przeszłaś, za jednym razem. Alantha dowiaduje się kim są byli jej rodzice, a raczej z jakiego rodu pochodzili, i że jutro odejcie z tego sierocińca, zabierze ją ktoś, i nie wiadomo też gdzie. Wiadomo że coś będzie i nie wiadomo też co (eh, masło maślane masłem smarowane). Jestem pewna że poświęce swój cenny czas (w którym nudze się odkrywając nowe kanały w telewizorze) na przeczytanie kolejnej części, o ile taka będzie (a raczej będzie, bo statystycznie najczęściej się rezygnuje po drugiej, czy może trzeciej części, albo też po dwudziestej). Błędów żadnych nie zauważyłam, choć się starałam. I to chyba wszystko co chciałam napisać. A więc powodzenia w dalszym pisaniu, Cristal. I żebyś dotrwała do końca.

PS. Zastanawiam się jak by musiały wyglądac purpurowe oczęta. Pewnie dziwnie... Ale mimo to chyba ciekawie .

Dorcas tak samo mogła być dziewczyną Syriusza co Dumbledore'a. Raz wspomniano o niej i o tym że Czarny Pan ją zabił i odrazu jakieś wielkie scenariusze jej życia są układane, że niby była przyjaciółką Lily, że chodziła razem z nią do hogwartu, a na dokładke była miłością Syriusza... Odrazu wszyscy wiedza kiedy się urodziła, a może wtedy miała koło czterdziestki co by wszystko wykluczało(Syri lecący na staruszki, aż nie chce mi się wierzyć, Lilka piszcząca z uciechy na widok czterdziestolatki, ekhm)... I odrazu też że ważna postać, a co by ona w ogóle miała naczyć dla książki, co by miała takiego zrobić, skoro została kropnięta około pietnaście lat wcześniej^_^

Chciałabym się przyłączyć do waszego klubu, jesli jeszcze można^_^

Ja nie mam zupełnie nic przeciwko blogom, sama nawet nie jednego mam(pozwole sobie na reklame tego na którym najdłużej pisze http://keity-polenk.blog.onet.pl). Oczywiście blogi muszą być prowadzone przez osoby które pisać umieją, i piszą o czymś konkretnym. Błędów ja się nie czepiam bo sama robie nie raz. Ktoś wcześniej wspominał o pamiętniku Trino Riddle, ale nie pamiętał adresu, więc ja przytocze http://www.trino-riddle.blog.pl

Przez początek przebrnęłam jakoś, potem już mi się nie udało, więc ruszyłam na sam koniec, przeczytałam końcowy dialog, i wybuchłam śmiechem. Nie przepadam za paringiem HP/HG, ale to nie postacie tworzą opowiadanie, a jeszcze bardziej nie przepadam za takimi zakończeniami. I takie małe pytanko na koniec, czy czasem nie naoglądałaś się czasem za dużo telenowel??? Szczegulnie ostatnich odcinków???

Ciekawe to opowiadanko, wciągające. Błędy: (chyba) nic, przynajmniej ja nic niezauważyłam. Licze że pierwszy rozdzialik będzie nie długo i że skończysz tłumaczyć to opowiadanie a nie po kilku częściach zostawisz jak [wpisz rzeczownik]. Ucz się, ucz, francuskiego, daleko zajdziesz.

Pomysł z telefonem wydał mi się ciekawy i błyskotliwy. Momentami mozna się pośmiać, wciągające(przynajmniej jak dla mnie), czegóż więcej chcieć. Czytałam to kilka razy i zawsze rozśmieszało mnie to. Może Hermiona wydaje się tu taka inna, niż ją Rowling stworzyła, ale kobieta zmienną jest, a w ogóle to chyba jest kilka lat po szkole jak mniemam więc mogła się zmienić, podrosnąć... albo się totalnie nudzić.

Opowiadanie jest wciągające, i to bardzo. Żadnych błędów nie zauważyłam(i jak tu się dziwić, skoro zgubiłam okulary), a jeśli nawet zdarzył się owy cud to i tak już nie pamiętam. Nie rzozpisujesz się nie potrzebnie tylko odrazu przechodzisz(no prawie) do rzeczy. Co tu dużo mówić, bardzo mnie się spodobało i liczę że następna część będzie za niedługi czas...

Merid, napewno coś zostało i na 100% no może jednak dajmy 99% uda ci się coś spłodzić jak tylko złapiesz wene( ale ona, cholera, jest czasem strasznie szybka, zdarza się czasem że aż za szybka) miejmy tylko nadzieje że twoja wena zmęczyła się już uciekaniem i trochę zwolni...

Weszłam na forum, potem na fan fiction i jaka była moja radość gdy ujrzałam że pojawił się następny rozdział. Lecz niestety, nic nie trwa wiecznie. Patrze, a to już było, początek może już nawet trzeci raz. Co za załamka Mam nadzieje że w końcu uda ci się wkleić rozdział który jeszcze nie zaglądal tu na forum, byle w końcu...

Kit, ja niczego nie zarzucam, tylko jak przez prawie pięć miesięcy nie ma nowej części, to chyba można se coś pomyśleć co nie? I ja wiem że pisanie wymaga czasu, bo sama kiedyś pisałam i teraz czasem też to robie, ale nigdy mi to nie zajęło tyle czasu. A cierpliwość kiedyś się musi skończyć...

Piękne, cudowne, ale nie podejżewałabym Hermiony o to. Jeszcze niedawno na jego widok prawie mdlała, a teraz mu grozi. Błędów się nie doszukałam, tak mnie to wciągnęło. Nie będe prosić, ani bładać by szybko był nowy rozdział, bo sama dobrze wiesz kiedy będzie, choć to mnie nie powstrzyma od posiadnia nadziei. Poprostu świetnie nadajesz się na autorke, takich, i nie tylko takich, opowiadań

Rozdział mi się poobał, choć te opisy pomieszczeń, zamkow itp można by było troszeńke skrócić. Literówki da sie znależć, ale one zdarzają się każdemu (cholera, kocham tę buźke). Jest jedna rzecz, poza dobrym stylem i ciekawym pomysłem, każe to czytać, a mianowicie, co zrobi Draco gdy dowie się kim naprawde jest ta jego Kurtyzana??? I mam nadzieje(wiem że nadzieja matką głupich ) że nie zaniechałyście pisania tegoż wspaniałego opowiadania ...

Ja niewiem skąd wy wnioskujecie jaki jest Malfoy, przecierz w książce Rrowling nie pisze o nim, nie pisze jaki on jest. Mmoże i są wzmianki że jest bezczelny wredny itp, ale skąd wiadomo że on jest taki naprawde, może to tylko maska, może świetnie udaje, może woli żeby inni myśleli że jest zimny i twardy, może woli ukrywać uczucia? Może kiedyś Rowling nas oświeci jeśli chodzi o prawdziwy charakter Mmalfoy'a i innych?(złudna nadzieja, bardzo złudna)... Opowiadanie bardzo mi się podoba, najbardziej ze wszystkich jakie czytałam Czy byłaby szansa na następny rozdzialik w najbliższych dniach?

Mnie się podoba. Choć jest trochę błędów.

"Każdy, kto za nimi stoi rzucał na nie cień, żeby Hermione wiedziała,"

Nigdy nie zauważyłam żeby jej imię pisało się przez "e" na końcu

"by zobaczyła klamkę od drzwi do jej sypialni, zanim się z nimi zderzyła. Otworzyła drzwi "

Powturzenie

"jak wtedy, gdy Hermione była w szkole."

Może w języku angielskim pisze się jej imie przez "e" na końcu, ale nie stety tu się pisze po polsku ogólnie. I ona teraz czasem nie była w szkole?

To tylko kilka błędów, nie chce mi się przytaczać wszystkich. Liczę że następny rozdział pojawi się nie długo

Marid, może i cierpliwość jest cnotą, ale wiesz, co za dużo to nie zdrowo... Czytanie tego zajeło mi jakieś trzy czy cztery dni(przeklęci rodzice, uważają że za dużo siedze i na pół godziny dziennie mi pozwalają tylko siedzieć, ehh:/) i myślałam że będzie coś nowego, świeżego, a tu nic, pustka, cisza, jak makiem zasiał... I takie małe pytanko, jest może nadzieja na nową cześć jeszcze w tym roku?

Cudownie że napisałaś, cudowne to co napisałaś, aż się wzruszyłam jak zobaczyłam tyle rządków literek, ułożonych w wyrazy, ułożone w zdania, ułożone w cudowny wytwór twej wyobraźni:cry:. Ja nie będe wypominać ci jakiś błędów ortograficznych, interpunkcyjnych czy stylistycznych, bo dla mnie nie ważne jest jak się pisze, tylko co się pisze, ale zanim w mej głowie zaświeci się neon z, wspomnianą chwile wcześniej jedną z moich głównych zasad, muszę tylko co pisze, bo zderzyłam się kiedyś z przypadkiem że ledwo co można było któryś wyraz zrozumieć. Ale poprostu co do "Zmowy dziewic", opowiadania twego autorstwa oraz, jak wspominałaś jakiś czasem temu, Nagini, nie mam żadnych zastrzeżeń, pomimo błędów...



PS. Jeśli ci to przeszkadza to wybacz że się rozpisałam

Dobre, bardzo dobre, tylko ma malutką wade, a mianowicie... nie zapowiada się na następny rozdział w najbliższym czasie... A szkoda

Cóż za morał... Dlaczego z Hermi tutaj zrobiłaś taką nie wyżytą która jak ją się pocałuje leci na łeb na szyje i wmawia sobie że to da dobra kotka. A tak poza tym to mi się nawet podobało tylko trochę przykrótkawe. Masz naprawde talent do tego typu opowiadanek

Czytałam to około czterech dni(ehh, ta szkoła, ehh, ci rodzice, ehh, te wymuszane spacerki) i jestem zachwycona. Niewiem dlaczego niektórzy marudzą na jakieś tam literówki, bo przecierz jak opowiadanie wciąga to nie zwraca się uwagi na to jak jest pisana ale co pisze. Niewiem dlaczego dopiero nie dawno tu wpadłam, ale piszesz, a raczej pisałaś, cudownie i wielka szkoda że skończyłaś. Dobra, to ja lece na inne dzieła spod twej ręki

Czemu śmierć, jest śmiercią?
Czemu życie, jest życiem?
Czemu szczęście, jest szczęściem?
Ludzie tyle pytań mają,
Lecz odpowiedzi na nie nie znają,
A więc, poco je zadawają?