Słucham najwspanialszych płyt –
Tych chodnikowych.
Z gramofonu lekki zgrzyt –
Podeszwy czasem trzeszczą.
Ciągle gra orkiestra ludzi
Ciągle na świat zdrowych.
Ta melodia się nie nudzi,
Ludzie śpiewają –
Nie tylko wrzeszczą.

Mimo że nie pierwsza,
Wszystkim innym na pohybel.
Kawałek swojego wiersza
Wplotła z myślą o dźwiękach.
Gramofon nie skąpi tuby,
Lecz nie po to, by zbić szybę.
Przez koncerty i próby
Tworzyć chce piękno,
Lecz szyba pęka.

Strasznie takie, hmmm, Boże jak to zabrzmi, moje =D Tzn. jakoś się identyfikuje z tym jak piszesz, jak rymujesz. I treść bardzo fajna.

Rytm Ci utyka czasem. Ale to do zrobienia.

Tak jest...swój chłopak


Kto jest za 'swojego' zamiast 'swego'?

Swego ma zostać! Autor tak napisał i proszę się mu do wiersza z łapami nie pchać Podoba mi się ta poezja.
Pozdrawiam!

A ja nie lubię poezji, której w ogóle nie rozumiem. Głupi jakiś jestem.
To znaczy, jestem w stanie wybaczyć wierszowi niezrozumiałość, gdy porusza i uderza jakąś strunę w sercu. Ten mnie nie poruszył. Niestety.

nie mogę opędzić się
od skojarzeń
związanych z Sistars.

bardzo podobna tematyka
pięrwszej zwrotki
do jednej z ich piosenek.

starasz się,
żeby było poetycko
i wychodzi Ci to bardzo dobrze,
ale za dużo starań tutaj czuję
i wysiłku.
brak polotu,

ale to przychodzi z czasem.

A ja jestem za swojego zamiast swego. Przy swego mam ochote dopowiedziec: o nadobna niewiasto... I jakos mi to nie lezy.

Podoba mi sie. Takie troche zaskakujace i poza tym wczoraj bylam na metrze, wiec szyba pekajaca (czy tez niepekajaca) jest jak najbardziej dla mnie fajna

trochę to dziwne, jak dla mnie.
za mądre może.