to może w końcu sam wkleję jakieś swoje
szczególnie, że nabyłem właśnie nowy mały czołg
i
jest się czym chwalić

raczej nie.
na przelatujących dźwigach nie było pracowników.

im większa tragedia tym mnie się większe dowcipy trzymają.
tak już mam...
żadnej świętości nie uszanuję, do niczego nie podejdę poważnie.
no, może poza pracą...

a nie mówiłem?
wtórna fala uderzeniowa właśnie przetacza się przez Wrocław.
w efekcie byłem w pracy w 30 sekund - wystarczyło, że otwarłem drzwi w samochodzie, a pracuję akurat na południu. migiem przeniosło. musiałem tylko uważać, bo obok przelatywały dźwigi ze stoczni gdynia z przyczepionymi do nich statkami. i krowy też przelatywały. te z kolei z dojarką i fragmentem obory...

tylko lądowanie było problematyczne...

znaczy Owca przeczytała ten temat...

o nie.
to wcale nie brzmi jak Fallout.
Fallout brzmi jak echo po tym.



odległe...


...odległe...





...odległe...








...odległe...

możesz pytać.
ja mam resztkę instynktu samozachowawczego...
i na czas odpowiedzi...
poszukam jakiegoś bunkra.



a jak z niego wyjdę...




nie będzie niczego.
zaprawdę powiadam wam.

z warszawą też może być problem. szyby w oknach stracicie wszystkie, co mniejsze drzewa wylądują w krakowie. pałac kultury zamieni się w krzywą wieżę a wisła przez chwilę będzie płynąć pod prąd.
zaprawdę powiadam wam.

ha!
nie pytaj Owcy o uzasadnienie pianina.
to grozi eksplozją, skutkiem której zniknie z powierzchni ziemi trójmiasto, a przy okazji również szczecin, berlin i suwałki...

niepotrzebnie znowu przesadzasz.

ale dlaczego gwoździami?
to już hardcore.
chociaż...
dla mnie przebijanie sobie czegokolwiek czymkolwiek to hardcore... więc może ja się po prostu nie znam... no, może z wyjątkiem przebijania oferty na allegro.

ja tam grzeczny będę.
tak szydzić...
z biedniejszych...
się nie godzi...

siedzę. piszę. ilości roboty na horyzoncie nie ubywa...
kot mnie dżaźni, bo się konsekwentnie lokalizuje między mną a monitorem. na szczęście jeden tylko, bo jakby tak obie, to bym już zupełnie osiwiał...

szlag by to...

ja tam myślę, że w grę wchodzą kompleksy nauczycieli - teoretyków. nic mnie bardziej nie wkunia szczerze mówiąc...


no to spadaj do domu.

tu się zgadzam. z pierwszą częścią.

z drugą nie bardzo. widzisz - ja wychodzę z założenia, że pracuję z dorosłymi ludźmi, którzy wiedzą gdzie są i co robią. wymagam oddania mi projektu - i w zasadzie w rzyci mam, czy był robiony osobiście przez studenta, czy został przez niego zlecony komukolwiek. ja jestem od tego, żeby przekazać jakąś tam wiedzę. ale zmuszać ludzi do tego, żeby ją przyjeli wbrew swojej woli? gdybym chciał się jeszcze bawić w pion śledczy i oceniać, czy to praca samodzielna, nie zostałoby mi z tego, co robię żadnej przyjemności. a to przecież ma być hobby...
w pracy zresztą mam to samo - chcę widzieć efekt pracy, środki prowadzące do jego osiągnięcia wiszą mi dorodnym kalafiorem (cytując Jacka Kaczmarskiego)

jakby Ci to napisać...
to nie tak, że robię z siebie jakiegoś szczególnego guru - nie mam takiego zamiaru. po prostu pamiętam, co o tym myślałem na studiach i potem (w zasadzie w trakcie), kiedy zaczynałem pracę. i trochę to moje zdanie ewoluowało (prawie 10 lat w zawodzie). z drugiej strony obserwuję również ludzi, którzy ze mną pracują (taki mój zbójecki obowiązek) i mniej więcej widzę co umieją i jak pracują. z trzeciej strony - obserwuję swoich studentów...

i generalnie jest tak, że CAD jest szybki, precyzyjny (jak się umie) i w zasadzie samo nadążenie za nim wymaga ograniczenia myślenia. jasne, że wiesz, jakie punkciki kliknąć - ale już czasu na analizę, dlaczego akurat te punkciki i dlaczego w takiej kolejności - to nie bardzo zostaje. podczas, kiedy sensem projektu studenckiego nie jest ZROBIENIE projektu, a jego ROBIENIE. CAD nie służy do robienia projektu. CAD jest po to, żeby ten projekt zrobić. ergo - zanim siądziesz do CADA - musisz wiedzieć co robisz. inaczej zostaniesz kreślarzem...

echhh, że Wam to tak przetłumaczę z drugiej (i trzeciej) strony barykady:
to ma głęboki sens wbrew pozorom.
komputer odmóżdża. pozwala na wyłączenie myślenia i skupienie się na klikaniu w kolejne punkciki. jest dobry do pracy - ale do nauki jakby słabiej. rysowanie ręczne uczy trzech rzeczy - precyzji, cierpliwości i myślenia o projekcie. tyle, że zaczyna się to rozumieć dopiero po dobrych paru latach pracy - w czasie studiów to rzeczywiście wygląda jak tortura.

a finalny projekt zawsze jest na PAPIERZE. kalka to tylko narzędzie ułatwiające rysowanie.

czemu nie ten temat?
ten temat.
projekty to zło. fakt.
ale widziałeś kiedyś inny niż na papierze?

a nie. gubić nie gubię, bo to zawsze jakaś pomoc przy przypominaniu sobie imion

za to praca mnie kiedyś wykończy. chyba, że wcześniej się zabiję na motorze. w sumie nie wiem, co lepsze...

a mogę jeszcze dodać numer 8.1?

jeśli tak - to Dreams Żurawinek. za gitarkę. prosta jak cep, ale chwyta za serduszko. no i wokal Dolores - absaliutnyj czampion mira...

jakie tam koła? jakie wejściówki?
przecież to nudne.
poza tym ja projektowanie prowadzę. i nawet listy na nim z reguły nie sprawdzam.

wstaję rano, idę do pracy. pracuję. albo coś. kończę w nocy. albo prawie. wracam do domu. siadam do pracy. kończę rano. idę spać (na chwilę - tak 2-4 godziny). wstaję. idę do pracy.
czy to już pracoholizm?
na szczęście studenty się zaczynają, będzie trochę przerw na hobby...

no nie wszyscy mogą być do końca normalni, nie?


i tak wybierałem tylko te najważniejsze. w przeciwnym wypadku takich klimatów byłoby znaaacznie więcej.

o masz. łażę sobie po forum i czytam, a tu taki fajny temat...
to ja też

1. Pink Floyd, Comfortably Numb
płyta wszechczasów. pieśń też. obok kilku innych
2. Dire Straits, Romeo and Juliet
cholernie dużo znaczący kawałek. ale nie potrafię napisać, dlaczego
3. VNV Nation, Genesis
kawałek czepliwy. a jak się już czepi - chodzi za mną przez miesiąc
4. Dreadful Shadows, Twist in my sobriety
tak, wiem - pierwowzór to Tanita Tikaram. ale jakoś wolę w tej wersji
5. Front 242, Headhunter
wot, sentymentalny się na starość robię.
6. The Cure, Letter to Elise
... ułatwia zamknięcie oczu i odcięcie się od całego tego życiowego bardaku
7. Georg Friedrich Händel, Arrival of the Queen of Sheba
... oraz cały w zasadzie Mesjasz i połowa twórczości tego pana.
8. The Cranberries, Just My Imagination
tak w zasadzie to ten opis dotyczy połowy wskazanych tu kawałków - tzn. kazać mi wybrać ulubiony kawałek Żurawinek to byłaby jedna z bardziej wyrafinowanych tortur jakie umiem wymyślić. ale niech będzie że ten.
9. Pink Floyd, Nobody Home
jakoś tak wszystkie dwa Floydy, które wlepiłem - są z The Wall. zupełnie nie wiem, czemu
10. Jacek Kaczmarski, Encore
skacz jak ci każę, będę patrzył, jak skaczesz...
11. Haggard, Awakening the centuries
niby takie grzeczne i stonowane, ale jednak coś w sobie ma
12. Lacrimosa, Tranen der Schnsucht
w zasadzie cała Lacrimosa, ale coś musiałem wybrać
13. Marlene Dietrich, Lili Marlene
echhh... nie do skomentowania
14. Jacek Kaczmarski, Modlitwa o wschodzie słońca
takie dłuższe życiowe motto. chociaż w zasadzie mogę to napisać o połowie piosenek z listy
15. Kult, Królowa Życia
...i kilka jeszcze innych pieśni Kultu. ale taj jest szczególna.

przy czym kolejność w zasadzie dowolna...

przestałem za Wami nadążać.
ale może to dla tego, że dzień mamy durny taki. pogoda, rozumiecie, i inne takie.

w sensie kto mnie edytował, dlaczego i czy powinienem się po tym poczuć lepiej?