Drzewo · [ Standardowy ] · Linearny+ Miasto Cieni [NK], zostaje w LW

Nom wiesz...jak możesz mówić, że coś jest nie tak? No....Ty taka skromna...gdy tak dobrze wychodza Ci opowiadania..rzadko czytam opowiadania z dużym zainteresowaniem...a to czytam z jak najwiekszym

Śuuuuuuperrrrrrer!!!!! Śiwetnie opisałaś ich spotkanie (służki i Ari) Wogóle cio tu dużo pisać. Kofffam ff koffam was ale najbardziej kofffamm forum i Psyśkę(sorki za zdrbnienie ale nie mogłam sie powstrzymac )

Jest jak zwykle świetnie, ale! Ale ja się lubię czepiać ^^

"Lekko zdziwiona i mile zaskoczona szybko ubrała się..."
Lekko zdziwiona a zarazem mile zaskoczona szybko ubrała się...

"- Doskonale, przyszedłem sprawdzić czy wszystko w porządku. i chyba znalazłem ci zajęcie.
- Słucham - otworzyła szerzej oczy. "
- Doskonale. Przyszedłem sprawdzić czy wszystko w porządku. No i chyba znalazłem ci zajęcie.
- Słucham? - Aria/dziewczyna otworzyła szerzej oczy.

"pewien człowiek mieszka na końcu miasta , potrzebuje kogoś do posprzątania domu.
pewien człowiek mieszkający na końcu miasta, potrzebuje kogoś do sprzątania w domu. <- jeśli chodzi o jednorazowe sprzątanie to rzeczywiście 'posprzątania', ale jeśli chodzi o pracę na dłuższą metę to lepiej pasuje 'sprzątania'

"Posiłki są na dole, wspólnie z resztą mieszkańców."
Posiłki są na dole, wspólne/ odbywające się wspólnie z resztą domowników. <- rozumiem, ze chodzi o ludzi mieszkających w tym domu, a nie o ludzi z miasta ^^

"Ma pewnie setki innych spraw na karku. "
Ma pewnie setki innych spraw na głowie. <- chyba to sformułowanie lepiej tu pasuje.

"Brudna potargana sukienka, ze stanowczo za głębokim dekoltem " potargana? nie kapuje. Może pognieciona?

No i to chyba tyle. Jest cudownie [to co powypisywałam, to tylko malutkie niedociągnięcia, które zauważyłam po wtórym przeczytaniu tego parcika =]. Czekam z niecierpliwością na dalsze części... [och, co się stanie, co się stanie??? ]

Now wiec tak, najpierw dzieki za te rady ale mam kilka uwag co do nich =)

"Brudna potargana sukienka, ze stanowczo za głębokim dekoltem " potargana? nie kapuje. Może pognieciona?

POTARGANa - topotargana... chyba nie ma zadnego problemu w tym slowie?


"Ma pewnie setki innych spraw na karku. "---zdecydowanei KARKU... bo wyraz <glowa> byl linijke wyzej ,a ja nie lubie powtorzen...


"pewien człowiek mieszka na końcu miasta , potrzebuje kogoś do posprzątania domu.
pewien człowiek mieszkający na końcu miasta, potrzebuje kogoś do sprzątania w domu.

Chodzi o prace jednorazowa, jak powiedzail Szakal potem =)

Dobra... dosc tego mojego tlumaczenia sie =) Oceniajscei dalej.

QUOTE (Psychopatka @ 22-04-2003 22:31)

Now wiec tak, najpierw dzieki za te rady ale mam kilka uwag co do nich =) "Brudna potargana sukienka, ze stanowczo za głębokim dekoltem " potargana? nie kapuje. Może pognieciona? POTARGANa - topotargana... chyba nie ma zadnego problemu w tym slowie? "Ma pewnie setki innych spraw na karku. "---zdecydowanei KARKU... bo wyraz <glowa> byl linijke wyzej ,a ja nie lubie powtorzen... "pewien człowiek mieszka na końcu miasta , potrzebuje kogoś do posprzątania domu. pewien człowiek mieszkający na końcu miasta, potrzebuje kogoś do sprzątania w domu. Chodzi o prace jednorazowa, jak powiedzail Szakal potem =) Dobra... dosc tego mojego tlumaczenia sie =) Oceniajscei dalej.

1. Poprostu słowo "potargana" w żaden sposób nie potrafi mi się skojarzyć z sukienką. Nie potrafi i już, więc to moje indywidualne odczucia ^^

2. Sorry tu mój błąd... Niedoczytałam [twój fick jest tak wciągający, ze trudno skupiać się na sczegółach ^^]

3. Toteż powiedziałam, że obie formy są dobre, zależnie tylko, o jak długi okres czasu chodzi =]

No to sobie chyba wszystko wyjaśniłyśmy ^^ Pisz dalej=]]

Psycho - ja tylko króciutko - na karku może być głowa, problemy są na głowie. Zdecydowanie ^^. Jeśli już to zmień to z poprzedniego zdania. Na razie się nie wypowiem, bo się okrutnie śpieszę i przeczytałem tylko ostatnie posty - nie parta (buuuu... - ale to się nadrobi ^^ )

Bardzo, bardzo krótki odcinek. Właściwie nie miał istnieć...miałam zamiar w tym parcie dać inne wydarzenia... jednak one się znajdą w kolejnym. Postanowiłam bowiem przedstawić nieco dokładniej bohatera, który będzie miał znaczący wpływ na przebieg całej tej historii... no =)


Od pewnego czasu nikt nie chodził ulicami Asghard po zmroku. Każdy załatwiał swe sprawy jak najszybciej i gdy słońce chowało się za horyzontem, zamykał się w domu i nawet nie wyglądał za okno. Był to strach mocno przesadzony, a incydent w stajni jeszcze bardziej go pogłębił. Niemal wszędzie mówiono tylko o demonach, złych duchach i tajemnych mocach. Niektórzy pakowali cenniejsze rzeczy i opuszczali ponurą osadę, inni dochodzili do wniosków, że jak zginąć to na ojczystych śmieciach i skupiali się na modlitwach o łaskę dla siebie i bliskich. Tylko nieliczni mieszkańcy wciąż pozostawali odporni na dość nieprzyjemną sytuację w mieście. Do takich osób należał z pewnością człowiek, który w tą chłodną, wiosenną noc szedł pustą ulicą.
Miguel vel Tiran, powszechnie nazywany Szakalem, rzadko okazywał strach. Inną sprawą było to, że najczęściej on podsycał strach innych. W chłodne, deszczowe wieczory był głównym punktem zainteresowania w oberży "Szubienica". Siadał przy stole na środku gospody, zapalał fajkę i rozpoczynał jedną z mrocznych, pełnych tajemnic opowieści, których znał mnóstwo. Posiadał dar opowiadania i jakiś dodatkowy zmysł pozwalający bawić się ludzkimi obawami, jak tylko chciał. Jedno słowo wypowiedziane odpowiednim tonem, lub jedno przenikliwe spojrzenie, potrafiły zdziałać więcej niż cała opowieść wędrownego barda. Każdą z takich historii kończył podobnymi słowami:
- To oczywiście tylko legenda... nie wiadomo ile w tym prawdy&#8211; mówił niewinnym tonem, podczas gdy połowa zgromadzonych w karczmie ludzi była sina z niepewności. Raz po raz zerkali za siebie, by upewnić się, że do gardła nie sięga im żadna strzyga.
Właściwie nie wiedziano skąd Szakal przybył do Asghardu, ani jaki miał w tym cel. Ot po prostu pojawił się pewnego ranka, a wkrótce został strażnikiem. Zresztą nadawał się do tego zajęcia doskonale. Sprawny fizycznie, świetnie władający bronią, a do tego zawsze punktualny, solidnie wypełniający każdy obowiązek i uczynny. O tak... Szakal miał reputację jak najbardziej dobrą, wręcz świetną. Uzyskał opinię charyzmatycznego wojownika, stawianego za wzór do naśladowania i sprawiał wrażenie całkiem zadowolonego z życia i owej opinii.
W tej chwili otulił się szczelniej miękkim płaszczem i rozejrzał nerwowo po brudnej ulicy. Jakby sprawdzając czy na pewno nikt za nim nie idzie. Jeszcze jedną pozytywną jego cechą był wygląd zewnętrzny. Szakal mógł być uważany za mężczyznę pięknego. Na pierwszy rzut oka był właściwi doskonały. Wysoki i dobrze zbudowany, o wyrazistych rysach i pociągających, bursztynowych oczach. Wyglądał na nie więcej niż trzydzieści wiosen, ale trudno było stwierdzić ile lat miał naprawdę. Mawiano, że od czasu przybycia do Asghardu, nie zmienił się ani trochę. Rzeczywiście wyglądał ciągle tak samo. Niektórzy twierdzili, że nawet lepiej niż wtedy gdy go poznali. Nikt jednak nie widział w tym nic zadziwiającego. Stwierdzono, że Tiran dobrze się trzyma. Może to fakt że w towarzystwie często się uśmiechał, nadawał mu młodzieńczego, a nawet nieco chłopięcego wyglądu. Wspomnieć jednak trzeba, że gdy przebywał sam, z jego twarzy nie schodził dziwny, posępny grymas. Teraz również wyglądał jakby dręczyło go jakieś denerwujące bądź niemiłe wspomnienie.
Sprawnym skokiem przesadził niewysoki płot. Klnąc na kota, który przebiegł mu pod nogami, rozejrzał się raz jeszcze i narzucając kaptur, wyszedł poza granice miasta.

Mówiłam ze krótko =) nie bijcie... part opisowy bo jakoś byłam zobowiązana temu panu hie hie

no moja kochana, przeczytałam...a gdzie więcej o Panterze? XD
jesteś b.dobrą pisarką, systematyczną i w ogóle...chylę czoła.
na razie nie zauważyłam, czegoś do zaczepienia sie...bravissimo.
[villka spada robic nowy lay]

Daj więcej o Panterze, blagam cieeeee...

Miguel vel Tiran?! Dopiero zauwazyłam jak się nazywa, asz, Szakla jest zajebicho, wolę Szakala niż Panterę (chociaż Panety nawet nie znam, ale Szakal to ładniejsza ksywa =D).

Osztywżyciu!!!! Jak ja żyłem bez tego opowa??? Tylko kto jest tym złym??? Szerze powiedziawszy za nic nie chciało mnie siem tu wejść bo to aż 6 stron ma (póki co). Ale jak zasiadłem, to dotrwałem do końca. Fabuła genialna. Opisy genialne. Wszystko genialne. Ludzie, co wy za błędy widzicie???

Części następnych nam trzeba!!! Oby jak najdłuższe i często aktualizowane...

Nie ma opowiadania bez bledow... wiem ze i ja je popelniam. Dlatego doskonala nie jestem, ale sie staram dziekuje za mile komentarze =)

Vill, Pantera w next parcie =)

No dobra, pierdulkami typu przcinki i orty czestuje na poczatek. Nie ma sensu powtarzac w kolko tego samego, wiec wyprodukuje jakies sensowne zdanie.
Wow, ale to pokrecone @_@ Zaloze sie, ze w tym wszystkim Szakal macza palce. Zreszta wszyscy od poczatku to wiedza, ale nie lapie, jak ktos tam wczesniej wpadl na to, kto zabil konie. I jak w koncu z tym bylo? W kazdym razie musze przyznac, ze masz talent do intryg, Psychopatko. W kazdym parcie jest cos, co przykluwa uwage i wzmaga zniecierpliwienie przy oczekiwaniu na ciag dalszy. Like it.
Abstrachujac jeszcze po wypowiedzi poprzednich forumowiczow, nie uwazam Arii za rozpieszczona panienke. Moze taka byla jako dzieciak, ale teraz zycie niezle dalo jej w kosc i jej reakcje sa dla mnie zrozumiale. Kazdy by sie wpie***ł, majac do czynienia z taka chamska sluzaca.

Trzy dni nie było mnie na kompie...i jak usiadłam i włonczyłam forum weszłam odrazu tu i cio widze? Tylko jeden post z opowaidankiem? Dlaczego tak mało? A tak wogóle tio bardzo dobrze zrobiłaś opisując bliżej Szakala. Moga go lepiej poznać. Świetne opisy a w zupełności zgadzam się z Ikarem. Wszystko genialne i jak można życi bez tego Ficka...i bez Ciebie Psycho =) Trzymajcie się i całusy dla wszystkich =) Pa

Dzieki dzieki... nie mam jeszcze new parta =) ale mam bonusa, na zyczenie Hazel hehehe... bardzo chciala zobaczyc Szakala w mym wykonaniu, wiec prosze =)

KLIKAJ TUTAJ!!!!!!!!!!!!!!& #33;!!!!!!!!!!!!!!&# 33;!!!!!!!!!!

Śliczniutki rysuneczek (nabijam posty.... jeee)

QUOTE (Psychopatka @ 25-04-2003 16:58)

Dzieki dzieki... nie mam jeszcze new parta =) ale mam bonusa, na zyczenie Hazel hehehe... bardzo chciala zobaczyc Szakala w mym wykonaniu, wiec prosze =) KLIKAJ TUTAJ!!!!!!!!!!!!!!& #33;!!!!!!!!!!!!!!&# 33;!!!!!!!!!!

brak mi słów, jak zwykle zresztą, jak widzię twoje arty, śliczny jest!
narysuje jeszcze jak aria się kłóciła ze służącą [:'D], albo Panterkę...dyskryminujesz go wstrętnie, zdajesz sobie z tego sprawę?

A dupa tam.... jeszcze i na niego przyjdzie czas. Na razie byla mowa o Szakalu.. zebyscie se go mogli dokladnie uksztaltowac w swoich glowach...

nNo i ceimu mi nie pwioedziałas ze dałas next parta? Cio? A w łeb chcesz? ;D Fajnie bardzo fajnie opisane chyba sie zabujałam w szakalu

QUOTE (Psychopatka @ 25-04-2003 16:58)

Dzieki dzieki... nie mam jeszcze new parta =) ale mam bonusa, na zyczenie Hazel hehehe... bardzo chciala zobaczyc Szakala w mym wykonaniu, wiec prosze =) KLIKAJ TUTAJ!!!!!!!!!!!!!!& #33;!!!!!!!!!!!!!!&# 33;!!!!!!!!!!

Ładniusi rysunek. Heh, całkiem inaczej go sobie wyobrażałam.

To wyobrazaj sobie go dalej, tak jak wyobrazasz... to tylko rysunek =)

QUOTE (Psychopatka @ 25-04-2003 16:58)

Dzieki dzieki... nie mam jeszcze new parta =) ale mam bonusa, na zyczenie Hazel hehehe... bardzo chciala zobaczyc Szakala w mym wykonaniu, wiec prosze =) KLIKAJ TUTAJ!!!!!!!!!!!!!!& #33;!!!!!!!!!!!!!!&# 33;!!!!!!!!!!

Ladnie, naprawde ladnie rysujesz ^^ jak profesjonalistka A co do tekstu, to bardzo mi sie podoba nastroj tego ffa. Przeczytalam go od deseczki do deseczki i szczerze mowiac jestem mile zaskoczona ^^. Naprawde, jestes genialna!!

no no, talenta masz skrobania i długopisem, i ołówkiem. normalnie ten facet ma na twarzy wypisane Szakal. a opowiadanko, czy takie krótkie jak na part opisowy, to długie. właśnie, daj też cos o Panterze =)

QUOTE (Vis @ 26-04-2003 19:58)

no no, talenta masz skrobania i długopisem, i ołówkiem. normalnie ten facet ma na twarzy wypisane Szakal. a opowiadanko, czy takie krótkie jak na part opisowy, to długie. właśnie, daj też cos o Panterze =)

właśnie, psycholu kochany...fanki pantery czekają 8>

Panterka RLZ!! ^^

Psycho, weszlam na index twojej strony, weszlam w jeden obrazek... potem w drugi... potem w trzeci... PRZEPRZEPIEKNIE RYSUJESZ!! Szczegolnie mi sie podoba obrazek pt. kobieta ^^ Z ta harfa... Piekne... Naprawde, piekne... Jestes fenomenem ^^

NIE CZYTAC ZANIM KRZAKOW NIE USUNE!!!!!



Sprzątanie starego domu, wraz z uszczypliwą Nerai nie należało do najprzyjemniejszych czynności. W porannej drodze Aria zachowywała zimną krew i starała się nie słuchać wywodów służącej. Piekło rozpętało się dopiero w domu, do którego szły. Ciągłe uwagi, docinki i polecania doprowadzały dziewczynę do białej gorączki. Wszelkie próby odparowania zaczepek ciemnowłosej kończyły się ognistymi rumieńcami na twarzy Arii. Od tego dnia rudowłosa miała już określone zdanie o Nerai - wredna żmija o ostrym języku i braku jakiegokolwiek wykształcenia. Wreszcie po prostu przestała słuchać niemiłych uwag. Choć było w nich trochę prawdy... Bo Aria faktycznie niezbyt dobrze radziła sobie ze zwyczajnymi domowymi pracami. Nerai wykrzywiała usta i prychała pogardliwie, widząc trud towarzyszki. Późnym wieczorem Aria czując, że pada z nóg, zmęczona całodziennym wycieraniem, odkurzaniem i zmywaniem, z niemałą radością zgarnęła trochę pieniędzy i posyłając wymuszony uśmiech pracodawcy, wyszła z domu. Poczuła ulgę, gdy Narai stwierdziła, że nie ma zamiaru z nią przebywać poza pracą i zniknęła w ciemnej ulicy.
- Pewnie wybrała się na sabat czarownic - warknęła Aria pod nosem i ruszyła brukowaną drogą w przeciwną stronę. Nie miała daleko do domu. "To tylko kilka ulic"- wmawiała sobie. Czuła się trochę niepewnie. Niespokojnie zacisnęła sztylet ofiarowany przez Szakala. Ciekawe czy potrafiłaby go użyć gdyby zaszła taka potrzeba? Spojrzał na błyszczące ostrze, księżycowe światło odbijało się w nim dając nikłą poświatę. Wzdrygnęła się mimo woli. Nigdy nie lubiła broni, kojarzyła jej się ze śmiercią i tymi wszystkim wojownikami, którzy żyją tylko po to by mordować. Szła brudną uliczką, niespokojnie zerkając na budynki wkoło. Zorientowała się, że to jakaś opustoszała dzielnica. W większości okien światła były pogaszone, a spora część domów wyglądała na opuszczone. Starając się nie spoglądać na to co leży w rynsztoku, przyspieszyła kroku. Nagle do jej uszu dotarł podejrzany szelest. Odwróciła się błyskawicznie, ale nie dojrzała nic w ciemności nocy.
- To tylko zmęczenie.. - mruknęła do siebie i ruszyła dalej, starając się nie myśleć o demonach i trupach ze stajni. Jednak akurat teraz te wspomnienia napływały... Tajemniczy odgłos powtórzył się znowu. Poczuła ponurą obawę, że ktoś jest w pobliżu. Na pewno ją śledzi i zaraz wyskoczy z jakiegoś zaułka... Postanowiła jednak, choć raz w życiu zachować zimną krew, a lśniący sztylet dodawał jej odwagi
- No dalej.. pokaż się - syknęła, rozglądając się bacznie i zaciskając ostrze w wyciągniętej ręce. Uważała, że to najlepszą pozycję do błyskawicznej obrony. Przekonała się jednak, że to mylne stwierdzenie. W ułamku sekundy ciemny kształt przebiegł koło niej, wyrywając broń z ręki. Aria potknęła się lekko, rozglądając w poszukiwaniu napastnika. Poczuła setki maleńkich mrówek na plecach. Ślepo wmawiała sobie, że nic jej się nie stanie, to byłaby przesada ze strony tego miasta... Stała chwilę bez ruchy i nagle nabrała dziwnego wrażenia. Była niemal pewna, że ktoś wnikliwie ją obserwuje. Bardzo powoli, z drżącym sercem obróciła się za siebie, z jej ust wyrwał się krótki krzyk. Widziała ciemną postać o płonących jak ogniki oczach. Postać stałą jakby nigdy nic, a w kościstej dłoni ściskała jej sztylet.
- Pantera... - wyszeptała dziewczyna, starając się wymyślić jakiś sensowny plan działania. Nic jednak nie przychodziło jej do głowy.
- Ehmmm... Możesz... To znaczy... Oddaj mi natychmiast nóż! - wyciągnęła rękę w jego stronę, szczerze wątpiąc, że da to jakiekolwiek rezultaty. Mężczyzna podszedł bliżej i zatrzymaj się w odległości kilku metrów, księżycowe światło uwydatniało jeszcze mocniej ostre rysy jego pobliźnionej twarzy, na której dostrzegła uśmiech. Podrzucił sztylet i sprawnie złapał w druga dłoń. Aria drgnęła
- Och przestań... to nie zabawka- warknęła tonem znawcy. - Zrobisz sobie krzywdę, oddaj ...
Pantera spojrzał na nią z rozbawieniem.
- Ja?- w jego głosie dosłyszała nutę drwiny. - To nie ja udaję mężczyznę....
Aria poczuła niezrozumiały lęk przed tym człowiekiem, tymczasem ów człowiek sprawnym ruchem pumy okrążył ja i zaszedł z drugiej strony.
- Nie wyglądasz jak inne kobiety...
- Oh... bo tak mi wygodniej... zresztą nie twoja sprawa... oddaj mi to!
- Dlaczego jesteś taka dziwna? - spojrzał na nią pytająco i uśmiechną się szeroko.
Aria teraz zamiast obawy poczuła gniew.
- Jeśli ja jestem dziwna, to jak nazwać ciebie?- warknęła pod nosem.
- Ruszyła ku niemu szybkim krokiem, ale odskoczył. Sprawiał wrażenie jakby dobrze się bawił kosztem dziewczyny.
- Posłuchaj, nie mam czasu na głupie zabawy... spieszę się!- rzuciła ogarniając włosy z czoła. Pantera wykonał ten sam ruch, tyle że jego włosy nie były rude, lecz czarne i sięgające co najwyżej ramion.
- Przestań ze mnie kpić -syknęła , zapominając całkowicie o strachu, teraz liczył się tylko honor, który tak dzielnie wpajał jej ojciec. Pantera otworzył szerzej oczy?
- Kipić?... Kipi mleko starej Margon!- zaśmiał się, podrzucając znów sztylet. Aria rozchyliła lekko usta, zaczynała nabierać przekonania, że ma do czynienia z wariatem.
- Nie KIPIĆ tylko KPIĆ - rzekła sceptycznie - to znaczy stroić żarty z kogoś.... jeśli o tym nie wiesz....
Wybuchnął głośnym śmiechem Aria także uśmiechnęła się blado
- No dobrze, teraz daj mi nóż - powiedziała spokojnie, podchodząc bliżej. Cofnął się błyskawicznie
- O co ci chodzi? Znów się mnie boisz? - w jej oczach pojawiły się zaczepne ogniki. Nie odpowiedział.
- A to weź go sobie jak chcesz - rzuciła niedbale. Odwróciła się na pięcie i szybkim krokiem ruszyła ulica. Tak jak podejrzewała zatrzymał ją głos:
- Mówiłaś, że opuszczasz miasto. Czemu ciągle tu jesteś?
Aria skamieniała. Dopiero teraz skojarzyła fakty. Stał przed nią ten sam człowiek, którego pierwszego podejrzewała o zabicie zwierząt i stajennego.
- Ktoś mi zabił konia - odpowiedziala spoglądając podejrzliwie na Panterę. Tamten momentalnie przestał się uśmiechać.
- Konia?
- Tak konia... zresztą Szakalowi też. Ale pewnie słyszałeś, mówi o tym całe miasto.
- Kiedy?
- Och przestań... myślisz, że uwierzę, że o niczym nie wiesz...- urwała bo wyraz twarzy mężczyzny faktycznie wyrażał zdziwienie zmieszane z niepokojem.
- Nie wiem - pokręcił głową. Sprawiał wrażenie niewinnego dziecka. Aria jednak nie potrafiła mu zaufać. Dla niej był w tej chwili mordercą, który w każdej chwili może zrobić z nią to co z biednym Billem.
- Ty jesteś przyjacielem Szakala? - zapytał nagle mrużąc duże oczy.
- Nie... to znaczy znam go... i lubię ale... - Aria poczuła, że się gubi. Pojęcie przyjaciel zawsze bardzo ceniła i mało kogo nim obdarzała.
- A co to ma do rzeczy? - zapytała nieco niepewnie, jakby myśląc, że znajomość z Szakalem może ważyć teraz o jej życiu.
Pantera uśmiechnął się gorzko. - Pewnie on ci to dał - wskazał na nóż, który ciągle ściskał w dłoni.
- A jeśli tak to co? Chyba powinnam mieć jakąś broń w tym przeklętym mieście.
- Broń? Przeciwko demonom? - uśmiechnął się dziwnie.
- Nie! Przeciwko takim jak ty! - rzuciła, po chwili żałując swego tonu. Pantera zmarszczył brwi.
- Nie musisz się mnie bać...
- Nie boje się - powiedziała, czując że głos jej zadrżał. Tak naprawdę bała się coraz bardziej. Mroczna i ponura atmosfera opustoszałej ulicy doprowadzała ją do szaleństwa.
Kocie oczy zalśniły jeszcze jaśniej. Bardzo powoli zaczął do niej podchodzić. Aria poczuła, że nogi się pod nią uginają. Patykowaty, demoniczny stwór o oczach jak lampiony zmierzał ku niej niczym dzikie zwierzę gotowe do skoku. W głuchej ciszy słyszała tylko bicie własnego serca. Jeszcze nigdy sekundy nie wlokły się tak niemiłosiernie długo. Zaczęła się cofać, potykając lekko o coś, co leżało jej pod nogami.
- Nie zbliżaj się... - wyszeptała pochylając się, by podnieść przedmiot leżący u stóp. Nie zareagował, był już niemal przy niej, wyciągnął ramie i w tym momencie dziewczyna zorientował się co znajduję się tuż pod jej ręką. Chwyciła błyskawicznie kawałek ostrego drutu i bez zastawienia zadała cios. Mimo szybkiego uniku ostry przedmiot rozorał mu pierś. Usłyszała cichy odgłos przypominający skowyt rannego psa. Odskoczył na bezpieczną odległość. W zielonych oczach malowało się zdziwienie pomieszane ze strachem, Dopiero teraz zauważyła, że w dłoni, którą do niej wyciągał trzymał nóż... więc chciał go po prostu oddać?...
- O nie... Poczekaj! - krzyknęła, dopiero teraz rozumiejąc swój błąd.
Ale Pantera jej nie słuchał, znikną w ciemności brudnego zaułka, pozostawiając ją na mrocznej ulicy z zakrwawionym drutem w drżącej dłoni.


No to macie Pantere swojego....duzo dialogu ale opisy sa niemal ciagle wiec prosze sie tu nie czepiac tego =) hehe