E....tak jakoś.


Mężatka

Sto lat temu nie znałbyś mnie na pamięć
Nawet nie na kartkę
Nie probowałbyś choćby dukać przy katedrze
Wpisałbyś mnie za to do dzienniczka
I zobowiązał pociągnąć w podstawówce
Musiałabym prać, gotować, sprzątać
A dziś chcę kochać
w starych od ciasta kruszonych paznokciach.
I dziwię się
ile czasu minęło

rewelacyjne te kruszone paznokcie
no i tak

Yhm.
I właśnie dlatego wiersz jest odrobinę hipokrytyczny.(o ile tak sie tworzy przymiotnik odrzeczownikowy).
Ale bylam po prostu odrobinę zdziwiona 'Odwiedz mnie we śnie', a potem już nie byłam, i tak jakoś.

Hmmmm. Ma w sobie coś... ulotnego. Próbuję go zrozumieć, choć nie zaprzeczę, że mi ciężko. Ale przykułaś moją uwagę całkiem sprawnie. Dobry wiersz.

I ja zawsze myślałam, że jesteś gdzieś w moim wieku ^^ Zresztą... czy to ważne?

Coś w sobie ma, szkoda tylko, że nie wiem co. Nasunęła mi się pewna dziwaczna interpretacja, ale chyba sam się z nią nie zgadzam, więc nie napiszę, jaka.

Tak czy owak, mogło być lepiej. Próbuj dalej. Jak na moją pierwszą styczność z twoją twórczością - było nieźle.

A ja nie próbuję zrozumieć. Nigdy nie próbuję. Albo rozumiem, albo nie. Albo myślę, że rozumiem. Ale w sumie to o niczym nie przesądza przy ocenie. Ten wiersz nie płynie. Ani nawet nie kroczy. Muszę popychać każdy wers, żeby czytać dalej. Dlatego jednak nie.