Drzewo · [ Standardowy ] · Linearny+ Żyć To Znaczy

Żyć to znaczy...

Ryzykować:
grać w pokera,
skakać na bungee
lub
jeść arbuza
w ulubionej bluzce.

Zmieniać:
siebie, według nastrojów
innych, jeśli pozwolą
i
kolor zasłon
od czasu do czasu

Kochać:
kilka dobrych książek,
idola prosto z plakatu
a pozatym
Kogoś Szczególnego
(opisu brak!)

Żyć to znaczy żyć
Niezgodnie z przepisem.

Strasznie mi się skojażyło z jednym z dowcipów (aż go wyszukałem w sieci):
- Panie doktorze, proszę mi powiedzieć, ile będę żył?
- Ile ma pan lat?
- Trzydzieści pięć.
- Pije pan?
- Nie.
- Pali pan?
- Nie.
- A kobitki pan używa?
- Nie.
- Panie, to po diabła chcesz pan jeszcze dłużej żyć?!

A mi z hasłem na tymbarku 'żyj a nie istniej!'.

Świetnie ci wyszło, Potti. Lubię takie wiersze. O tematyce, którą chcę poznawać i wygodnej formie. Jest dość lekko i nawet ośmielę się stwierdzić, że wakacyjnie =) [bynajmniej nie deszczowo].

tak, tak, mi też się bardzo podoba =)
[a ten 'idol z plakatu' jednoznacznie mi się pokojarzył z sama wiesz kim =P]

hmm...

zauwazylam ze modny staje sie charakterystyczny styl pisania...
typu Mornariel skrzyzowana z Vampi...
w sumie, fajnie

zwrotka o zmienianiu naprawde dobra...
celowe 'i' daje bardzo ciekawy efekt...

o kochaniu nie wyszlo...
wydaje sie, ze to najlatwiejszy temat, ale 'kochać' w tym przypadku jest nieodpowiednim slowem...
(opisu brak) wytracilo mnie z rownowagi, a wytrzymalam skoki na bungee czy jedzenie arbuza...

o, koncowka...
nie wyczulam jej po pierwszym czytaniu...

duzo wyjasnia...
caly wiersz bazuje na tym jednym zdaniu...
ładnie...

ogolnie bardzo średnio...
czytalam lepsze Twoje wiersze, ale ciesze sie, ze wrocilas i eksperymentujesz...
brakuje tu tworczosci Potti...
także czekam...

Ooooooo, Potti. Wiersz świetny. Tak się czuję. Szukam życia, nie istnienia, choć nie zawsze jest to łatwe. Brawa ode mnie i mała prośba o bis. Pisz częściej. Proszę. Na takie wiersze warto czekać.

Mell-> na Mornę mogę się zgodzić, ale co tu jest z Vampi?

Wiersz bardzo prawdziwy, jeżeli chodzi o ludzi młodych wiekiem, wraz z dorosłością, przychodzą trochę inne wnioski, by potem na kompletną starość wrócić do tych nastoletnich.
Wreszcie odpoczynek od rymów, które na forum doprowadzają mnie zazwyczaj do kociokwiku.
Ogólnie jest całkiem sympatycznie i naprawdę nieźle. Tak mi pachnie poezją współczesną.

Cat -> nie widzisz czegoś ze stylu Vampi? ja zauwazam pozorny dystans,
pisanie jakby nie na serio, a przy tym oddawanie tematu do ostatniej kropli
i dodawanie watkow z daleka...
Mornariel ma to samo tylko w wiekszym stopniu... plus zawiłość

Potti postarala sie uzyskac podobny efekt...
niemniej dokladniej pisalam kilka postow wyzej...

przerazacie mnie (apropo Mel i Cat) i odczuwam do tego wszystkiego (nie do wiersza Potti, tylko swoich) coraz wieksza niechec. Boze.


na prawidłowy temat powiem tyle, że arbuz mi się podoba, ale jesli juz mialo byc tak doslownie, to zabrakło czegoś co miałoby być takim totalnym zwieńczeniem tego wszystkiego.

ładnie, ale właśnie czegoś zabrakło. czegoś małego w sumie, bo tak mocno ja tego nie oddczuwam.

A jakos tak mnie natchnal optymistycznie ten wiersz.
I nie patrzylam ile jest w nim Morn ile Vampi bo kazdy wiersz to dla mnie dzielo osobnego autora.

Jak ja kocham takie wiersze. Jestem jak najbardziej na 'tak' Potti.
Oby wiecej tego typu dzieł.

Pod tym co napisała Marcia podpisuję się rękami i nogami.
Mimo, że wiersz nieco przypomina na początku wyliczankę, to jest taki lekki, sympatyczny i napawający optymizmem.
Dziękuję bo w niedzielny poranek (hmm) właśnie tego mi trzeba było. Czegoś optymistycznego.
A dwa ostatnie wersy - jak dla mnie - mistrzowskie