Piękna i nieodgadniona
Zaszumiała czarną szatą
Uszytą z rozpaczliwego krzyku
Zwykłego śmiertelnika

Paraliżująca świadomość
O braku jutrzenki
Pozwoliła jedynie
Na jeden bezgłośny krzyk

Usłyszała
Zimna jak kościelny kamień
Zaśpiewała ostatnią pieśń
Pochłaniając wszystko