Drzewo · [ Standardowy ] · Linearny+ Z Rzymu Przywiezione..., czyli trzy impresje baj Sih

[Sihaja]

Trzy impresje na temat ostatnich wydarzeń, które, prawdę powiedziawszy, wstrząsnęły mną. Jak zresztą wiele osób.



***

I świat, choć gromu czekano
z jasnego nieba, nie zmienił się.
Może jest trochę mniej dobroci,
ale to przecież nieprzeliczalne ludzką ręką,
może trochę mniej mądrości,
ale ludzkie oko nawet tego nie ogarnie.
I w cichości, w spokoju ducha
z woskowym uśmiechem na zbyt
znanej twarzy, odeszło nagle światło.
I ciemności kryją ziemię.

***
I jesli ciało zamknie się
za białą sadzą ekranu -
będzie istniało.
I jeśli życie wsadzi się
w potoki elektronicznych słów -
ma wieczność.
I jeśli prawdę obroni się
zimną szybą bliskości -
przetrwa.
I tylko szkoda,
że ciepła słów,
dobroci myśli
nie da się dotknąć
pocałować z uśmiechem.


QUO VADIS, PAPAE?

Skarb postawiony na piedestale
mądrość powszechnie dostępna
ma gorzki, zwykły smak
chleba powszedniego za dnia.
I keidy rozlega się krzyk,
głowy trzymamy pochylone,
bo przecież jutro zabrzmi następny.
Od początku życia,
od pewności narodzin,
od zwykłości uśmiechów
nic nie ucieka
i wciąż pragniemy: jeszcze
i wciąż zapominamy o tym
co dostaliśmy.
Aż pewnego dnia cień i zimno.
I głucha cisza po drugiej stronie.

A chóry aniołów rozkrzyczały się.

[Mellisa]

pierwszy tekst zdecydowanie najlepszy

i chociaż nie ma nic złego w pisaniu na okazję
zastanawiam się ile jeszcze lepszych lub gorszych wierszy na ten temat powstanie...

ciekawie jest zapoznać się
jak dane zdarzenie widzą inni

ale co za duzo to niezdrowo

to nie jest uwaga
to nie jest uwaga do Twoich wierszy

poprostu czytam
i się zastanawiam

ładnie
szkoda tylko, że nie wypada tańczyć

[Ewelka]

Świetne wiersze. Podoba mi isę szczególnie drugi. Dlaczego jak czytam te wszystkie wiersez to dostaje gęsiej skórki?