Drzewo · [ Standardowy ] · Linearny+ Wasze Emocje Podczas Czytania Harry'ego 6 Części, Napiszcie

[owczarnia]

No dobra, przyznam się. Spłakałam się jak bóbr, chociaż w śmierć Dumbledore'a do końca nie wierzę. Ale się spłakałam jak ostatnia Cho Chang .

[Cornelia]

nudy, nudy, nudy... i tak przez pół książki... tak na dobrą sprawę to dopiero od kiedy Harry podróżował w wspomnieniach Dumbledora dotyczących Voldemorta zaczęło się robić ciekawie...

o właśnie.

rozczarowanie - bo to książka zupełnie nie podobna do poprzednich i nie w stylu rowling.
rozbawienie - 'dygotka' :>
trochę smutku - scena w jaskini
i jeszcze raz rozczarowanie - żadna z nowych postaci nie przypadła mi do gustu, wszystkie były takie... nijakie?

ale ogólne wrażenie (chyba?) pozytywne.

[Kara]

Smutek... to na pewno... Rowling zasypała sama swój wspaniały swiat...

Kara

[Merkus]

Lubię te książki za to, że mogę przy nich pobawić się trochę w detektywa. Kojarzenie pewnych faktów itp. Jednak w tej książce było tego bardzo mało.

Kiedy czytałem ją czułem rozczarowanie z powodu braku klimatu(w niektórych momentach było naprawde fajnie jak jaskinia, ale w niektórych książka poprostu ssała). Brakowało mi wiekszych opisów uczuć Harry'ego, jego psychy. Mało rozbudowany uczuciowo wątek miłony z Ginny(nie żeby był zły, ale mam wrażenie, że został potraktowany po macoszemu, na odwal).

Książka jednak dała mi też dużo śmiesznych momentów(czasami nawet zaczynałem się śmiać na głos i rodzice się pytali co się dzieje;) ).

Pozatym czułem smutek, że Dumbl odszedł ale nie taki jak przy Syriuszu(wg mnie przy ostatnich rozdziałach pani Rowling też nie popisała się swoim talentem). Ogólnie czułem przez cała książkę jakiś brak, pustkę, którą nadal czuję.

Książka podobała mi się chociaż ta pustka...

PS: Mam nadzieje, że VII będzie najlepsza z wszystkich i żeby nie została jak ta wydana tak szybko(mam wrażenie, że p. Rowling mogła tutaj jeszcz popracować nad opisami ale wydała ją wcześniej).

[harolcia]

Kiedy czytałem ją czułem rozczarowanie z powodu braku klimatu(w niektórych momentach było naprawde fajnie jak jaskinia, ale w niektórych książka poprostu ssała). Brakowało mi wiekszych opisów uczuć Harry'ego, jego psychy. Mało rozbudowany uczuciowo wątek miłony z Ginny(nie żeby był zły, ale mam wrażenie, że został potraktowany po macoszemu, na odwal).

Książka jednak dała mi też dużo śmiesznych momentów(czasami nawet zaczynałem się śmiać na głos i rodzice się pytali co się dzieje;) ).

Pozatym czułem smutek, że Dumbl odszedł ale nie taki jak przy Syriuszu(wg mnie przy ostatnich rozdziałach pani Rowling też nie popisała się swoim talentem). Ogólnie czułem przez cała książkę jakiś brak, pustkę, którą nadal czuję.

Książka podobała mi się chociaż ta pustka...

PS: Mam nadzieje, że VII będzie najlepsza z wszystkich i żeby nie została jak ta wydana tak szybko(mam wrażenie, że p. Rowling mogła tutaj jeszcz popracować nad opisami ale wydała ją wcześniej).

Wiesz, ajk dla mnie to dobrze,że nie było zbytnich opisów uczuć, bo bym się załamała. Wystarczy mi ten jego "potwór" . Wątek miłosny był na tyle rozbudowany, że niektórym to zaczęło przeszkadzać.. .
Wydaje mi się, że jesteś jakimś romantykiem, bez obrazy oczywiście...

PS. Moim zdaniem chwilami książka była niedopracowana........

[Merkus]

Wydaje mi się, że jesteś jakimś romantykiem, bez obrazy oczywiście...

A jestem, jestem:P

I zgadzam sie z tym, że jest miejscami niedopracowana.

[Teeta]

Mało rozbudowany uczuciowo wątek miłony z Ginny(nie żeby był zły, ale mam wrażenie, że został potraktowany po macoszemu, na odwal).

heh. a ja byłam rozczarowana właśnie tym, że było tego za dużo. nie lubię wątków miłosnych, a tutaj to była istna telenowela...

książce brakuje tego "czegoś", przez pierwsze pół książki po prostu się nudziłam, choć fragmenty, kiedy Harry odiwedzał cudze myśli były ciekawe.
dużo spraw niedokończonych, jak ktoś wcześniej wspomniał; głupie tłumaczenia jakichś spraw, np. niby rozwiązała się sprawa zaufania Dumba do Snape'a, niewiadomo czy to już jest koniec, czy naprawdę Dumb był po prostu naiwny... niedosyt czuję.
śmierć Dumba mnie zasmuciła, mimo iż specjalnie za nim nie przepadałam to tutaj mnie chwyciło.

[matra]

Choć nie podobał mi się ten tom, to przez ostatnie dwa (?) rozdziały, od śmierci Dumbledora aż do samego końca wyłam jak bóbr. Nie mogłam powstrzymać się od płaczu, aż się sam na siebie wściekałąm, że tak się tym przejmuje iże przez łzy w oczach nie mogę czytac dalej.

Wszystkim niezadowolonym z VI tomu polecam artykuł na stronie Prorok.pl "O biednej pani Rowling i Księciu Pół Krwi którego była spłodziła-trochę mysli na temat 6 tomu" bardzo trafny.

[erleen]

tom VI byl zdecydowanie za krotki ;] i momentami te dialogi wydawaly mi się zbyt przeiwdywalne itd, jakies takie malo rowlignowe. ale pierwszy rodział był fajny, taki naprawdę potterowy.

[Daga]

Mało rozbudowany uczuciowo wątek miłony z Ginny(nie żeby był zły, ale mam wrażenie, że został potraktowany po macoszemu, na odwal).

a tu akurat się zgodzę. Bo to że bylo tego dużo wcale nie musi oznaczać że był rozbudowany. Płytki. Do momentu rzucenia się Ginny na Harry'ego było w miarę normalnie, ale później nasz nieśmiały Potter z dnia na dzień przeszedł do porządku dziennego z tym że ma dziewczynę, no poprostu trochę dziwnie to wyszło porównując z jego uczuciami do Cho. osobny temat ku temu jest xD

Ksiaze mi sie do polowy podoba. Nie chce zdradzac czemu, moja sprawa i tyle.

ee...? to forum jest. Co ty tu robisz?

[Shell]

Tak na temat to, emocje pozytywne były. Tak szczerze to najbardziej podobał mi się tom VI, bo był taki inny. Stanowczo za krótki, ale za to przyniósł dużo zmian.
A jak był pogrzeb Dumbeldora to sie popłakałam ;d. Ot, taka sentymentalna jestem .

Ten post był edytowany przez estiej: 09.04.2006 09:36

[hazel]

A jak był pogrzeb Dumbeldora to sie popłakałam ;d. Ot, taka sentymentalna jestem .

A ja właśnie nie, chociaż sentymentalna jestem do bólu. Dużo bardziej wzruszona byłam pod koniec piątej części.

[Savvage]

W sumie dobrze ze ten watek milosny nie ył długi bo to by było za nudne. Strasznnie sie zdenerwowałem w tej scenie pod zamkiem ( dumbledore unieruchomil Harry'ego a ten patrzył) A jak juz SNape go wykonczył to juz czułem wielkie rozczarowanie co Rowling wymysliła.

[Fall]

Hm mi towarzyszyla irytacja, szczegolnie z powodu Rona i lavender, dobila mnie scena w szpitalu jak okazuje sie ze tonks kocha sie w lupinie..melodramat normalnie:) poza tym poczulam cos w rodzaju rozczarowania gdy umarl Dumbledore..

[Wrona]

Już wiem czego mi brakowało w VI tomie - spotkania Hary - Voldemort (i dlatego nie lubię III tomu )

Ten post był edytowany przez estiej: 09.04.2006 09:38

[erleen]

III tom byl spoko, bo byl syriusz, a syriusz jest spoko. dlatego teraz rzadko czytam tomy I-V, nie lubie czytac o syriuszu, bo mi smutno.

Ten post był edytowany przez estiej: 09.04.2006 09:39

[Shell]

A mnie śmierć Syriusza obesżła bokiem, jakoś tak nie było mi smutno. Zresztą Syriusz nigdy nie był dla mnie szczególną postacią. Ale tom III jest jednym z moich ulubionych.

Zauważyłam, że najbardziej lubię te tomy w których nie ma starcia z Voldemortem. A co do VI to jeszcze bylam zirytowana parringiem Harry&Ginny. I to chyba byl jedyny i najwiekszy minus tej ksiazki ;d. No, ale zauwazylam ze nie tylko mi to przeszkadza.

Ten post był edytowany przez estiej: 09.04.2006 09:40

[Luna Lovegood]

erleen, to ja ci zazdroszcze ;d. Ja w sumie na filmach czesto placze. A przy ksiazkach to mi sie tylko 3 razy zdarzylo. Najsmieszniej bylo jak bylam z klasa na "Powrocie Króla" i sie prawie poplakalam przy koncu ;d.

Oj ja jestem wyrażliwa. Na wszystkim rycze.. no ale cóż...

no ale na pewno nie beczą na titanicu, jak 3/4 damskiej populacji swiata ;] jednakze jak Shell zauwazyla, to pewnie przychodzi z czasem, mam pare znajomych twierdzacych tak samo ;]

Oglądałam z 6 razy ihyhy za każdym raazem ryczałam tak samo:P.

A mnie śmierć Syriusza obesżła bokiem, jakoś tak nie było mi smutno. Zresztą Syriusz nigdy nie był dla mnie szczególną postacią. Ale tom III jest jednym z moich ulubionych.

No wiesz Shell. Śmierć Syriusza, to chyba nabardziej przygnębiający moment w całej serii HP

[erleen]

no wiesz, syriusz, najfajniejszy facet w calej serii hp ;] [oprocz blizniakow ] az sie nie moge doczekac mlodego syriusza

a harry i ginny to jakos tak dziwnie mogla ich jakos inaczej zlaczyc, chociaz jakos to olałam ;] aczkolwiek pod koniec rozmowa harry'ego i ginny po prostu mnie roz-wa-li-ła. prawie dostałam stałego skrzywienia lukow brwiowych, jak mozna wymyslic takie cos, rodem z ff wziete

Ten post był edytowany przez estiej: 09.04.2006 09:41

[Wrona]

Zauważyłam, że najbardziej lubię te tomy w których nie ma starcia z Voldemortem.

A ja na odwrót Co to za "Harry Potter" bez Voldemorta? Bez niego to by nawet tej blizny nie miał

Ps. Przyznam się... Płakałam na "Titanicu" i na "Pokemonach" w kinie <ja naprawdę byłam wtedy mała, jakieś 6 lat>

[Ronald]

Co do Syriusza, to jakoś nie wzruszyło mnie to tak, jak śmierc Dumbla. Myślę, ze ma to jakiś związek z tym, ze nei załapałem, że jak on umarł. Dla mnei on wszedł tylko za zasłonę i tyle. Nie rozumiem tej śmierci.
Shell> Ja też wole te tomy bez Volda.

Co do Ginny i Harry'ego to nei byłęm zaskoczony, bo jakoś tak myślałem, ze tak może być. Głównie daltego, ze wielu fanów krytykuje ten "związek".

Ten post był edytowany przez estiej: 09.04.2006 09:41

[hazel]

Co do Syriusza, to jakoś nie wzruszyło mnie to tak, jak śmierc Dumbla. Myślę, ze ma to jakiś związek z tym, ze nei załapałem, że jak on umarł. Dla mnei on wszedł tylko za zasłonę i tyle. Nie rozumiem tej śmierci.

Nie jesteś kobietą, nie zrozumiesz

[Katarn90]

Co do Syriusza, to jakoś nie wzruszyło mnie to tak, jak śmierc Dumbla. Myślę, ze ma to jakiś związek z tym, ze nei załapałem, że jak on umarł. Dla mnei on wszedł tylko za zasłonę i tyle. Nie rozumiem tej śmierci.

Nie jesteś kobietą, nie zrozumiesz

https://turystyki.wordpress.com/

ja zrozumiałem. czy jestem kobietą? śmierć Syriusza była tak nagła i niespodziewana, że łezka się w oku kręci.

Ten post był edytowany przez vampirka: 04.02.2019 15:09

[erleen]

Katarn, to znak ze masz cos z kobiety [wyjasnienie: to zaleta ;D]

[hazel]

To była taka skromna odpowiedź na męski szowinizm. A tak serio - to że facet potrafi się wzruszać i płakać (byle nie za często) to dla mnie bardzo pozytywna i żadko spotykana cecha. Katarn, wyjdziesz za mnie?? <lol>