Siedzę na chmurze
i macham nogami
a ze mną
ja
i ja
i ja
wszyscy próżni
(lżejsi od powietrza),
więc latamy.
Lećcie z nami!

W moich butach odbija się słońce,
ptaki śpiewają mym śpiewem
i kocham was jak sam siebie.
I to naprawdę wychodzi mi dobrze.

A na dole w piwnicach
on
i on
i on
i ołowiana pycha.
Smutna i żałosna.
Co tam!
Ja się lubię, ja się kocham!

Bo odbijam się w waszych oczach.

Wreszcie coś optymistycznego. Dobry wiersz. W każdym razie mi się podoba.

powiem szczerze, że druga połowa nadrobiła pierwszą, ale i tak wiersz nie jest rewelacujne. stać Cię na coś lepszego

A mi druga część nie leży. I w pierwszej ten zwrot' lżejsi od powietrza' jest zbyt dosadny, myślę, że lespzy efekt byłby bez niego.

Hmm. Estiej, ten wiersz jest właśnie taką próbą rozliczenia się z tym i owym. I jakimś poetyckim odpryskiem dyskusji na temat podobieństw i różnic między próżnością i pychą. Chyba akurat ten jest hołdem dla wszystkich 'poza', ubranym w szaty egocentryzmu. Aczkolwiek nie przeczę, że jako poeta jestem egotykiem. Piszę tylko o sobie, albo o tym co postrzegam, bo nie umiem o niczym innym.

Pycha zawsze jest samotna. Próżność jest cechą stadną. Próżny człowiek tak naprawdę kocha innych. Sam robi z siebie katalizator. To wogóle bardzo rozległy i fascynujący temat.

Fajny. Do tego puentę ma ciekawą. Puenta zazwyczaj ci wychodzi.

Początek bardzo dobry, podoba mi się zwłaszcza to:

A mi to lzejsi od powietrza wlasnie bardzo lezy, odsadnie-niedosadnie, ale na pewno bardzo ciekawie i fajnie, jak zwykle.

Cóż... brak mi po prostu słów, żeby opisać jak mnie to... poruszyło? Wstrząsnęło? Naprawdę nie wiem... A rzadko mi się zdarza, bym nie mógł napisać refleksji po przeczytaniu czegokolwiek...
Po prostu: pełen podziw

Niewinni Czarodzieje sądzą, że wiersze Katona są super =P

Przy jednym głosie sprzeciwu, który jednakże został wyrażony raczej pro forma. bo wszyscy wiedzą, że Ahmed też uwielbia wiersze Katona.