Drzewo · [ Standardowy ] · Linearny+ Książki, przeczytane, polecane

Ja polecam wszystkim "Opowieści z Narnii" C.S.Lewisa. "Opowieści" są w siedmiu tomach. Bardzo miło się czyta. Pierwsza część "Lew, czarownica i stara szafa opowiada o tym jak czwórka dzieci przechodzi przez szafę do pięknej krainy Narnii i ma wiele przygód.......... reszty nie zdradze. Inne tomy są kontunuacją lub opowieściami przed pojawieniem się w Narnii czwórki dzieci. Jeszcze raz polecem. I przy okazji witam wszystkich! Jestem tutaj nowiutka. Pozdrawiam

Ja tam wole książki przyjaciela pana C.S. Levisa. Chodź drugi z Iklingów tez nieźle pisze.

Ostatnio w me rece dostala sie upragniona i wyczekiwana przez mnie od czasow niepamietnych ksiazka "Achaja tom 3" Andrzeja Ziemianskiego. Ze swiecacymi oczami i drzeniem dloni [ktore niestety ustepowalo w pewnych momentach] zabralam sie do czytania. I coz? Ksiazka dobra, ale niestety gorsza od tomow poprzednich. Braklo mi masy blyskotliwych dialogow, nietuzinkowej akcji, ktora nasycone byly 2 poprzednie tomy. Trzecia Achaje wypelniaja przede wszystkim bitwy i wywody polityczne. Ktos moglby powiedziec, ze to dobrze, ambitnie, ale nie sama polityka zyje czlowiek. Oczywiscie rozbeczalam sie przy sztylecie w plecach, przy wierszyku i marskości watroby [jakze by inaczej].
Reasumujac, nie jestem usatysfakcjonowana i zaspokojona. Jestem wrecz glodna.

Wlasnie przeczytalem "Anioly i Demony" Dana Browna.

No no, calkiem przyjemnie sie czytalo.

"buszujący" fajny.
jedyna lektura, którą przeczytałam bez wkurzenia. No, może nie jedyna, ale jedna z niewielu to tak.
a ostatnio "Blog z Bagdadu". Pomaga zrozumieć wiele spraw. No a poza tym opowiada o rzeczach prawdziwych. I o świecie, o którym niewiele wcześniej wiedziałam....

Ta... Blog z Bagdadu który już dawno okazał się podróbą i propagandą... Gratuluję doboru lektur

2 lata temu, kiedy mama zapisała mnie do osiedlowej biblioteki, wypożyczyła mi (bibliotekarz polecił) książkę Beaty Ostrowickiej pt. Eliksir Przygód. Ksiażka opowiada o ok.12 dziewczynie Helence, która z XVII w przenoci się za sprawa eliksiru do XX wieku.
Tam zaopiekuje sie nia jej rówiesniczka, Karolina. W slad za Helenką wyrusz jej stryj i straszny zbir z Koła Wilka....
Ksiązka jest super- dowiecie sie ciekawych rzeczy o XVII wieku, pośmiejecie się, popłaczecie.....
A kto nie przepada za ksiązkami historyczno-fantastycznymi, temu polecam serie
B. Ostrowickiej "Kraina Kolorów"
Bohaterkę
Księgi Nadziei jest 14 letnia Agata, ktora siostra wysyła do snobistycznego wujostwa. AGata oznaje tam przyjaciółke- Amate i Grześka.
Niedługo pozniej okazuje sie, ze Agata w Kraine Kolorów ma zadanie do wykonania......

Nie wiem, co bardziej mi sie podobało- kazda seria jest inna, jednak niestety Nie opisano daszych przygod Agaty (druga czesc z tego cyklu to prequel)
B. Ostrowicka napisal jeszcze
"Swiat do gory nogami" i "Zostało kilka chwil" lecz sa to ksiażki nie zafajne i trochę za...... romansowe
Czytaliście jej dzieła?

Polecam goraco!

A ja niedawno drugi raz czytałam ,,Anię z Zielonego Wzgórza". Nie wiem, coś mnie tak naszło, żeby ją ponownie przeczytać, chociaż pamiętam, że kiedy to omawialiśmy w szóstej klasie, to nie zrobiła na mnie zbyt dużego wrażenia. Ale teraz było zupełnie inaczej. To, czego nie zauważyłam ostatnim razem, albo co wydawało mi się totalnymi bzdurami (np. opisy krajobrazów), teraz było dla mnie najfaniejsze. Ta książka mnie po prostu urzekła!!! Do tego stopnia, że sięgnełam po jej kolejne części. I wiecie co? Na wiele spraw patrzę teraz zupełnie inaczej, od innej, jaśniejszej strony.
To książka stara jak świat, niby każdy ją zna, ale nie każdy potrafi ją ,,poczuć".
Z serii szczególnie polecam ,,Ania z Zielonego Wzgórza" i ,,Ania na uniwersytecie".
Od razu mówię: to raczej dobre tylko dla dziewczyn. Polecam każdemu, kto posiada choć trochę wyobraźni i uwielbia się wzruszać

ja kocham Anię! Czytałam jeszcze od L.M Mondgomery Emilkę, blekitny zamek, Dzban cioci Becky.
POoAni najlepszy jest błekitny zamek. To powiesc o 29 Joannie Stirning, ktora dowaiduje sie, ze został jej rok zycia- Joanna pragnie go jak najlepiej wykorzystać..... POLECAM!

Ania jest taka opcja Edit.

Jeśli chodzi o podróże w czasie strasznie mi się kiedyś podobała "Godzina Pąsowej Róży". Wątek z wyjazdem na plażę boski. Przeczytajcie. Warto.

Mi tez podobała się"Godzina ..... " bardzo lubie Marie Kruger

"Stowarzyszenie Umarłych Poetów". piękna książka. warto przeczytać. naprawdę warto. gorąco polecam.

"Nigdy w życiu". książka jak książka. w wolnej chwili można ją sobie poczytać tak ot sobie. ale czasem nieżle można się przy niej pośmiać. więc również polecam.

"Stowarzyszenie Umarłych Poetów". piękna książka. warto przeczytać. naprawdę warto. gorąco polecam.

"Poszedłem do lasu wybrałem bowiem życie z umierem. Chcę żyć pełnią życia. Chcę wyssać wszystkie soki życia. By zgromić to co śmiercią nie jest i by nie odkryć tuż przed śmiercią, że nie umiałem żyć."
Tak.. ta książka była świetna.
Co do Marii Kruger polecam "Szkołę narzeczonych". Czyta się łatwo, szbko i przyjemnie :] I oczywiście nieśmiertelną "Karolcię" :] Warty przeczytania jest także "Dar rzeki Fly". Jest to zbiór opowiadań z całego świata. Dość interesujące, szczególnie te z kraju Kwitnącej Wiśni.

szkoła narzeczonych tez czytałam- super Karolcię zawsze miło wspominam

kto napisał stowarzyszenie?

a tak do karolci: a fee, kolejna po sierotce marysi na liscie najwiekszych koszmarow z czasow podstawowki ;]

Laura -> N.H.Kleinbaum

Laura - faktycznie "Sierotka Marysia" to niezbyt interesująca lektura. Jakoś jej do końca nie przeczytałam.
U mnie na liście beznadziejnyck lektur, jedno z pierwszych miejsc zajmuje "Porwanie w Tiuturlistanie"(?), czy książka o podobnym tytule :] Fabuła tejże powieści pozostaje dla mnie zagadką do dnia dzisiejszego (czytałam ją w 3 klasie podstawówki).

Ten post był edytowany przez skicia: 18.12.2004 23:24

Moje znienawidozne lektury to Sierotak Marysia i Pinokio, ale Pinokio był ohydny

phi. w podstawówce (której to opinii wszyscy się dziwią) najgorsze jest ''W pustyni i w puszczy''. jako dziecko z ilorazem inteligencji powyżej przeciętnej, nie mogłam wprost znieść Stasia Tarkowskiego i jako jedyna napisałam w wypracowaniu, że nie chciałabym żeby był moim przyjacielem.

phi. w podstawówce (której to opinii wszyscy się dziwią) najgorsze jest ''W pustyni i w puszczy''. jako dziecko z ilorazem inteligencji powyżej przeciętnej, nie mogłam wprost znieść Stasia Tarkowskiego i jako jedyna napisałam w wypracowaniu, że nie chciałabym żeby był moim przyjacielem.

jak dla mnie fragmenty "pana tadeusza" mickiewicza. bardzo to niepolskie i w ogole niepatriotczne, ale normalnie cholery dostawalem, kiedy mielismy przeczytac cala ksiege 10. dodalbym jeszcze wiersze norwida.
za to do dzisiaj pamietam "malego ksiecia" :> to chyba byla najlepsza ksiazka w podstawowce, i w ogole jedna z lepszych, jakie w zyciu przeczytalem.

O, Mały książe tez jest super. Na początku uważałam go za trochę nudną(miałam gdzies 8 lat ) ale ok.11 roku życia przeczytałam jeszcze raz, to byłam zachwycona.
France is the best (Antua de santekskiupery Antoine De Saint Exupery)

o, tu sie zgodze, MK powinien byc lektura ale w podstawowce, jak w 4,5 klasie sie zachwycalam tak w gimnazjum nie bardzo =/

a najgorszy jest Szekspir ;p i Sienkiewicz _-_

Co do Shakespeara [jak.ja.nie.cierpie.spolszczenia.] to sie nie zgodze. Ja przeczytalam Hamleta w 5 klasie podstawowki i mniej wiecej od tego czasu datuje sie rozpoczecie mojej przygody z Willy'm. Wielbie faceta.

Sienkiewicz jest ok, W pustyni i w Puszczy jest super, ale ogniem i mieczem,.... nasza lektura nie umiem przebrnąć- ciezko sie czyta

Moje sekretne życie, Salvador Dali

na początku mnie strasznie wciągnęło, szczególnie rozdział pt. ''Wspomnienia wewnątrzmaciczne''. no i parę innych. bo na początku cała dziwność i oryginalność Dalego była naprawdę interesująca, wiadomo, że nigdy myśli kogoś takiego nie poznawałam. za prawdziwego szajbusa uznałam go po przeczytaniu fragmentu (spoiler, ale takich faktów jest sporo), w którym opowiadał jak podeptał swoją zalecającą się do niego przyjaciółkę, czując się zazdrosny o samego siebie (niby jako nieistniejąca jeszcze żona). ciekawe były też jego pomysły, w sumie. to jak dopracowywał obrazy, czerpał natchnienie i mimo całkowitego nieposiadania pędu do nauki- chciał o sztuce, technice wiedzieć wszystko. no i to chyba było wciągające od początku do końca, szczególnie jeśli się samemu raczkuje w tym temacie. za to jego... hm, dziwactwa, jak na początku cholernie interesujące, z czasem przy każdym otwieraniu książki stawały się zwykłe. do wszystkiego się człowiek przyzwyczaja ;]
ale przeczytać, zdecydowanie, warto.

A ja się do Elvy przyłączę. "Hamlet", "Makbet" - dwa jak dla mnie genialne dramaty. Świetne miał też komedie: "Sen nocy letniej" czy "Poskromienie złośnicy". Na "Sen..." mogłabym chodzi co miesiąc do teatru. Sama brałam udział w przedstawienie "Snu..."