Pozostawiam Tu ślad Po Sobie..., moje wierszyki ;)
| oferta kolonii Harry Potter Kolonie dla dzieci Travelkids | Szybki i bezpieczny 24h |  Pomoc
 Szukaj
 Użytkownicy
 Kalendarz
|
Witaj GOŚCIU ( Zaloguj się | Rejestracja )
   |
| virgin |
 23.04.2005 19:13
Post
#1
|
 Mugol Grupa: Magiczni Forumowicze Postów: 9 Dołączył: 20.05.2004 Skąd: Dolina Wieczności  |
To moj debiut na tym forum. Jednak mimo to nie licze na łagodność. Tak samo jak nie liczę na to, że wszystkim sie spodobają moje wypociny. Mam świadomość tego, że moje wiersze nie są wybitnie piękne, ale dopiero zaczynam pisać... Mam nadzieję, że niektóre mimo wszystko sie wam spodobają
 ***** Siedzę sama w mym pustym pokoju, Zamyślona, zamknięta w moim małym świecie. Niezrozumiana i zraniona przez świat. Świat ludzi, którzy nie mają serca, Ludzi, którzy nie wiedzą, co to ból, Ludzi obojętnych na ludzkie uczucia. Siedzę sama w mym pustym pokoju I rozmyślam jak zmienić świat, By każdy, kto w nim żyje, Był szczęśliwy i wolny jak ptak. ***** Jestem jak strumieni potok Płynący własną drogą... Nie lękam się niczego, Mknę przez życia trudy. Przeciwnością się opieram, By dotrzeć do upragnionego celu. Wiara, nadzieja, miłość To trzy myśli przewodnie... Wiara w przeznaczenie, Nadzieja na miłość, A miłość celem ***** Ja-to wiara, Ja- to miłość, Ja- to dobro, Ja- to prawda. Jestem ptakiem, Róży kwiatem. Niby wszyscy wszystko wiedzą, Lecz nikt na prawdę nie wie, że JA to JA Nie, kto inny, tylko JA! ***** Kim ja jestem? Może wolnym ptakiem? Co szybuje pod otwartym oknem nieba, Pośród słońca, Wśród ulewy, Pośród wiatrów zabaw. A może róży kwiatem? Co kaleczy, I co rani, Co zachwyca wszystkie oczy, Która wabi wszystkich co naiwni, Jedna z wielu, gdzieś na krzaku. Kim ja jestem? Kto mi powie? ***** Czym jest życie? Kto to wie? Kto zna odpowiedz? Życie- obieg słońca, Jednego dnia wschodzi, Drugiego zachodzi. Żyj... Żyj chwilą, Bo kiedyś przeminie... ***** Matka Opoka rodziny Daje miłość... Ojciec Głowa rodziny Daje miłość... Dziecko Winna latorośl Pragnie miłości... Rodzina Spójna całość Skarb społeczeństwa. ***** Moje życie pytasz? Czysta pustka, Przepaść bez końca, Worek bez dna. Przepełnione dziurami, A dziury to rany, Ślady pozostawione przez ludzi, Którzy nie mają serca, nie czują... I ten ból, ta łzy... Łzy ociekająca strumieniami, Płynące jak rzeka, Wpływające do morza. Żyje...Z dnia na dzień, Tak po prostu, Aby przeżyć, Aby przetrwać. Przyjaciele? Ich już nie ma i nie będzie... Odeszli...dawno, i nie wrócą... To nie początek Nadchodzi koniec końca, Istny mętlik, Błędne koło... ***** Malutki kwiatuszek Na wielkiej łące Biegnie szybko jak wiatr Nie zauważa tego, co dobre Tylko przed siebie wciąż gna Malutki kwiatuszek Jeden z tysiąca Zamknięty w sobie, roni łzy Na przemian radość i smutek Gości w jego sercu Malutki kwiatuszek Jak wicher wśród fal Pędzi, pędzi bez przerwy Do końca, do końca Lecz...Nie dobiegnie ***** Zamknięci w czterech ścianach Bez okien, bez drzwi Pogrążeni w myślach o życiu O życiu swym. Zamknięci w czterech ścianach Bez okien, bez drzwi Jak ptaki siedzące w klatce Roniąc łzy nad losem swym. Zamknięci w czterech ścianach Bez okien, bez drzwi Zamknięci sami w sobie To pułapka bez drzwi Nie ma okien... Nie ma drzwi... Nie ma wyjścia... Nie ma nic... ***** Chcesz rady? Radę Ci dam Chcesz przyjaźni? Przyjaźń Ci dam. Chcesz miłości? Miłość Ci dam. Dam Ci wszystko, czego pragniesz W zamian chcę tylko jednego Chcę czułości i dobroci, Chcę kochania i miłości. ***** Sztylet ostry, Czy też lina? Zbrodni kara się zaczyna! Smak trucizny, Ostrze strzały, Nie uchronisz się mój mały! Topór ostry, Szybki nabój, Nie uciekniesz mój kochany! Raz, dwa, trzy... BUUM To jest koniec...Żegnaj mały. ***** Za oknami deszczyk pada Woda strumieniami leci A ja siedzę wciąż tu sama Od lat wielu, zapomniana Zapomniana przed wiekami Od wiek wieków niewidziana W tym samym miejscu i o tym samum czasie Nigdy więcej już nie zobaczę Nie zobaczę oceanu kwiatów I rozgwieżdżonego nieba Uśmiechów na twarzach ludzi Szczęścia już nigdy nie doznam Uleciało szczęście Uleciała przyjaźń Uleciała miłość Uleci i życie... ***** Pozostawiam tu ślad po sobie Na wieczną pamięć Abyś nie zapomniał mej osoby Przybyszu z gwiezdnych krain Tułaczu umęczony Otulony płaszczem nocy Grozą spowity jak dymem Niedostępny, zamknięty w sobie Otwórz przede mną swe oblicze Twe serce zlęknione Abym mogła dać ci cząstkę siebie Dla pamięci... O mnie ***** Noc otula swym płaszczem świat Nocne chmury jak srebrny pył płyną po grafitowym niebie Z oddali spogląda na Ziemię księżyc, spowity srebrną poświatą Migają jak złote rybki w otchłani morza maleńkie gwiazdki Krople deszczu spadają na spragnioną wody ziemię w prostej lini Jakby spływały po niewidzialnej nitce A gdzieś w tym mroku jest mała dziewczynka Płynąca niewidzialną łódką Po niewidzialnym oceanie swych marzeń… ***** Złowrogiego księżyca blask Oświeca moją twarz Perliste promienie Spływają po moim ciele Spoglądam w górę Srebrna tarcza świeci się Czuję chłód I nieodparty głód Cichy szept liści Dzwonienie kropli deszczu Wnet złowieszcze wycie rozlega się Przejmując strachem wszystko dookoła I tak ja szybko wszystko się zaczęło Tak szybko kończy się Gdy pierwszy promień wschodzącego słońca Oświeci moją bladą twarz ***** „Dialog” Puk, puk Kto tam? Miłość. Czego chcesz ode mnie? ... Idź sobie! Nie chcę Cię! Dlaczego? Bo w końcu i tak sobie pójdziesz! A jeśli obiecam, że zostanę? Nie wierze! ... W tedy też tak mówiłaś! ... W końcu poszłaś i znowu zostałam sama! Nie odejdę. No idź już sobie! Nie chcę Cię! Jednak zostanę. Nie! Wynoś się z mojego życia! ... Idź i nie wracaj! ... Odejdź raz na zawsze! Zostanę. Po co?! By potem odejść?! Tylko to potrafisz! Nie. By być przy tobie do końca. Obiecujesz? I poczuła tylko słodki nektar na ustach, I jedwab powoli okrywający jej ciało... ***** Gdy twoje ciało ogarnia nieprzyjemny chłód Gdy czujesz nieprzenikniony smutek i ból Gdy twe serce przeszywa lód Czujesz pustkę i żal Jak anioł na chmurze płyniesz w dal Jak ptak unosisz się Jak piórko lecisz w górę I wolnym czujesz się Kiedy nie wiesz co ze sobą zrobić masz Kiedy nie wiesz czy dalej będziesz trwać Kiedy wszystko traci sens I nic nie liczy się To niezawodny znak Że to koniec już Umierasz... ***** -------------------- "Pozostawiam tu ślad po sobie
Na wieczną pamięć Abyś nie zapomniał mej osoby Przybyszu z gwiezdnych krain..." [mrużka] |
   |
 
|
| Sihaja |
23.04.2005 21:09
Post
#2
|
 Członek Zakonu Feniksa Grupa: czysta krew.. Postów: 1716 Dołączył: 12.06.2003 Skąd: Z Nibylandii Płeć: Kobieta |
Kurcze, dałaś tyle tych wierszy, że nie wszystkie zdołałam przeczytać, ale o tych co zdążyłam to mogę troszkę powiedzieć.
Twoje wiesze są takie trochę pisane wprost, prawie jak prozą, tyle, że wersyfikowane. Daj sobie polatać =) Edit: Ale ja błędy strzelam. Aż wstyd. Ten post był edytowany przez Sihaja: 23.04.2005 23:45 -------------------- |
|
|
|
| Time Robber |
23.04.2005 21:25
Post
#3
|
 Kandydat na Maga Grupa: Magiczni Forumowicze Postów: 74 Dołączył: 18.04.2005 |
Gdy złapiemy Temat- Temat przez duże T, to już leci jak z górki i forma może być nieważna -ale musi to być jak grom w cichy wieczór - gdy takiego tematu nie ma - wtedy musi być zagadka, niedowówienie, woal na słowa, świat przez szybę podczas deszczu - tego mi trochę u Ciebie brakuje - ale dobrze, że piszesz popracujesz trochę i będzie coraz ciekawiej!
-------------------- Czas nie czeka
Czas nie stoi Zegar czasu Też się boi! |
|
|
|
| Siobhan |
23.04.2005 22:07
Post
#4
|
 Kandydat na Maga Grupa: Magiczni Forumowicze Postów: 98 Dołączył: 25.01.2004 |
Trochę za dużo na raz. Mam mieszane uczucia. Niektóre wiersze niespecjalnie mi się podobały... Nie trafiały do mnie, trochę irytowały. Jak powiedziała już Sih, są napisane za bardzo wprost.
Ale "Pozostawiam tu ślad po sobie" mi się spodobało. Pozostawiło jakiś ślad w pamięci -------------------- "So laugh in your loneliness
Child of the wilderness Learn to be lonely Learn how to love life that is lived alone Learn to be lonely Life can be lived Life can be loved Alone." |
|
|
|
 |
| Kontakt · Lekka wersja | Time is now: 12.05.2025 01:24 |
Powered by Invision Power Board
v2.0.0 (Trial) © 2009 IPS, Inc.