Drzewo · [ Standardowy ] · Linearny+ Vlary & jego twórczość..., no. wiersze oczywiście =)!

Teraz ja się podzielę moimi ostatnimi wierszami, choć moim zdaniem są troszkę gorsze od tych sprzed kilku miesięcy...
Dawno nic nie napisałem, ale chyba znów na to pora...
Oczywiście jak zwykle pesymistyczne.


LUSTRZANE ODBICIE

Kiedy patrzę w lustro widzę...
No właśnie, co?
I wciąż zadaję sobie to pytanie.
Kogo widzę i co przypominam?
Czy ja się nadaję do życia?
Patrzę sobie w lustrzane oczy
I... wspominam.
Siebie z dawnych czasów,
Kiedy było inaczej...

Zasłaniam lustra,
Zaklejam je.
Tłukę, uciekam,
Boję się...


***

Kiedy będę błądził,
Kiedy będę szukał,
Stukał, pukał – zapytam:
„Czy życie na tym polega?”
I nie odpowiedzą mi,
Bo wciąż jeszcze nie wiedzą...


DZIECI SMUTKU

Niechciane, nie lubiane,
Na zawsze zapomniane
Czekają wciąż w kącie,
Schowane w dowodzie
Swojej niepotrzebności.

Przeznaczeniem przejęte,
Marzeniami pochłonięte
Obserwując przeszukują,
Wspomnienia absorbują
Ostatnim żyjąc czasem.

Nie myślące, zakurzone,
Uczuciami owrzodzone
Pragną znów być nowe,
Na wszystko już gotowe
Czekając chwili śmierci
...


***

Twoje zdjęcie nadal wisi na ścianie, tej samej.
Czasem ze smutkiem nawet patrzę na nie
Z oczyma pełnymi wzruszeń, marzeń
Wspominam tamte odległe chwile,
W których jeszcze nie wiedziałem.
Może wtedy Cię nie znałem,
Na próżno czekałem, przepraszałem?
Niestety wszystko już zapisane
Niezmiennym na zawsze pozostanie...



ŻYCIE NIESPEŁNIONEGO.

I nie potrafię znaczyć życia,
Zaznaczać odkąd i dokąd iść.
I nie potrafię w tłumie biec,
Wpław płynąć ku spełnieniu.
I nie potrafię wspominać,
Z dystansem to przeżywać.
I nie potrafię żyć w przyjaźni,
Bo wszystko nie wystarczalne...

I nie wiem czy dalej brnąć,
czy starać się żyć inaczej.
I nie wiem czy wierzyć,
że w końcu coś się wydarzy...



ZAKOŃCZENIE.

Płomień, który gaśnie.
Słońce zachodzące.
Znikająca jasność.
Zakończony dzień.

Muzyka, która cichnie.
Noc rozpoczynająca.
Życie oczekujące
własnego końca...


A teraz kcem poczytać jakie to wg. Was moje wiersze są... =/

Ten post był edytowany przez Vlary: 29.11.2003 21:42

Literówka !!!

Nie jestem (niestety) specjalistką. Ale jest dobrze, dobrze było, dobrze będzie

Sese! Już poprawione.

I tak ogólniej, to zawsze myślałem, że to jakoś powinno oddziaływać, a nie tylko się podobać...
Może tak ze wszystkimi nie jest? =/

Ja może po prostu jestem niedojrzała do takich wierszy, ale one wydają mi się dość.... hmmm.... dziwne. Raz w ogóle nie mogłam znależć rytmu, potem zaskakiwały mnie niektóre opisy, np owrzodzone... Też nie podobały mi się niektóre rymy. Ale może to przez to, że ja jestem na nie za mała?
Powiem ci jedno: przesłanie mają piękne, a to najbardziej się liczy, bo różni ludzie mają różne gusta. Prawda?

lubię Twoje wiersze, nawet jeśli nie podobają mi się rymy (:
lubię ich głębię, do której przyzwyczaiłam się w wakacje, tak w wierszach [które szczególnie zadziałały na Narc =) ], jak w rozmowach. tym też tego nie brakuje, mają swój sens, dla każdego inny, chociaż właściwie tak osobisty dla Ciebie.
a, może pieprzę.
ale wiesz, że mam gorączkę.

w każdym razie, popieram Morn, b. dobre, tylko ładniejsze byłyby gdyby były białe =)

Ale... One są biało-czarne!
Raz się zrymowało, a raz nie.
Zresztą... Ja to chyba jednorodnych nie potrafię pisać.
Mieszam i wyszukuję to, co najlepsze! =)

A mi się bardzo, bardzo podobają Vlarysławie

Wszystkie piękne, ale naj naj naj jest "Zakończenie". Czytałam go chyba z 10 razy.

"Płomień, który gaśnie.
Słońce zachodzące.
Znikająca jasność.
Zakończony dzień."

Piękne, naprawdę...

ha, Vlary. wklej tu te wiersze sprzed kilku miesięcy- powalisz na kolana Klaud (:

przyznam, ze urzekło mnie 'zycie niespełnionego' i to jego czekanie na to 'cos' co sie ma wydarzyc..

dwa pierwsze mi sie nie podobaja.
dzieci smutku sa... dziwne... ale jednoczesnie cos w tym jest...
*** =( ale sliczne
a zakonczenie... mi to przypomina aforyzm.

w ogole to jestem pod wrazeniem...

a jednoczesnie czuje... ze nie powinnam czesci czyac...
przepraszam jeszcze raz... juz wiecej nie bede...

Dziwnie banalne niektóre sformułowania. I składnia czasami nie taka jak trzeba.. No i do tego wszystkiego jeszcze te 'wymuszone' i nienaturalne określenia.. 'absorbują', 'owrzodzone'.. Rymy robią swoje, dochodzę do wniosku, że wiersze rymowane, nie są dla mnie tak bardzo emocjonalne, jak białe. Niezbyt to do mnie przemawia.

Bardzo podobały mi się Twoje dwa ostatnie wiersze...maja tę głębię, ktora jest dla mnie wazna. Nie lubie za bardzo wierszy rymowanych...ale ogolnie nie jest zle. Rozwijaj się =)

Hmm...
Talent to Ty niewątpliwie posiadasz, tylko że... No, musisz jeszcze dużo poprawcować nad formą=)
Wiersze niezłe, ale niektóre sformułowania są tak banalne, że idzie załamać łapki=P

co moge powiedziec... <?>

Ty wiesz Vlary, ze ja lubie Twoje wiersze Ale te na LSMie mi sie jakos bardziej podobaly- nie wiem wlasciwie czemu

Pozdro!

jak się nie ma co powiedzieć, to zazwyczaj nie należy mówić nic. ^^'

a Ty Vlary, naprawdę spróbuj napisać coś białego. czekamy, prawda? =)

powodzenia.

No to macie biały wiersz, napisany wczoraj i umieszczony na moim drugim blogu, o którym więdzą tylko nieliczni...
Ale proszę bez żadnych skojarzeń, okej?

KRĄG
Ze mną nigdy nie będziesz się nudził,
Pokażę Ci, jak ze smutku czerpać przyjemność,
Jak trwać w euforii żalu
I przeżywać orgazm cierpienia.
Jak podniecać się goryczą
I zakochać się w tęsknocie.
Jak dławić się własnymi łzami,
Śmiać się z śmiercią
I codziennie umierać w marzeniach.

Pomogę Ci płakać z zakrwawionymi powiekami,
Nauczę Cię zwracać kawałki własnych narządów
I przegryzać swoje serce.
Zdradzę Ci sekret, jak dotykać duszy,
Jak ją ściskać i miażdżyć,
Jak unicestwiać w sobie dobro
I napalać się własnym złem.
Jeśli nie będziesz tego chciał,
Potargam Twoją duszę,
Nawet jej nie dotykając...
A jeśli i to Cię nie zmieni,
Powiem, że się zabiję,
A Ty i tak zrobisz to pierwszy.
I będę z Ciebie dumny...


Dlaczego Ci to robię?
Bo Cię kocham...
A Ci, których kocham,
MUSZĄ CIERPIEĆ...



Tylko bez zbędnych pytań...

Przytłoczyło mnie. Bardzo. Wiersz ocieka smutkiem... ale jest piękny. Tak ładnie umiesz ubrać w słowa wszystko co sie dzieje. Oby tak dalej.

Jeszcze jeden taki wiersz, a normalnie się powieszę.
Gdzie nie wejdę tam krew, smutek, rozpacz, cierpienie, niesprawiedliwość..

Ładne, a i owszem.

Ale dlaczego takie łzawe?

Draco, ponieważ ludzie najcześciej piszą o swoich uczuciach, a jednym z podstawowych jest smutek

Smutek?
To jeden z najjąsniejszych odcieni cierpienia...
Znam całą paletę, dlatego tak pasuję mi ten temat.
Znam wszystkie odcienie, całą gamę negatywnych odczuć, więc dlaczego nie mogę pokazać jak dobrze je znam?

Jasne, że mozesz... lepiej pisać naprawde o nieszczęściu niz z musu o szczęściu...

Staranagaściana

Tam stoi stara,
Wciąż ta sama,
Naga ściana.

Czasem skażona,
Kurzem nasiąkła,
Zimna jak głaz.

Tapeta zdarta,
Ściana obdarta,
Dłutem raniona,
Cicho umiera,
By znów krzykiem
Napoić się.

Biało-zielona,
Farba zdrapana
Wyznacza kres.

Ta sama, stara,
Naga ściana.
Trwać będzie,
Gdy umrę...

A zanim umrę
Poczekam na śmierć.


Długo nic nie pisałem...
Jakoś tak remont mam w łazience i smutną, nagą ścianę, to napisałem.
O niej. O ścianie...
Pustej ścianie.

Ciekawy temat, chociaz nie ruszylo mna to bardzo.
Nie zawsze czytam wiersze o scianach =='

Wydaje mi sie ten wiersz jakis pozbawiony uczuc.
Ale to tylko moje spostrzezenie.