Drzewo · [ Standardowy ] · Linearny+ Dziecko Anioła

[korniszonek]

Zdarta skóra na palcach
Mokre stopy od wiecznego biegania
Po trawie mokrej rosą
Chcoiaż stawiałam stopy ostrożnie
Nie dotykałam cierni
To znowu twarz mam pełną ran

Zagubiona w świetle
Odnaleziona w zamkniętej komórce pod schodami
Przyłapana na modlitwie do aniołów
Odetchełam ciężko
Zgasiłam w sobie to co było złe
Zapaliłam nową świeczkę radości
Niech nie zgaśnie

[Triad]

<a w słuchawkach...ciszaaaa>

Hm,ma coś w sobie...
Troszkę wypadam z rytmu...Kurcze w pewnych momentach się gubiłam.
Ta komórka pod schodami wydaje mi się prosta, a jednak...
Hm,no nie wiem...Coś mnie urzekło,tylko problem w tym,ze nie wiem co...
Może to,że to o Aniołach =")

[anna_maria]

ta ogolnie anioly to bardzo modny temat na wszysytko =)
ale wiersz mi sie podobal..
własnie temat dodal takiej delikatności

[Siobhan]

Twój wiersz ma w sobie coś, co bardzo mi się podoba, ale nie potrafię dokładnie powiedzieć, co to takiego.
Tak czy inaczej uważam, że jest ładny.

[anagda]

całkiem sympatyczny, chociaż czytałam lepsze. odniosłam wrażenie, jakby nie niusł żadnego przesłania...

[Mara]

Powtorzenia w pierwszej zwrotce i to mnie najbardizej razi.

Pozatym...jakos za oczywiste jak dla mnie.
Nie lubie taki prostych wierszy, gdzie wszystko moge szybko wyczytac.
Szkoda