Drzewo · Standardowy · [ Linearny+ ] Wy wszyscy umrzecie, Czyli sonet :)

Ponieważ na tym forumie pojawił się "Jeszcze wierzę..." Katona, to pomyślałem, że i ja zamieszcze swojego wiersza. Był czas, że pisałem dużo wierszy, ale po pewnym czasie przestały mi się za bardzo podobać. Dlaczego? Myślę, że po prostu dlatego, że zacząłem czytać wiersze znanych autorów. I moje wypociny nie przeżyły porównania z dziełami mistrzów literatury. Ale ten jeden sonet mi się podoba, więc zamieszczam. I jeszcze jedno - pisałem go pod wpływem impulsu, tzn. z rozpędu. Znaczy to, że nie do końca zgadzam się z tym, co w nim napisałem. Ale co tam. Oceniajcie:

Wy wszyscy umrzecie

Wy wszyscy umrzecie, to jasne jak słońce
Nawet kij drewniany posiada dwa końce
Gdzieś coś się zaczyna, i gdzieś to się kończy
Nieprawdą są słowa: "śmierć nas nie rozłączy"

"Wy wszyscy umrzecie", prawdziwe to słowa
"Nie wszystek ja umrę": fałszywa to mowa
Zaniknie twe życie, zanikną twe dzieła
Sekwencję niszczenia śmierć, śmierć rozpoczęła

Wy wszyscy umrzecie, czy aby na pewno?
Umiera tak życie, jak umiera drewno.
Umierają słowa, gaśnie blask tworzenia

Jedyną ucieczką są różne wierzenia
Lecz czy będziesz w piekle, czy znajdziesz się w niebie
Na wszystko czas przyjdzie, przyjdzie i na Ciebie






Acha - w tym nie ma nic osobistego. To po prostu sonet, bez określonego odbiorcy.

Musze przyznac, ze to jedyny wiersz, jaki zapadl mi gleboko w pamiec. Jest on juz stary, gdzies tam zawieruszyl sie na ostatnich stronach forum, ja jednak zawsze go pamietam.

Nie wiem czemu wywarl on na mnie takie wrazenie ale naprawde - zaden inny czytany na forum nie byl taki.
Dla mnie mistrz.

Muszę przyznać, że inspirujące... Może przez to mi się tak podoba, że ja uwielbiam białe wiersze. A może po prostu „coś” w nim jest. Dla mnie gites

Ekhe, ekhe BIAŁE wiersze?

Wiersz biały- bezrymowy, pozbawiony wyrazistego związania wersów, rymów.
Hasło opracowano na podstawie “Słownika Encyklopedycznego - Język polski” Wydawnictwa Europa. Autorzy: Elżbieta Olinkiewicz, Katarzyna Radzymińska, Halina Styś. ISBN 83-87977-20-9. Rok wydania 1999.

Cat-dokładnie to samo chciałabym powiedziec hm...ja jush siem wypowiadałam ale pod innym nickiem, ale wypowiem siem jeszcze raz...Sir Momo tfoje wiersze podobają mi siem niewiarygodnie bardzo i w ogóle :)chciałabym zebyś kiedys wydał jakikolwiek tomik bo na to zasługujesh
wielka buźka :*

Wiersz jest ok, bardzo mi się podoba. Nie jest specjalnie głęboki czy poetycki, ale mądry. Nawet jeśli większość, łącznie z samym Momo i ze mną, ma odmienne zdanie na ten temat.

W treść nie będę wnikał. Powiem tylko, że najbardziej mi się podobał kontrastujący fragment "Wy wszyscy umrzecie - prawdziwe to słowa+ nie wszystek ja umrę - fałszywa to mowa" (nie pamiętam dokładnie, nie mam tekstu przed oczami).

Forma. Wiersz jest ok. Wiersz, ale nie sonet. A jeśli sonet, to bardzo "brudnej krwi". Rasowy sonet ma:
1. 13 zgłosek w wersie (tu 12 jest zabiegiem zamierzonym i nie czepiam się profesjonalizmu tylko przedstawiam cechy prawdziwego "mickiewiczowskiego" sonetu)
2. Dwie pierwsze strofy sytuacyjne, dwie ostatnie refleksyjne (tu cały utwór jest refleksyjny, więc jakby odbiega od schematu)
3. Układ rymów jest następujący:

A
B
B
A

A
B
B
A

C
D
C

D
C
D

U Ciebie:

A
A
B
B

C
C
D
D

E
E
F

F
G
G

Tak więc, z sonetu zostaje tylko praktycznie liczba strof i ilość wersów w strofach, co moim zdaniem, odbiera utworowi możliwość do bycia nazwanym nie tylko sonetem, ale nawet jego hybrydą.