gdzie się schowasz kiedy przyjdzie czas odejścia?
gdzie odejdziesz kiedy przyjdzie czas chowania?
nie powstrzymasz tego, czego nie powstrzymał
żaden człowiek nie powstrzyma
kiedy spotkasz się z nim twarzą w twarz
co mu powiesz? za co przeprosisz?
dobrze wiesz, że czasu już nie masz,
myśl, o co go wtedy poprosisz?
w obliczu wiecznych męk o co się zatroszczysz?
co mu powiesz?
bo ten dzień nastąpi.

przecież wiesz.

z początku myślałam
że to będzie pieprzenie
w sensie stosunku płciowego,
ale całe szczęście, ze tak nie jest.

podobają mi się dwa pierwsze wersy.
szczerze, bardzo mi sie podobają.

niestety potem
nie znalazłam już niczego
z poezji.

ale problem istotny
poruszyłeś.

Tak, zgadzam się z Mell-dwa pierwsze są dobre, ciekawe, reszta niestety mniej.
Nie wiem, czy problem jeest ważny.Dla mnie, ateistki-w ogóle go nie ma.Nic nie będzie, więc problemu też.

Ja w ogóle nie łapię Tfojej tfurczości, Avada.

Alez Mary, problem polega właśnie na tym, że nie wiadomo czy będzie czy nie. Twoja kamienna pewność tylko go uwypukla =)

Hm..Rzeczywiście.Z punktu widzenia katolików, jest.Dla Was jest, i to duży.
Ale dla mnie nie:)

Dzielisz, dzielisz... Zupełnie niepotrzebnie. My miewamy czasem wątpliwości, niepokoje. Podobno wy czasem też. Może Ty jednak nie...

Póki co-nie.Ale mam tylko 15 lat, a sprawy religijne uporządkowałam dopiero ponad rok temu.Być może, będę miała wątpliwości.Być może.Tylko....myślę, że i tak w nie nie uwierzę

ja w każdym razie tak.
Ale to dziwne, ateista napisał wiersz z perspektywy katolika... dziwnie się czułem.

W wypadku tego wiersza im dalej w las, tym gorzej...
Ale zadałeś właściwe pytania, Avada. Warto sobie na nie odpowiedzieć.
A wątpliwości są potrzebne. Tak wierzącym, jak i niewierzącym. Kto wie, którym bardziej.

dyskusja wyrwana
do tokszołu.