Drzewo · [ Standardowy ] · Linearny+ ...dusza..., .............

kiedy mam problem i nie mogem sie pozbierac to właśnie wtedy potrafiem pisac


a ja zagubiona,
dusząc się powietrzem,
patrzę w gwieździstą głębię.
gubię się we wszystkim,
nie mogąc odnaleźć samej siebie.
Problem...
dla mnie coś większego...
coś co mnie przerasta
i chociaż wypływa z wnętrza,
boli tak samo jak wszystko inne.
Dusza-coś tak trudnego tylko plącze nam życie...





Ten post był edytowany przez NeMhAiN: 25.08.2004 22:04

chciałabym prosić o krztyńe krytyki. ..chcem wiedzieć co myslicie..

=="
e-dy-tuj-pos-ty.

Krytyki?
Dobrze, spieszę z pomocą

Nie powiem, że nie ma w tym wierszu kompletnie nic. Jest motywacja, założenia, zacząteczek, coś o co można zahaczyć wzrok. Ale już sformułowania, podejście do tematu jest troszke... jakby to powiedzieć... banalne, delikatnie mówiąc.

Ale praktyka czyni mistrza, więc isz, pisz, pisz

Ten post był edytowany przez Sihaja: 25.08.2004 22:53

poczatek zapowiadał się niezle
do czterech pierwszych wersow nie moge sie przyczepic...
podobaja mi sie...

ale potem zaczynasz krecić
i silisz sie na jakies wielkie przemyslenia, ktore wygladaja sztucznie...

nie jest zle..
cos z Ciebie bedzie...

dzieki za krytyke, niedługo umieszcze jeszcze na forum moje staaare wiersze które były tu baaardszo dawno i pod innym nickiem...

Już się zaczynam bać.