W zasadzie i oficjalnie właśnie uczę się do dwóch sprawdzainów jutro
Ale jakoś przypadkiem trafiłam tutaj.
Wiesz, mogłabym się zacząć rozwodzić nad kolejnymi częściami, ale chyba to nie jest potrzebne.
Było po prostu genialnie! To wszystko jakoś mną wstrząsnęło i wewnątrz czuję jakiś niepokój, strach, a nawet łzy zbierają mi się w kącikach oczu. Ale nie będę płakać. Smutne to zakończenie, bardzo smutne. Hermiona, cóż, zdołała sobie pomóc. Ale Draco... Wzbudza we mnie mieszane uczucia, kiedy bił ją pasem, miałam ochotę go rozwalić, ale w momentach jego bezsilności... Najchętniej podeszłabym do niego i powiedziała, że będzie dobrze, że jeszcze wszystko się zmieni... Tak bardzo realistyczne są te postacie...
Brawo dla ciebie i autorki!
Jest już tak długo po zakończeniu opowiadania, ale mam wrażenie, że wciąż odwiedza je wiele osób.
I literówki, powtórzenia, nieodpowiednio dobrane słowa, brak kropek na końcu zdania (co zawsze okropnie mnie razi i wkurza) nie miał tu najmniejszego znaczenia. To co chciałaś przekazać, chciałyście, było o wiele ważniejsze. I dobrze, jeszcze raz, świetna robota!
Taa, a miało być krótko...
Dziękuję!