wychylasz głowę i różowe frotki
na warkoczach plecionych
wiatrem i wytrwałością

a nos wśród trawy
trawy i betonu i niebieskich oczu
zmęczony i oderwany od rzeczywistości
kilka pięter wyżej

nie pytaj po co nie pytaj kto zawinił
ani dlaczego kogo czy czego zabrakło
w tym albo innym momencie

patrzenie na kogoś przez pryzmat siebie
przez łzy bez łez ze współczuciem
bez dostrzegania

patrzenie

łatwiej zobaczyć kota