Drzewo · [ Standardowy ] · Linearny+ Ulubione wiersze, czyli napiszcie swoje ulubione wiersze.

Ja mam 2 ulubione wiersze. Oba zostały napisane przez Jana Twardowskiego.

_________
Na chwilę

Milość
Na zawsze
Najdłuższa
Ta co miała przetrwać
Lat tyle
Śmierć
Burze
Z fiołkiem w kubeczku

Świnia
Przyszła na chwilę

_______
Święty gapa

Kochał - ale nikt go nie chciał
Śpieszył się - nikt na niego nie czekał
Kołatał - kto inny otwierał
Jeszcze tęskił za kimś przez furtkę orodu

Nie chce nie dba żartuje
Wróżyli mu z liści

jakby świat powiedział
Na wieki wieków amen
Już tylko przez grzeczność

ja bardzo lubie..
"Nic dwa razy" - W. Szymborskiej..




Nic dwa razy się nie zdarza
i nie zdarzy. Z tej przyczyny
zrodziliśmy się bez wprawy
i pomrzemy bez rutyny.

Choćbyśmy uczniami byli
najtępszymi w szkole świata,
nie będziemy repetować
żadnej zimy ani lata.

Żaden dzień się nie powtórzy,
nie ma dwóch podobnych nocy,
dwóch tych samych pocałunków,
dwóch jednakich spojrzeń w oczy.

Wczoraj, kiedy twoje imię
ktoś wymówił przy mnie głośno,
tak mi było, jakby róża
przez otwarte wpadła okno.

Dziś, kiedy jesteśmy razem,
odwróciłam twarz ku ścianie.
Róża? Jak wygląda róża?
Czy to kwiat? A może kamień?

Czemu ty się, zła godzino,
z niepotrzebnym mieszasz lękiem?
Jesteś - a więc musisz minąć.
Miniesz - a więc to jest piękne.
Uśmiechnięci, współobjęci
spróbujemy szukać zgody,
choć różnimy się od siebie
jak dwie krople czystej wody.





a poza tym lubier swoja pozezje^^ =P

Zbigniew Herbert "Kołatka"

Są tacy, którzy w głowie hodują ogrody
A włosy ich są ścieżkami do miast słonecznych i białych
Łatwo im pisać zamykają oczy
A już z czoła spływają ławice obrazów
Moja wyobraźnia to kawałek deski
a za cały isnstrument mam drewniany patyk
Uderzam w deskę a ona mi odpowiada
tak tak nie nie
Innym zielony dzwon drzewa niebieski dzwon wody
Ja mam kołatkę od niestrzeżonych ogrodów uderzam w deskę
A ona podpowiada suchy poemat moralisty
tak tak nie nie

Z muzyką Przemysława Gintrowskiego to już kompletny odjazd.

Kazimierz Przerwa-Tetmajer "KONIEC WIEKU XIX"

Przekleństwo?... Tylko dziki, kiedy się skaleczy,
złorzeczy swemu bogu, skrytemu w przestworze.
Ironia?... lecz największe z szyderstw czyż się może
równać z ironią biegu najzwyklejszych rzeczy?

Idee?... Ależ lat już minęły tysiące,
A idee są zawsze tylko ideami.
Modlitwa?... Lecz niewielu jeszcze tylko mami
Oko w trójkąt wprawione i na świat patrzące.

Wzgarda... Lecz tylko głupiec gardzi tym ciężarem,
którego wziąść na słabe nie zdoła ramiona.
Rozpacz?... Więc za przykładem trzeba iść skorpiona,
co się zabija, kiedy otoczą go żarem?

Walka?... Ale czyż mrówka wrzucona na szyny
może walczyć z pociągiem nadchodzącym w pędzie?
Rezygnacja?... Czyż przez to mniej się cierpieć będzie,
gdy się z poddaniem schyli pod nóż gilotyny?

Byt przyszły?... Gwiazd tajniki któż z ludzi ogląda,
kto zliczy zgasłe słońca i kres światu zgadnie?
Użycie?... Ależ w duszy zawsze jest coś na dnie,
co wśród użycia pragnie, wśród rozkoszy żąda.

Cóż więc jest? Co zostało nam, co wszystko wiemy,
dla których żadna z dawnych wiar już nie wystarcza?
Jakaż jest przeciw włóczni złego twoja tarcza,
człowiecze z końca wieku?... Głowę zwiesił niemy.

Moim zdaniem ciekawych wierszy jest wiele. Az nie sposob wymienic.. ^^'
Ale zacytuje dwa, ktore za kazdym razem robia na mnie wrazenie...

Wisława Szymborska - 'Wietnam'

Kobieto, jak się nazywasz? - Nie wiem.
Kiedy się urodziłaś, skąd pochodzisz? - Nie wiem.
Dlaczego wykopałas sobie norę w ziemi? - Nie wiem.
Odkąd się tu ukrywasz? - Nie wiem.
Czemu ugryzłaś mnie w serdeczny palec? - Nie wiem.
Czy wiesz, że nie zrobimy Ci nic złego? - Nie wiem.
Po czyjej jestes stronie? - Nie wiem.
Teraz jest wojna, musisz wybrać. - Nie wiem.
Czy twoja wieś jeszcze istnieje? - Nie wiem.
Czy to są twoje dzieci? - Tak.

Uwazam, ze powyzszy wiersz jest niezwykle przejmujacy. Pokazuje, jak wazne sa dla kobiety jej dzieci... Wazniejsze niz wlasne zycie...
strasznie ten wiersz mnie wzrusza...

-------------------------------------------------------------------- ----------------------------

I jeszcze jeden z ulubionych...

Leopold Staff - 'Kowal'

Całą bezkształtną masę kruszców drogocennych,
Ktore zaległy piersi mej głąb nieodgadłą,
Jak wulkan z swych otchłani wyrzucam bezdennych
I ciskam ją na twarde, stalowe kowadło.

Grzmotem młota w nią walę w radosnej otusze,
Bo wykonać mi trzeba dzieło wielkie pilne,
Bo z tych kruszców dla siebie serce wykuć muszę,
Serce hartowne, mężne, serce dumne, silne.

Lecz gdy ulegniesz serce, pod młota żelazem,
Gdy pękniesz, przeciw ciosom stali nieodporne:
W pył cię rozbiją pięści mej gromy potworne!

Bo lepiej giń, zmiażdżone cyklopowym razem,
Niżbyś żyć miało własną słabością przeklęte,
Rysą chorej niemocy skażone, pęknięte.

Cyprian Kamil Norwid "Marionetki". Bezwzględnie.




Jak sie nie nudzić? gdy oto nad globem
Milion gwiazd cichych sie świeci,
A każda innym jaśnieje sposobem,
A wszystko stoi - i leci...



I ziemia stoi - i wieków otchłanie,
I wszyscy zywi w tej chwili,
Z których i jednej kostki nie zostanie,
Choć będą ludzie, jak byli...



Jak sie nie nudzić na scenie tak małej,
Tak niemistrzowsko zrobionej,
Gdzie wszystkie wszystkich Ideały grały,
A teatr życiem płacony -



Doprawdy nie wiem, jak tu chwile dobić,
Nudy mnie biorą najszczersze;
Co by tu na to, prosze Pani zrobić,
Czy pisać prozę, czy wiersze?-



Czy nic nie pisać... tylko w slońca blasku
Siąść czytać romans ciekawy:
Co pisał Potop na ziarneczkach piasku,
Pewno dla ludzkiej zabawy(!)-



Lub jeszcze lepiej-znam dzielniejszy sposób
Przeciw tej nudzie przeklętej:
Zapomnieć ludzi, a bywać u osób,
- Krawat mieć ślicznie zapięty!...

Edward Stachura
'Prefacja'

Zaprawdę godnym i sprawiedliwym
Słusznym i zbawiennym jest
Śmiać się głośno
Płakać cicho
Deszcz ustaje
Sady kwitną
I tego trzymać się trzeba

Zaprawdę godnym i sprawiedliwym
Słusznym i zbawiennym jest
Iść i padać
Z - padłych - wstawać
Przeszła wojna
Wstaje trawa
I tego trzymać się trzeba

Zaprawdę godnym i sprawiedliwym
Słusznym i zbawiennym jest
Śledzić gwiazdy
Grać na skrzypcach
Astronomia
I muzyka
I tego trzymać się trzeba

Zaprawdę godnym i sprawiedliwym
Słusznym i zbawiennym jest
Być uważnym
Pełnym pasji
Dobra wasza
Gwiżdżą ptaki
I tego trzymać się trzeba

Zaprawdę godnym i sprawiedliwym
Słusznym i zbawiennym jest
Żeby człowiek
W życiu onym
Sprawiedliwym
Był i godnym

Żeby człowiek
Był człowiekiem
Lecą liście
Szumi w lesie
Wiatr z obłoków
Warkocz plecie
I tego trzymać się trzeba

Ja mam dwa ulubione:


Emily Dickinson

Zatrzaskują mnie w Prozie-
Tak jak- gdy byłam mała
Zamykali w Komórce-
Abym "cicho siedziała"-

Siedziała! Gdyby Widzieli
Wir Myśli-rwących się w Przestrzeń-
Podobnie mogliby Ptaka
Zamknąć- za Zdradę- w Areszcie-

Ptak-dosyć, że zapragnie-
A już-Od Gwiazdy prędzej-
Wzbija się ponad Niewolę-
I mnie nie potrzeba więcej-




Wisława Szymborska
"Sto pociech"

Zachciało mu się szczęścia,
zachciało mu się prawdy,
zachciało mu się wieczności,
patrzcie go!

Ledwie rozróżnił sen od jawy,
ledwie domyślił się, że on to on,
ledwie wystrugał ręką płetwy rodem
krzęsiwo i rakietę,
łatwy do utopienia w łyżce oceanu,
za mało nawet śmieszny, żeby pustkę śmieszyć,
oczami tylko widzi,
uszami tylko słyszy,
rekordem jego mowy jest tryb warunkowy,
rozumem gani rozum,
słowem: prawie nikt, ale wolność mu w głowie, wszechwiedza i byt
poza niemądrym mięsem,
patrzcie go!

Bo przecież chyba jest,
naprawdę się wydarzył
pod jedną z gwiazd prowincjonalnych
Na swój sposób żywotny i wcale ruczliwy.
Jak na marnego wyrodka kryształu-
dość poważnie zdziwiony.
Jak na trudne dzieciństwo w konieczności stada-
nieźle juz poszczególny.
Patrzcie go!

Tylko tak dalej, dalej choć przez chwilę,
bodaj przez mgnienie galaktyki małej!
Niechby się wreszcie z grubsza okazało,
czym będzie, skoro jest.
A jest- zawzięty.
Zawzięty, trzeba przyznać, bardzo.
Z tym kółkiem w nocie, a w tej todze, w tym swetrze
Sto pociech, bądź co bądź.
Niebożę.
Istny człowiek.

Ten post był edytowany przez _Marcia: 12.12.2003 22:47

Mam kilka ulubinych wierszy... Jeden jest w podpisie
A oto reszta:

Wiliam Blake "***"

Poprosiłem złodzieja: "Skradnij dla mnie gruszkę",
Oburzony przewrócił oczami;
Poprosiłem dziewczynę: "Chodż ze mną do łóżka",
Urażona zalała się łzami.

Ledwie stamtąd odszedłem, anioł się pojawił:
Zbira - mrugnięciem,
Pannę - śmiechem obłaskawił,
Po czym, nie mówiąc ni słowa,
Zjadł owoc, a dziewczynę
Czystą i niewinną
Zabrał do swego łoża.


Reszty tekstów nie mam przy sobie... Jak tylko znajdę - dodam

ja kocham poezje Baczynskiego i Galczynskiego Np. :

K.I. Gałczyński
Satyra na bożą krówkę

Po cholerę toto żyje?
Trudno powiedzieć, czy ma szyję,
a bez szyi komu się przyda?

Pachnie toto jak dno beczki,
jakieś nóżki, jakieś kropeczki-
ohyda.

Człowiek zajęty niesłychanie,
a toto, proszę, lezie po ścianie
i rozprasza uwagę człowieka;

bo człowiek chciałby się skoncentrować,
a ot, bożą krówkę obserwować
musi, a czas ucieka.

A secundo, szanowni panowie,
jakim prawem w zimie na ścianie?!
Co innego latem, gdy kwitnie ogórek!

Bo latem to co innego:
każdy owad może tentego
i w ogóle.

Więc upraszam entomologów,
czyli badaczów owadzich nogów,
by się na tę sprawę rzucili z szałem.

I właśnie dlatego w Szczecinie,
gdzie mi czas pracowicie płynie,
satyrę na bożą krówkę napisałem




K.K. Baczyński
Piosenka

Znów wędrujemy ciepłym krajem,
malachitową łąką morza.
Ptaki powrotne umierają
wśród pomarańczy na rozdrożach.

Na fioletowoszarych łąkach
niebo rozpina płynność arkad.
Pejzaż w powieki miękko wsiąka,
zakrzepła sól na nagich wargach.

A wieczorami w prądach zatok
noc liże morze słodką grzywą.
Jak miękkie gruszki brzmieje lato
wiatrem sparzone jak pokrzywą.

Przed fontannami perłowymi
noc winogrona gwiazd rozdaje.
Znów wędrujemy ciepłą ziemią,
znów wędrujemy ciepłym krajem.
1938 r.


To Hymn pomarancczarni. Kocham to =)

co prawda odświeżam baardzo stary temat... ale mam nadzieję, że nie macie mi tego za złe :> bo warto tu coś napisać, moim zdaniem;)

mój ulubiony wiersz ostatnio.....

C. K. Norwid - Po to właśnie

Coraz to z Ciebie jako z drzazgi smolnej
Wokoło lecą szmaty zapalone
Gorejąc nie wiesz czy stawasz się wolny
Czy to co Twoje będzie zatracone
Czy popiół tylko zostanie i zamęt
Co idzie w przepaść z burzą.
Czy zostanie
Na dnie popiołu gwiaździsty dyjament
Wiekuistego zwycięstwa zaranie?
Wiary dziś życzę Tobie, że zostanie
Bo na tej ziemi jesteś po to właśnie
By z ognia zgliszcza
Mógł powstać dyjament
Wiekuistego zwycięstwa zaranie
Czy wiesz, że jesteś po to właśnie!
Połóż rękę na sercu
Otwórz oczy szeroko i skacz!
Powiedz: Teraz lub nigdy
Zamiast: Będzie co ma być
I nie czekaj aż głód spełni
Twoje cierpienie! Tak!

zwłaszcza końcówka, pogrubiona.

a owy wiersz wykorzystał do swej piosenki Closterkeller... połączenie cudowne, jak dla mnie.

Ten post był edytowany przez Brenda: 12.05.2004 15:02

dobrze, że akurat dwa.
jeden to z całą pewnoscią:

"daleki głos"


prosiłam o uśmiech
dostalam serce
zlało się z moim
w jedną nutkę szczerą

każda chwila
każdy krok
jest przy tobie
szczęściem

gdy byłam sama
czułam twój oddech
widziałam oczy
lśniące od łez

nie mam z kim
pić kawy
i moknąć boso
na deszczu



a drugi to:
M.Pawlikowska-Jasnorzewska
"Fotografia"

Gdy się miało szczęście, które się nie trafia:
czyjeś ciało i ziemię całą,
a zostanie tylko fotografia,
to - to jest bardzo mało...

ja mam 3. mam nadzieję, że pozwolicie...

Trucizna

wyzbyty skrupułów
maski ciszy
by skryć jego cichą w środku duszę
raniąc.. cicho,bezszelestnie
tłukąc światło, tak kruche

zatruta woda
w złotym kielichu
wyplute weń przekleństwa
by cicho zranić
w masce ciszy
gniecie trawy

idąc bezszelestnie
by zranić..
stłuc światło
tak kruche

otruć po cichu zatrutą wodą
po cichu zranić
bez skrupułów
w pozłacanej masce ciszy

Ciernisty Szept

cichy szept nieśmiertelności
naga dusza i zaćmione zmysły
ciche, cierniste szepty
gdy nie mogę wydać z siebie głosu

przyćmiony umysł wołający
o przebaczenie
labirynty myśli
w których nie możemy
się już znaleźć

droga przez uczucia
nieokiełznane

aż kiedyś upadniemy
w słodką agonie

poddamy się cierpieniu
gdy zatrzyma Ciebie w swoich
miłosnych objęciach

i będzie szeptać ciernistym głosem
muskając palcami
twą nagą duszę
prowadząc ku wrót
do ekstazy

Morderca

ukryty pod cieniem
rozpaczy
wychowany
na wrzasku
zgwałcona dusza

upadły anioł, co
dopuścił się grzechu

pijący krew ofiary
ukryty w cieniach
mrocznych zaklęć

zgwałcona dusza
w morderczych agoniach
cierpienia

autorką wszystkich wierszy jest Liberty.

Lubuję się w twórczości Haliny Poświatowskiej, toteż wklejam jeden z jej wierszy.


nie ma pewności
istnienie nie jest istnieniem
śmierć?
cykl biologiczny
pewność?
kłamiemy mówiąc, że mamy tę pewność
my nie mamy pewności
jakże inaczej moglibyśmy żyć
codziennie budzić się
o świcie
całować
podnosić wypadłe z gniazd pisklęta
jeszcze nie upierzone
patrzeć w słońce
mrużyć oczy
rozszczepiać światło białe na widmo słoneczne
mówić o tęczy tęcza
widzieć tęczę
pisać wiersze o tęczy
żyć
mamy pewność czy nie mamy pewności?
czym jest to co mamy
o my mamy
mamy mając
maj
majowy
umajony
mi querida
caro mio
darling
lieblich
mój
wiedza o początku
to twój uśmiech
wiedza o końcu
mała zmarszczka w kącie twoich ust
oglądam twoje ręce moje ręce twoje ręce
ręce
sprawne jak tresowane psy
wierne
bezradne
naprzeciw wiedzy
która jest pewna
która jest
śmiercią

Przyznam sie szczerze i bez bicia, ze nie lubie poezji, ale ten wiersz...

Wisława Szymborska
FOTOGRAFIA Z 11 WRZEŚNIA

Skoczyli z płonących pięter w dół -
jeden, dwóch, jeszcze kilku
wyżej, niżej.

Fotografia powstrzymała ich przy życiu,
a teraz przechowuje
nad ziemią ku ziemi.

Każdy to jeszcze całość
z osobistą twarzą
i krwią dobrze ukrytą.

Jest dosyć czasu,
żeby rozwiały się włosy,
a z kieszeni wypadły
klucze, drobne pieniądze.

Są ciągle jeszcze w zasięgu powietrza,
w obrębie miejsc,
które się właśnie otwarły.

Tylko dwie rzeczy mogę dla nich zrobić -
opisać ten lot
i nie dodawać ostatniego zdania.

Ja nie mam ulubionego wiersza (albo ujmę to inaczej - jest ich zbyt wiele żeby się zdecydować ) ale za to mam ulubiony tekst piosenki. Dla odmiany po angielsku - jestem fanem poezji w tym języku

Illusion "Holy Land"

Why do you want to hurt yourself?
God has not hands wide open!
It's not a manner for ending your day!
No way!

Why do you want to hurt yourself?
The heaven's gate isn't open!
It's not a good way to finish your day
When everybody wants to kick you!

Don't try to want to hurt yourself!
Caus' angels don't expect you...
That's not your time, that's not your home
Not yet!

Don't try to want to hurt yourself!
Caus' chance is possible always
You'll find a man who will understand you
And forever really love you!

Find your holy land.


Mam nadzieję że nikogo nie urazi mój brak poszanowania dla kultury języka polskiego i poezji w ogóle

A ja lubię pewien cytat z Biblii:

"Choćbym mówił językami ludzkimi i anielskimi, a miłości bym nie miał, byłbym miedzią dźwięczącą lub cymbałem brzmiącym. I choćbym miał dar prorokowania, i znał wszystkie tajemnice, i posiadał całą wiedzę, i choćbym miał pełnię wiary, tak żebym góry przenosił, a miłości bym nie miał, byłbym niczym. I choćbym rozdał całe mienie swoje, i choćbym ciało swoje wydał na spalenie, a miłości bym nie miał, nic mi to nie pomoże. Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą; nie dopuszcza się bezwstydu, nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego; nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz współweseli się z prawdą. Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma. Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość, te trzy: z nich zaś największa jest miłość."

I list do Koryntian, rozdział 13

Nie wiem czemu się nie da edytowac mojego posta..mam jeszcze wiersz- Wisławy Szymborskiej:

Kot w pustym mieszkaniu

Umrzeć - tego nie robi się kotu
Bo co ma począć kot
w pustym mieszkaniu.
Wdrapywać się na ściany.
Ocierać między meblami.
Nic niby tu nie zmienione,
a jednak pozamieniane.
Niby nie przesunięte,
a jednak porozsuwane.
I wieczorami lampa już nie świeci.
Słychać kroki na schodach,
ale to nie te.
Ręka, co kładzie rybę na talerzyk,
także nie ta, co kładła.

Coś się tu nie zaczyna
w swojej zwykłej porze.
Coś się tu nie odbywa
jak powinno.
Ktoś tutaj był i był,
a potem nagle zniknął
i uporczywie go nie ma.

Do wszystkich szaf się zajrzało.
Przez półki przebiegło.
Wcisnęło się pod dywan i sprawdziło.
Nawet złamało zakaz
i rozrzuciło papiery.
Co więcej jest do zrobienia.
Spać i czekać.

Niech no on tylko wróci,
niech no się pokaże.
Już on się dowie,
że tak z kotem nie można.
Będzie się szło w jego stronę
jakby się wcale nie chciało,
pomalutku,
na bardzo obrażonych łapach.

I żadnych skoków pisków na początek.

Tez bardzo lubie ten wiersz. W ogole wiersze Wislawy Szymborskiej sa jedynymi, ktore moge czytac.

najbardziej 'do prostego człowieka' Juliana Tuwima. ah nie ma to jak lokalny patriotyzm. wogóle uwielbiam Jego wiersze. Wisława Szymborska, również ma niesamowite wiersze. to chyba moi ulubieni wierszopisarze, jednak 'ulubionych' tytułów, poza 'do prostego człowieka', nie wymienię.

Pierwsza fotografia Hitlera - Szymborska

A któż to jest ten mały dzidziuś w kaftaniku?
Toż to mały Adolfek, syn państwa Hitlerów!
Może wyrośnie na doktora praw?
Albo będzie tenorem w operze wiedeńskiej?
Czyja to rączka, czyja, oczko, uszko, nosek?
Czyj brzuszek pełen mleka, nie wiadomo jeszcze:
drukarza, konsyliarza, kupca, księdza?
A dokąd te śmieszne nóżki zawędrują, dokąd?
Do ogródka, do szkoły, do biura, na ślub
może z córką burmistrza?

Bobo, aniołek, kruszyna, promyczek,
kiedy rok temu przychodził na świat
nie brakło znaków na niebie i ziemi:
wiosenne słońce, w oknach pelargonie,
muzyka katarynki na podwórku,
pomyślna wróżba w różowej bibułce,
tuż przed porodem proroczy sen matki:
gołąbka we śnie widzieć-radosna nowina,
tegoż schwytac-przybędzie gość długo czekany.
Puk puk, kto tam, to stuka serduszko Adolfka.

Smoczek, pieluszka, śliniaczek, grzechotka,
chłopczyna, chwalić Boga i odpukać, zdrów,
podobny do rodziców, do kotka w koszyku,
do dzieci z wszystkich innych rodzinnych albumów.
No, nie będziemy chyba teraz płakać,
pan fotograf pod czarną płachtą zrobi pstryk.

Atelier Klinger, Grabenstrasse Braunau,
a Braunau to niewielkie, ale godne miasto.
solidne firmy, poczciwi sąsiedzi,
woń ciasta drożdżowego i szarego mydła.
Nie słychać wycia psów i kroków przeznaczenia.
Nauczyciel historii rozluźnia kołnierzyk
i ziewa nad zeszytami.

Ten post był edytowany przez krufka: 15.06.2004 19:29

Mistrz Miron Białoszewski...


***

Mam piec
podobny do bramy triumfalnej!

Zabierają mi piec
podobny do bramy triumfalnej!!

Oddajcie mi piec
podobny do bramy triumfalnej!!!

Zabrali.

Została po nim tylko
szara
naga
jama
szara naga jama.

I to mi wystarczy:
szara naga jama
szara naga jama
sza-ra-na-ga-ja-ma
szaranagajama.

A. Mieckiewicz
"Niepewność"

Gdy Cię nie widzę, nie wzdycham, nie płaczę,
Nie tracę zmysłów, kiedy Cię zobaczę
Jadnakże gdy Cię długo nie oglądam
Czegoś mi braknie, kogoś widzieć żądam
I tęskniąc sobie zadaje pytanie:
Czy to jest przyjaźń? czy to jest kochanie?

Gdy z oczy znikniesz, nie mogę ni razu
W myś;o Twojego odnowić obrazu;
Jednakże nieraz czuję mimo chęci,
Że on jest zawsze blisko mej pamięci.
I znowu sobie powtarzam pytanie:
Czy to jest przyjaźń? czy to jest kochanie?

Cierpiałem nieraz, nie myślałem wcale,
Abym przed Tobą szedł wylewać żale;
Idąc bez celu, nie pilnując drogi,
Sam nie pojmuję, jak w Twe zajdę progi;
I wchodząc sobie zadaję pytanie:
Co mię tu wiodło? przyjaźń czy kochanie?
(...)

To trzy zwrotki które mi sie najbardziej podobają..

A oto jeden z moich ulubionych. Krótki ale treściwy:

Życie?---
Rozprężę szeroko ramiona,
Nabiorę w płuca poranego wiewu
W ziemię się skłonię błękitnemu niebu
I krzyknę, radośnie krzyknę:
- Jakie to szczęście, że krew jest czerwona!

Julian Tuwim

..JA chyba nie mam ulubionego wiersza jest wiele pięknych, które mnie poruszaja...

Ten jest wyjątkowy...

"Wszystko" JULIAN TUWIM



Oddać Ci wszystko: każdy sen i drgnienie,
Każdy nerw ciała, każdy ruch i krok!
Przeszłość - to tylko o Tobie wspomnienie.
Przyszłość - to tylko Twój najświętszy wzrok!

Oddać Ci wszystko: każde pulsu tętno,
I grosz ostatni i ostatek sił,
Trwonić dla Ciebie swą młodość namiętną,
Znaczyć Ci drogę - krwią serdeczną z żył!

Zaprzeć się! Bluźnić! Z Judaszem paktować,
Żwir na Twej drodze w miękki piasek gryźć!
Natchnioną wiarą zakrzyczeć: "Ach prowadź!"
Gdy mi na własną każesz zgubę iść!

A potem - oddać Ci ostatnie tchnienie,
Skonać spokojnie, wiernie u Twych nóg,
I wstecz spojrzawszy, wierzyć niewzruszenie,
Że tak - za Ciebie-m tylko umrzeć mógł.

Ten post był edytowany przez madziula: 14.07.2004 22:52