Drzewo · [ Standardowy ] · Linearny+ Szklany Zamek

Musiałam to napisać, choć jest kilka wierszy, które ostatnio napisałam i bardziej mi się podobają. Ale wlepiam ten. Bo chce mi się krzyczeć. Jak zawsze zresztą. I końcówka jest jaka miała być - żadna pomyłka
W sumie, jak czytam - to metaforki i forma strasznie dziecinna mi wyszła. Trudno.


Siedzę na piasku dywanu
kamienistych brzegach marzeń
zbieram klocki rozsypane
zamek upadły z chmur.
Świat w maleńkich kawałeczkach
rani dłonie kłamstwem
kłuje myśli moje
i pamięć moją.
Wśród tych kawałków - ja
obserwować mogę się z góry
nieważna, niedobra, nieładna.
Chciałabym móc zbudować
mój zamek od nowa,ale księżyc
o twarzy ukrytej w dłoniach
zabrał moje...

mmm. mam mieszane uczucia. to znaczy dawno czegoś Twojego nie czytałem, ale ten mi się jakoś bardzo nie podoba. mocno właśnie taki dziecinny. zresztą to może jest jego urok =) no i końcówka mnie zastanawia. to jest bardzo miłe w wierszu. wiesz, że powinnaś dać więcej ;*