Dzięki za krytykę kObra.

Wiesz dlaczego twoja wypowiedź mnie zirytowała?

No to ci powiem skoro nie wiesz.


Piszę różne opowiadania do 4 lat (czyli od 9 roku ). Pisałam na różne tematy i różnej długości. Najczęściej na papierze i wszyscy którzy to czytali zachwycali się tym. To akurat mi nie wyszło może dlatego że poprzedniego dnia rzucił mnie chłopak co było dosyć sporym ciosem ( jak 10 kilogramowe kowadło)...

Piszcie dalej zażalenia. To mi pomaga.

Pozdrowienia dla KObry .

Chcę wspomnieć że tekst jest napisany z nawiązaniem do mojej sytuacji (sercowej).
"Dzięki za krytykę" nie było napisane z ironią.
"Pozdrowienia" też .

Czekajcie na moje nowe opowiadanie ( tak Deletrix Mordvered i PrZeMeK Z., możecie już się cieszyć że nudzić się wam nie będzie, będziecie mogli szukać błędów w moim tekście).

Z poważaniem

Patty (!Nagini!)

PS Lubię was mimo wszystko

Dzięx wrzystkim za pozdrowienia i prezenty na wenę.

PrZeMeK Z. - Korzystam z Worda ale mam wyłączoną funkcję automatycznego sprawdzania błędów. I nie tłumaczę się "wyimaginowaną chorobą" ( jak raczyłeś to nazwać) tylko PRZEPRASZAM za moje błędy. Naprawdę jest mi BARDZO PRZYKRO. I jeżeli błędy cię zniechęcają to czemu czytasz ? Pragnę też dodać że owszem, często tajemniczo zawieszam głos . Poza tym przypominam że w opisie tematu wyraźnie napisałam że to jest "HG/DM miniaturka". Chciałabym też zapytać czemu nie wolno używać kolorów? A nawet jeśli będę używała kolorów to co? Zabronicie mi ?

A poza tym bardzo ci dziękuję i przesyłam pozdrowienia i buziaczki . I przyosiny z głębi serca za wszelkie rażące cię błędy ...

Ps Bardzo was lubię... Pzd

owszem, zabronimy. gdybyś raczyła zapoznać się z regulaminem forum, na którym się udzielasz, dowiedziałabyś się, że używanie kolorów jest zarezerwowane dla uwag moderatorów.

Oczywiście dziękuję też tobie Dorott- i tobie Kaśś. Thanks you very much.

używaj opcji "edytuj" z łaski swojej. em.

Po pierwsze:
Dzięx że mnie krytykujecie ( wbrew pozorom wolę krytykę niż " wrzystko okej, opowiadanie świetne itp." )
Po drugie:
Błędy. Błędy. Błędy... Każdemu się zdażają, a u mnie jest ich więcej niż powinno ponieważ jestem dyslekomputeryczką ( Odmiana dyslektyzmu. Objawia się przy pisaniu na klawiaturze komputerowej [ wymyśliłam to teraz ] ) a przecierz nie będę siedziała przy kompie ze słownikiem ortograficznym .
Po trzecie:
Namnożenie wielokropka. Z tego też mogłabysię zrobić niezła lawina ( no, nie Deletrix? ). Prezpraszam wrzystkich których to razi ale ja KOCHAM wielokropek. Dodaje dramatyzmu (przynajmniej tak mi się wydaje... [ upss znowu wielokropek] ).
Po czwarte:
Oklepany schemat: Zakochanie -> Zdrada -> Rozpacz -> Samobójstwo. Wbrew temu że 70 % czytelników ff - ów jest tym zdegustowana to czasami lubie poczytać coś z tego rodzaju (niekoniecznie HG/DM) a czasami napisać.
Po piąte:
Draco jest zupełnie inny, to fakt, ale to nie powód by mówić " Draco jest zły!!! Trzeba go powiesić na najblższym dębie na gumce od jego majtek by położyć kres złu (Voldemortem zajmiemy się później)!!!" Czasami fajnie jest poczytać o nowym, boskim, zmienionym, lubiącym/kochającym Herminonę wzorze do naśladowania - D. Malfoyu
Po szóste:
Tu miała być przedstawiona granica międzu dobrem a złem, życiem a śmiercią, szczęściem a smutkiem, prawdą a kłamstwem... Miały tu być przedstawione zmiany zachodzące w rzyciu. Mam nadzieję że widać też to że odległość pomiędzy HG i DM cały czas była tak duża jak pomiędzy dobrem a złem, życiem a śmiercią itd... Chodzi o to, że Hermiona była dobra a Draco zły, ona umarła a on dalej żył, ona umarła w smutku a on żył w radości, ona była szczera a on był kłamcą...
Mam nadzieję że rozumiecie

Ps: Nie nażucam nikomu wyobrażenia tego wrzystkiego. W moich opowiadaniach każdy widzi to co chce.
Ps II: Dzięx za czekoladę i pochwały ( "nie jestem godna by je przyjąć" )

Bardzo fajny ff . 8,5/10 pkt.
Prezęcik:

Bardzo mi się podoba. Tak ładnie napisane ...
A to dla ciebie:

Nawet nawet mogłoby być lepsze ale nie narzekam . 6/10 pkt ...

Bardzo fajne . Może rzeczywiście jest "przewidywalne" ale od czasu do czasu warto sobie takiego ff-a przeczytać .
Prezęcik:

Mam jeszcze jedno pytanko: Kiedy będzie dalsza część?

Ps. Wiem że można użyć opcji EDIT ( bo mój poprzedni post napisałam 2 min temu) ale ja nie lubię...

Niezłe. Gratuluję ! A tak wogóle z kąd ten pomysł ?
Prezęcik:

Moim zdaniem super. Bardzo fajnie napisane. A to dla ciebie na wenę twórczą.

Mój pierwszy ff zrobiony pod wpływem chwili. Czytajcie i oceniajcie...



Był wczesny poranek. Hermiona Granger siedziała na łące niedaleko od Zakazanego Lasu. Myślała. Myślała o wszystkim i o niczym. O rodzicach, o Harrym, o domu, o Hogwarcie… Myślała też o Dacronie Malfoyu. Przypominała sobie kolejno okropne wyzwiska, które wypowiadał pod jej adresem. Ale to było dawno. Już prawie o tym zapomniała. Zapomniała w dniu w którym ją przeprosił. Wtedy był taki… miły.

„ – Mogłabyś ze mną porozmawiać?
- A co? Nie masz kogo wyzywać to przyszedłeś do mnie?
- To nie o to chodzi.
- Nie? A o co? Skoro nie przyszedłeś nazwać mnie SZLAMĄ to to jest prawdziwe święto. Masz szampana? Musimy to oblać!
- Hermiono, mogłabyś mnie posłuchać?
- Co ty powiedziałeś? Hermiono? A od kiedy jestem dla ciebie „Hermioną”?
- Od dzisiaj. Przyszedłem tu by cię przeprosić za wszystkie złe rzeczy, jakie usłyszałaś z moich ust. Za te których nie słyszałaś także.
-…?
- Ja chciałem też powiedzieć, że… ja… cię… kocham…
-…? Jak to?
- Wybacz mi. Błagam. Nie wiem, dlaczego to robiłem. Teraz jest mi strasznie przykro.
- Ja… nie wiem…
- Proszę. Ja więcej już tak nie zrobię. Razem będzie nam dobrze, zobaczysz.
- No… dobrze”

Hermiona nie wiedziała jak mogła być taka naiwna. Z biegiem czasu zobaczyła, owszem, ale nie to co jej obiecywał Draco. Rzeczywiście, może i razem było fajnie, ale wszystko z czasem się nudzi. Malfoy nie był nudny, o nie, ale to co kiedyś ich łączyło z czasem zaczęło znikać. Po jakimś czasie Malfoy zaczął się znowu spotykać z Pansy, za plecami Hermiony oczywiście, lecz Hermiona zaczęła się czegoś domyślać, ale naiwnie myślała, że jest jego jedyną. Tego ranka skojarzyła fakty i przejrzała na oczy. On ją zdradzał. Panna Granger poczuła się jak szmata. Zużyta i rzucona do kąta. Czuła, że nie może zapanować nad łzami, które zaczęły spływać po jej różowych od mrozu policzkach
Powiał chłodny, styczniowy wiatr. Biedne, zapłakane dziewczę wsadziło ręce w kieszenie płaszcza i ku jej zdziwieniu znalazła tam żyletkę. Nie pamiętała by ją tam wkładała. Chyba, że to ta, którą znalazła wczoraj na korytarzu Hogwartu. Nagle zapragnęła poczuć ból. Nie miało dla niej większej różnicy, że żyletka mogła należeć do kogoś chorego, że leżała na podłodze i jest cała w bakteriach. Przejechała żyletką po nadgarstku. Lekko, ale jednak. Przecięcie lekko zaszczypało i powoli zaczęły lecieć z niego malutkie kropelki krwi. Zrobiła następne dwa nacięcia na delikatnej skórze, tym razem mocniejsze. Po dwudziestu minutach była cała we krwi. Jej nadgarstek pokrywało kilkadziesiąt nacięć. Zaczęło robić jej się słabo. Po chwili upadła. Leżała i ostatkiem sił myślała. Myślała o wszystkim i o niczym. O rodzicach, o Harrym, o domu, o Hogwarcie… Myślała też o Dacronie Malfoyu. O Dacronie Malfoyu, przez którego „to” zrobiła, a ostatnią myślą w jej krótkim życiu było „ Czym jest miłość?”. I zasnęła, by już nigdy się nie obudzić.

Moim zdaniem ten ff jest świetny... aż brak mi słów. Dopiero od niedawna czytam ff-y z takim zapałem jak teraz ale widzę że najlepsze pisze nie kto inny jak ty Kitiaro. A to dla ciebie za wszystkie Twoje Fanfictiony:

Opowiadanko jest suuuuuuuuuuuper. Uwielbiam takie . Kitiara, jesteś genialna. A tak wogóle szkoda że nie mam kota (ale za to mam psa ). A to prezęciki !!!!!

Ogólnie opowiadanko niezłe, bardzo ładnie przetłumaczone. Wzruszające też trochę Jak dlamnie spoko.

Ten dinozaur jest boooooooooooski !!!!!!!!!