Drzewo · [ Standardowy ] · Linearny+ Pamiętajcie o ogrodach..

[Draco]

Pierwsza sprawa, przeczytajcie poniższy tekst.


Pamiętajcie o ogrodach

Bluszczem ku oknom
Kwiatem w samotność
Poszumem traw
Drzewem co stoi
Uspokojeniem
Wśród tylu spraw


Pamiętajcie o ogrodach
Przecież stamtąd przyszliście
W żar epoki użyczą wam chłodu
Tylko drzewa, tylko liście
Pamiętajcie o ogrodach
Czy tak trudno być poetą
W żar epoki nie użyczy wam chłodu
Żaden schron, żaden beton

Kroplą pamięci
Nicią pajęczą
Zapachem bzu
Wiesz już na pewno
Świeżością rzewną
To właśnie tu

Pamiętajcie o ogrodach...

I dokąd uciec
W za ciasnym bucie
Gdy twardy bruk
Są gdzieś daleko
Przejrzyste rzeki
I mamy XX wiek

Pamiętajcie o ogrodach...



A teraz sprawa zasadnicza, do jakiego wniosku dochodzicie po przeczytaniu tego wiersza?

[Quizer]

hehe nom to tak wyglada do jakiego wniosku? ze to kiepski wiersz... jakos mnie sie nie podoba

[Carolla]

hmm opowiada on o tym abysmy nie zapomnieli o ogrodach..yy e no bo w koncu to nasssze srodowisko pierowtne no ze keidys jedno drzewo ktore stoi bedzi dla nas piekne.. hmm w XX wieku nie ma ogrodow czyli naszego srodowiska naturalnego i chcemy (a przynajmniej autormtego wiersza ofkors XD) aby zachowac y.. zielen no moje piekne wypowiedzi sa zawsze bardzo interesujace ... ;/

[Draco]

Takiej wypowiedzi szczerze mówiąc się nie spodziewałem. Mimo wszystko, nie powinniśmy brać poezji aż tak bardzo dosłownie... Chociaż... Każdemu przychodzi na myśl co innego.

Ja ująłbym to tak:

Przeszłość, bo o niej w zasadniczym stopniu mowa w wyżej wymienionym utworze, jest czymś niezmiernie ważnym i wartościowym. Najdokładniej sens tego zagadnienia tłumaczy bardzo trafny cytat "Zbierać przemijające okruchy przeszłości, bo z nich teraźniejszość, przyszłość i wytłumaczenie wszystkiego". Wynika z tego, że teraźniejszość jest taką teraźniejszością, tylko dzięki przodkom i rzeczom, które przeszły już do historii. Świat nie wyglądałby tak jak wygląda, gdyby nie poświęcenie, upór i determinacja naszych poprzedników. Niemal wszystko zawdzięczamy tak szeroko pojętej przeszłości.

[Norriśka]

hmm... ja też odebrałam to dosyc dosłownie... wydaje mi się, że otoczenie, w którym przebywamy, miasta, wielkie budynki, gwar i tłok na ulicach, nie jest naszym naturalnym środowiskiem. My, jako ludzie, należymy do zieleni, drzew, kwiatów, zwierząt, ogólnie do przyrody, bo stamtąd przecież przyszliśmy. Chodzi mi o biblijny Raj. Nie możemy o tym nigdy zapomnieć, bo to jest nasz dom.
No, ja to tak właśnie odebrałam...

[Hagrid]

A ja jednak jestem zdecydowanie bliżej interpretacji Carolli.
W wierszu pojawiają się przecież słowa-
"samotność" "uspokojenie" co moim zdaniem wcale nie wiąże się z przeszłością. Prędzej już jest raczej krytyką teraźniejszości, technicznej, sztywnej bezuczuciowej.
Utwór jest znany ale nie znam bliżej samego Kofty. Mnie to kojarzy się z nurtem w poezji zwanym- "franciszkanizmem"- Zwróceniem uwagi człowieka na dobro płynące z natury i pewnego rodzaju prostoty życia(Nurt ten pojawił się w XX wieku, żeby nie było wątpliwości).

Twoje zdanie jest jak najbardziej prawdziwe Draconie, ale niekoniecznie taki musiałbyć sens tego utworu.

[Lilly]

Heh, od razu mi sie przypomina pewien apel, na którym śpiewała to moja koleżanka swoim wysokim i smutnym głosem ...

Ja również odbieram to w sposób dosłowny - że teraz, kiedy mamy XX wiek, na miejscu przyrody znalazły się blokowiska, a autor apeluje, zebyśmy pamiętali, że nie da się tym żyć, że prawdziwy odpoczynek jest tylko na łonie natury ... Nieskażonej, czystej, "świeżej" ...

[Hagrid]

Ciekawe jak zinterprtowaliby ludzi odwiedzający forum poezji?
Może warto przenieść tam temat?
Nie wiem jaki tam jest poziom, ale pewnie pod przewodnictwem ikara pewnie gorszy nie jest niż tutaj.

[Mara]

ja odbieram to tak w zyciu czasami zapominamy o wielu rzeczach co sie nam przydazyły czasami nawet o tych bardzo waznych...ten wiersz mowi nam zebysmy pamietali o swoim zyciu..zebysmy wiedzieli ze zyjemy...i ze odczuwamy...ze nie zawsze powinno sie zapomniec o przeszłosci ...ja to tak odbieram...

[Dirbaa]

A mi, że te ogrody symbolizują nasze korzenie. Darwin, Eden i te sprawy. I to jest nasza przeszłość terazniejszośći przyszłość.

[punkie_justine]

Mnie ta piosenka kojarzy się z dzieciństwem. Mój tata, zawsze sobie ja podśpiewywał. Może dlatego jest mi bardzo bliska^^ W ogóle fajnie jest czasem posłuchać starych piosnek, aż czasem trudno uwierzyć jakich fajnych rzeczy słuchali nasi rodzice.

[Potti]

przemijanie.
kojarzy mi sie z tym jedno slowo- evanescence.
automatycznie przyszlo mi na mysl po przeczytaniu.

mysle podobnie jak Mara:*, ze czasami, zajeci innymi, w danej chwili dla nas wazniejszymi, zapominamy o tym, o czym powinnismy pamietac. co kiedys bylo dla nas najwazniejsze. i mimo, ze w glowie pozostaje jakies nikle wspomnienie tego, to przestajemy to traktowac jako cos wspanialego i wkrotce zupelnie porzucamy to w niepamiec. a tak byc nie powinno.