Fakt, kino ma klimat. Ja niestety mam coraz mniej czasu, żeby tam chodzić (najbliższe kino jest oddalone od mojej wsi o przeszło 10 km :/), więc chcą nie chcąc DVD tylko pozostaje Pomyśleć, że jeszcze parędziesiąt lat temu nasi dziadkowie nie mieli takiego wyboru, a kino świeciło swoje triumfy. Piękne czasy...

Wiesz co... nie chcę powtarzać już pustych sloganów. Wiem, że pod pewnym względem anarchia nie ma sensu (no bo jak?), ale mnie chodzi o sam bunt, to że sprzeciwiam się takiej władzy i choremu systemowi. Bo tak naprawdę, to przydała by mu się reforma, a nie anarchia. Puki co nie widzę, żeby cokolwiek szło w dobrą stronę. Anarchia jest moim buntem, wolę krzyczeć o tym co mnie boli, niż przymykać oczy na to, że rząd dba tylko o swoją dupe (nie tak jest?)
Heh... potrafię sama bronić swoich racji.

Masz racje powerpuffgirl. Jak chcesz pogadać, to proszę bardzo (5770173- mój nr. gg). Może wtedy uda nam sie dogadać.
PS. Wiem co to jest (a raczej kto) kinderpunk. Mam nadzieje, że się do nich nie zaliczam.

Heh... chyba powinnaś pogadać z Cat. Nie chce mi sie 100 razy powtarzać tego samego... Poczytaj trochę, naprwno znajdziesz gdzieś moją opinie na ten temat.

Yyy... Jaka miłość??
PS. Ty jesteś jesteś jednym z tych mądrych ludziów

A jak Z przyjemnością skorzystam z chusteczki- najchętniej takiej fajnej, Arafatki (jak myślisz można taką przesłać pocztą internetową :>).
PS. Jednak mamy tu mądrych ludzi na forum

Wiesz co... powiem ci, że masz po części rację, ale tylko po części. Dla mnie glany są symbolem, anarchia też nim jest. Staram się go szanować, bo to coś w co wierzę (dlatego nie krytykuję „religii” innych). Ale chyba nie zrozumiałeś o co mi chodziło w moim poście. Mówiłam o TOLERANCI. I o tym, że również będą punkiem, metalem czy nawet dresem można się przyjaźnić z ludźmi z innym (może nawet odmiennych) subkultur. Moim zdaniem trzeba patrzeć na to co w głowie, a nie na zewnątrz.
Jakie to piękne... chyba się popłacze

Wielki dylemat widzę masz... Dam ci radę: koleguj się z tymi, którymi naprawdę lubisz, nie ważne czy dresior, metal czy inny hipis. Każdy człowiek jest inny, a przynależność do danej subkultury o niczym nie świadczy. Na litość boską! NIE SZUFLADKUJMY SIĘ TAK!

Coraz częściej można spotkać w naszym społeczeństwie tak zwanych „outsiderów”, którzy okazują swój indywidualizm w różne sposoby. To przez fryzurę (irokez, dready, curst, szczur etc... ), ubiór czy przekonania. Jestem ciekawa co sądzicie o tego typu „demonstracjach” własnej indywidualności. A może sami jesteście outsiderami? Czym w takim razie okazujecie swój bunt i w jaki sposób.

Mówi się „tak naprawdę kocha się tylko raz”. Ja raz kochałam, bardzo... ale koleś chciał mnie tylko wykorzystać. Nie wiem czy mogę jeszcze kogoś pokochać tak mocno. A może to nie była „ta” miłość?

A ja jestem orginalna i lasuję sobie mózg PASJANSEM

Ja tam w zabobony nie wierzę. 13 piątek, czarne koty i reszta mnie jakoś nie ruszają. Za to moja mama strasznie w takie pierdoły wierzy. Swego czasu nie pozwalała mi nosić krzyży (i tak już nie noszę)- bo wtedy nosi się „krzyż” w rzeczywistości. Naprawdę nie wiem w jakiej gazecie to wyczytała...
A z tą podświadomością to faktycznie może coś jest. Bo jeśli jestem przekonana, że mi coś nie wyjdzie, to właśnie tak się dzieje. Dlatego staram się zachować optymizm .

I love it! Z resztą... nevermind

Człowieku! Z każdym kolejnym wierszem coraz bardziej mnie zaskakujesz. W zasadzie tematyka zdaje się cały czas apolityczna, ale też da się w nich wyczuć coś więcej... bunt, obawy, prawda i wszystko to co najlepsze. Pisz dalej!

Hmmm... Pierwsze moje skojarzenie- SEN ANARCHISTY. Radzę Ci zapoznać się z poezją (mojego ulubionego poety) Z. Herberta- sądzę, że by Ci się spodobało .
PS. Czy ten wiersz ma jakiś podtekst polityczny?

z pewnością przeczytam

Czy ja wiem, czy tak bez uczuć. Dla mnie jednak było tak coś głębszego...

Ja, produkt pewnej miłości...
Czasem lepiej nie być
lepiej śnić
być „kimś” we własnym śnie
chyba lepiej być przedmiotem
... one też mają dusze
Wiesz, tak bardzo chciałabym
mieć odwagę by płakać
przestać czuć inaczej niż ty
Litość...
Nad własnym ciałem
Nie nienawidząc przyjaciół
rozumiejąc wrogów
Odbijam się od dna
Trzymam serce w pudełku
Kradnąc słowa z piosenek
żywiąc się nimi
„Anarchia wyzwoleniem”
w to wierzę.

A ja się zgadzam Marcią. Ostatnia zwrotką jest piękna... z resztą jak cały wiersz, a to, że jest taki krutki dodaje mu tylko uroku .

Ciekawe... pełne prostoty, ale czegoś mi brakuje.

Muszę przyznać, że inspirujące... Może przez to mi się tak podoba, że ja uwielbiam białe wiersze. A może po prostu „coś” w nim jest. Dla mnie gites

Jak na 14 wiosen to jak najbardziej pozytywnie

Ja cholernie lubię „scenki” wystawiane przez amatorów, jakieś kółka teatralne, scenariusze pisane przez nastolatków. Ci ludzie mają pasje i wszystko co przestawiają jest takie energiczne i prawdziwe. Szalenie za to nudzą mnie jakieś poważne adaptacje sceniczne książek (co gorsza lektur)... nie wiem. Mam jakiś wrodzony wstręt do lektur szkolnych .

Buntowniku... nie wiem czy potrzebne jest przybliżanie sylwetki Nirvany. Bo każdy szanujący się „obywatel outsider” Cobaina zna. Ja muzykę Nirvany kocham i szanuję już od lat. Ale kogo jeszcze chciałabym przybliżyć? Z pewnością (nie chce mi się rozpisywać to daję adresy ich stron)Leniwec, Włochaty, Izrael czy KSU. Szczerze polecam

No coments.