[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ O Tempora, O Mores!, Wychowanie dzieci jak i młodzieży

[PrZeMeK Z.]

Wydzielono z tematu "Nastolatki i obozy" (już drugi wycięty stamtąd nowotwór, aż strach się bać).

moi rodzice jakoś nie dawali mi klapsów, a potrafili mnie wychować na normalnego człowieka.
Chyba że zajebistość dziedziczy się w genach, jak wolisz.

Są dzieci, które można wychować bez klapsa i takie, których się nie da. Ja byłem bachorem tak nieznośnym, że kilka razy dopiero klaps przywracał mnie do porządku. I nie czuję się z tego powodu poszkodowany.
Oczywiście jest różnica między okazjonalnym klapsem a biciem dzieci.

[owczarnia]

Hm. Nie twierdzę, że pamiętam wszystko z okresu jak miałam 2-5 lat, ale klapsy rozdawane przez matkę na ulicy pamiętam dość wyraźnie. Podobnie rozmaite słowne "upomnienia", po których marzyłam tylko o tym, żeby zapaść się pod ziemię. Ojciec nie bił mnie nigdy, matka owszem. Nawet często dość, rzekłabym. Wyznawała zasadę "lepiej bite niż nieżywe" i traktowała lanie jako coś zupełnie normalnego. Oczywiście nie znęcała się nade mną (przynajmniej w jej mniemaniu), ale główną karą przez nią stosowaną byłą odpowiednia ilość pasów na dupsko. Ostatni raz dostałam lanie jeszcze pod koniec podstawówki, czyli gdzieś koło 14-15 roku życia, więc ja tam nie wiem, czy starsze nie dostają... Mojego syna usiłowała w ten sposób "wychować" tylko raz. Następnego nie było, bo zakomunikowałam jej w dość mało delikatny sposób, że może stracić rączkę, jeśli ją jeszcze raz na Kubę podniesie. Tak, trudno nasze relacje uznać za poprawne . Teraz jest nieco lepiej, ale też na krótką metę tylko.

Więc, drogi Matoosie, zanim mi jeszcze raz wyjedziesz z demagogią, dobrze się zastanów.