Kiedyś sobie dla jaj i dla wprawy pisałem pastisze stylów z różnych epok. Część z tego zamieściłem, część nie. Właśnie odkopałem w komórce (sic!) taki oto.

Chociaż pot czoło zrasza,
Choć skóra z dłoni zdarta,
Nam nie może zabraknąć mocy,
Zły świat co rusz ogłasza
Nasz koniec - uparta
Polsko! wyrzecz się przemocy!

Odrzuć pałkę, karabin,
W dłonie weź łopatę
I niech cię ta praca uwzniośli,
Praca Polskę zbawi
Praca to zadatek
Naszej świetlistej przyszłości.

Ucz się młody przyjacielu,
Nam nie trzeba już szańców
Kamieni rzucanych bezładnie -
Ucz się, dołącz do wielu
Wiedzą świecących kagańców,
Jaśniejszych niż palby armatnie.

Wrew pustce z rozpaczą,
Niech wszyscy pracują,
Dla nas, dla Polski - czas nagli!

Słuchacze patrzą,
Chwilę potakują
I jadą pracować.
Do Anglii.

ale zajebista końcówka. genialna. piękne podsumowanie.

Fajne, fajne. Właśnie niedawno skończyłam pozytywizm i nawet sporo pamiętam, jak tak czytam.

Ale na litość boską. Całą puentę mi zagrzytnęła na śmierć ta Anglia.
Dopełniacz: Anglii. ;p.

Ja jestem tragiczny w te klocki. Ale specjalnie dla Ciebie se wyedytuje.

He, he, faktycznie pozytywistycznie zabrzmiało. No, przed takimi pastiszami mogę tylko pokiwać głową w milczeniu... i wyjechać do Anglii. Zamiast pisać.

Dobre, bez końcówki wyszłaby siermiężna polska propaganda, a tak wyszło co innego. Może być.

Końcówka mnie zaskoczyła ale nie zgrzytnęło. Wszystko jest tu na swoim miejscu i tak jak powinno być xD