Drzewo · [ Standardowy ] · Linearny+ Nic, nowy..wiersz

Dawno nic nie dawałam...ale to dlatego, ze nie czułam potrzeby
Teraz to robie i tak naprawde trudno mi bylo obrać to wszystko w słowa
I tak naprawde ukryłam sie pod czymś co nie istniało....


Miało być pole o poranku
Wypełnione cichym szeptem drzew
Powinna być nadzieja o zachodzie słońca
Cicha woda biegnąca wzdłuż strumyka
Dostrzegasz szczęście w ziarnku piasku
Pogramy w „zapomnienie”?

Zapomnisz o mnie...ja o Tobie
Będę śniła na jawie o morzu
Niewidocznym śpiewie fal
I będę myślała o tym co było
Bo przecież coś było, prawda?

Po latach stwierdzę, że ta gra
To ulotna chwila zawsze wracająca
I to nie tak, że ja odejdę
Bo będę ciągle na nowo i od nowa

I Ty też nie odejdziesz
Bo będziesz wciąż w kółko z powrotem

<a w słuchawkach "Nie warte nic" - Farba>

Jestem pod wrażeniem Marciu =")
Uderzyło we mnie, poprostu trafiło na samo dno - te same odczucia...
To chyba jakiś zaklęty czas...

Chyba niestety było...
Ślicznie.

Aj, Marciu, to co w Twoich wierszach jest najpiękniejsze to ta szczególna delikatność, którą ujmujesz mnie po prostu
Bardzo podoba mi się wierszyk, spokojny, delikatniusi... Zostawia jednak troszkę niedosytu.... Jakbyś miała jeszcze coś napisać, ale w ostatniej chwili zrezygnowałaś z tego... Ale i tak ślicznie. Gratulacje