Drzewo · [ Standardowy ] · Linearny+ Wiersze, to co moje

"Pryzmat"[/B]03.10.2005

Czasami
Mam wrażenie
Jakby świat
Zasłaniał nam oczy

Abyśmy nie mogli
Dojrzeć tego
Co naprawdę
Ważne

Teraz
Gdy ci się przyglądam
Nie obchodzi mnie świat

I dokładnie
Widzę
Twoje wady

Hmm
A może jednak
Nie jesteś moim
Ideałem?

[B]”Spragniona”15.11.2005

Po błękitnym horyzoncie
Biegać bym chciała
Świeżych traw zapachu
Bym się nawdychała

I kryształowych kropli
Też bym się napiła
A kochana matka natura
By mnie nakarmiła

A któż by mnie napoił?
Czy znalazłby się ktoś taki?
Kto by się zaniepokoił
O mój los nie byle jaki.

Jak wam się podoba moge dać więcej

Podobało mi się - szczególnie pierwszy wiersz, drugi troszkę mniej - popracuj nad rymami a i treśc w drugim taka sobie.
Natomiast pierwszy wiersz całkiem, całkiem...

W pierwszym przerzutnia zdarza się o wiele za często. O ile u Melisy jestem w stanie to tolerować, to tu mnie po prostu gryzie. Teoretycznie wiersz nie jest zły, tytuł adekwatny, trochę inaczej co prawda rozwinęłabym temat, ta ostatnia zwrotka totalnie mi nie pasuje niestety, ale możnaby ją na coś wymienić i byłoby całkiem nieźle.
A drugi wiersz to moja wizja Kochanowskiego po Woodstock. Rymom źle używanym mówimy stanowcze nie.

Dzięki za komentarze
"Pewnego dnia"

Pewnego dnia
Będziemy wolni
A Skradzione chwile
Posklejamy
I stworzymy
Jedno wspomnienie

Pewnego dnia
Odzyskamy nadzieję
A orężem prawdy
Przebijemy się
Przez mury
Kłamstw

Pewnego dnia
Stojąc u wrót niebios
Powspominamy
A czas
Wyda nam się
Marną namiastką
Wieczności

"Uśmiech"

Wszyscy są samotni
Ale o tym nie mówią
Nie wypada

Człowiek wpada na człowieka
Łapie spojrzenie
Słowo
Przeproszenie

Siedząc na ławce
Obserwujesz
I pocieszasz się myślą
Że są ludzie
Smutniejsi od ciebie

A na twojej twarzy
Pojawia się uśmiech
Sztuczny
Gorzki
Wymuszony
Uśmiech

Tak, właśnie. Sztuczne i wymuszone. I na siłę gorzkie...
Strasznie to 'poszatkowane'. Ciężko się czyta, ciężko w ogóle sens jakiś wyłapać...
Przede wszystkim powinnaś popracować nad formą, a do takich treści musi być ona naprawdę doszlifowana.

Co do wcześniejszych wierszy... No cóż. Mogłabym się powtórzyć, ale nie widzę sensu. I zgadzam się z Cat - te rymy to już nawet jak dla mnie lekkie przegięcie...

Wiersz numer dwa to tragedia. Z tą łąką..... I te rymy. Jedeyny który chociaż trochę mi się podobał to "Pewnego dnia". Przynajmniej jest spójny i nie pretensjonalny.

Prosto i dobitnie, zero pola do popisu dla czytalnieka (ja już to gdzieś pisłam, czy mam dziurę w mózgu...?). A ja tak nie lubię. Nie ma u Ciebie oddechu, rytm gubisz w co drugim wersie, rymy... rymy przemilczmy. Masz niby jakiś pomysł, może się z tego wykluć coś fajnego, ale pamiętaj, że wiersz to wypowiedź bardzo ulotna, opierająca się na uczuciach, a nie zwykłe wypowiedzenie kilku zdań i porąbanie ich na wersy. Bo takie coś to po prostu nie wchodzi, gdy się czyta.

Z tego co piszecie wnioskuje że beznadziejnie pisze... No cóż, szkoda. Ale i tak bede pisac mam nadzieje że wkońcu napisze "coś" godnego pozytywnej oceny. Wiem jedno - Nigdy więcej rymowanych wierszy!

”Naiwna”
Zasłaniam srebrzystą kotarą
Twoje zwłoki
Ciekawe czy zauważą
Przechodząc obok

Nikt jednak
Nie spojrzał
Nie zauważył

Czyżby zapomnieli?
Ech nadziejo
Jakaś ty naiwna

Umierasz pierwsza
A obiecałaś
Mi pierwszeństwo

Nikt nie tęskni
Nie wzdycha

Ach ty Głupia
Ty naiwna

„ Warto było?”
Gdyby tak otworzyć oczy,
Zobaczyć, co się dzieje wokół
Hmm ale, po co?
Żeby stwierdzić, że jednak nie było warto?

Gdyby tak złapać Cię za rękę,
Usłyszeć chłodny dźwięk odmowy,
Twoje ciche kroki
Odchodzisz

Gdyby tak żyć nadzieją,
Marząc o wolności
Spotykać przyjaciół
Niepotrafiących spojrzeć
Pytających
Warto było?

Otwieram im oczy
Wskazuję na Ciebie
I pytam
A jak myślisz?

No cóż, szkoda. Ale i tak bede pisac mam nadzieje że wkońcu napisze "coś" godnego pozytywnej oceny.

No i to się nazywa zdrowe podejście do krytyki. I wcale nie piszesz beznadziejnie, po prostu zbyt dosłownie i sztywno.


Co do ostatnich wierszy:
Mam jakieś takie wrażenie, że one są sztuczne. Nie w założeniu, ale styl, słowa, podział na wersy jets taki jakiś sztywny i nienaturalny, jakby w sumie jakiś całkiem całkiem pomysł chciało się przelać w formę zupełnie do tego nie pasującą. Jest sztywno i chropowato, ostro i dosłownie. Poszukaj płynności

"Pewnego dnia", hmm, a gdzie w nim coś o Tobie?

A od kiedy to jakiekolwiek kryterium czegokolwiek w poezji....?

"Bunt" 25.11.2005

Widzisz ich?
O tych tam
Na wzgórzu

Unoszą ręce
Krzyczą
Wołają Cię

Pytasz, dlaczego?
Oczywiście, że Ci nie odpowiem

Tak idą tu
Ręce wyciągają w naszą stronę
Chcą Cię powstrzymać
Zniszczyć

O tak Lucyferze
Masz rację

TO jest bunt

Diabelski Bunt

Wiersz "Bunt" mi się nie podoba, zestawienie słów, które pewnie miało brzmieć mrocznie i tajemniczo, brzmi po prostu głupio. Moim zdaniem wiersz powinien nakierowywać (subtelnie) czytelnika na jakikolwiek sposób interpretacji utworu, mówiąc prościej, wiersz powinien o czymś być, coś przekazywać, tu mi tego brakuje, są słowa, ale gdzie sens?

Ten post był edytowany przez Cesair: 27.11.2005 20:02

"Krok"17.12.2005

Upadam, aby się podnosić
Na brudnych kolanach
Powstaje
Na przekór losowi
Maszeruje
A lodowaty wiatr
Szarpie poły mojego płaszcza
Rzuca kłody pod nogi
Aż w końcu
Przegrywam i
Czuje go
Ten płomień
Czyżby nadzieja?
Podnoszę się
I idę dalej
Na przekór innym
Na przekór sobie
Zwyciężę

Wybacz, ale tragiczne. To wogóle nie jest poezja. Oklepanie tematu łączysz z oklepanymi metaforami na jego temat, a to wszystko w konwencji mega-na-serio.

Jak
czkawka
powersowany
aż
niemiło
się czyta
a poza tym
było
było
było
i to w lepszych wersjach



Próbuj dalej.