***

Takiemu wiatru się nie trzyma nóg pod kołdrą
ani w szlafrokach. Trzeba dać mu miecz i konia
i nie rozpaczać, kiedy zetnie jasny warkocz
ani gdy traktem będzie czuł się sam na skroniach.

I taki wiatr trzeba rozebrać z mokrych liści
żeby odnalazł się w całości, wzdłuż i wkoło
i taki wiatr trzeba rozebrać z chat i leków
i poutulać mu na drogę ogniem czoło

I taki wiatr trzeba rozpędzić w cztery strony
i nie żałować, kiedy przyjdzie myśl o stracie
albo wyznawać dalej miłość przy słodzonej
i takiej strasznej, takiej bardzo złej herbacie.

Żadnych osobistych aluzji się nie doszukując, gorzkawy temat, nawet mimo przesłodzonej herbaty.
A ogólnie podoba mi się. Aluzja do herbaty bardzo trafna, szczególnie że od jakiegoś czasu nie słodzę. No, a poza tym przyjemna kompozycja.
A jeżeli chodzi o usterki, to moim zdaniem w pierwszym wersie drugiej strofy lepiej byłoby z "rozebrać trzeba" niż "trzeba rozebrać". Jest wtedy "przejrzystszy" rytm.
Ogólnie jestem na tak oczywiście.

Ładny, z Twoich mój ulubiony

Nie podzielam, że gorzki.Może odrobinę tęskniący.Bo zauważ, że wiatr nie przestał jeszcze myśleć nad wędrówkami, ani przystosowywać się do skorzanych teczek prawników.Jak tęskni, to jeszcze jest wiatrem, nie?

Moim zdaniem straszliwie godzący się z losem. Okropnie, dla egoistycznej mnie, altruistycznie wyrzekający. I nie gorzki. Bardziej wierny i... małżeński? Małżeński, w sposób niezwykle cierpliwy, wrecz matczyny. Opiekuńczy. Tak. To tyle.

E tam, nie znacie się
Nie godzący.Buntujący, a przynajmniej myślący o buncie.Weźcie, w ogóle, ja nie moooooge.Ten pił do siebie, teraz ta do Niego...Nie ma tam Bartka!!!Matka jest!

Kto powiedział, że piłem do siebie? Gorzki właśnie z uwagi na to, że do mamy. Jest jakoś tam dalej "nadziejny", że to wciąż wiatr itd., ale mimo to głównie widzę tu coś destrukcyjnego. A to nie jest pozytywne.

Do jakiego Niego? Dobra, przyznam się: jestem jak w papier listowy zapakowana w myśli o miłości. Wirsz kojarzy mi się, troche głupio, z 'Jeszcze się żagiel bieli' Alicji MAjewskiej(boże, że też to powiedziałam!)

Męska rzecz - dognać w biegu i uśmierzyć grzywy fal...
Nasza rzecz - stać na brzegu, stać i wierzyć i patrzeć w dal...
(...)
Bo męska rzecz być daleko, a kobieca - wiernie czekać,
aż zrodzi się pod powiek± inna łza, radości łza.

Głupio, ale prawdziwie...(wiem, są sensowniejsze piosenki na świecie )

Jeśli jednak bardzo chcesz, to stwierdzam, że owszem: po dłuuuuugim doszukiwaniu odnalazłam tam motyw matki, której dzieci chcą opuścić gniazdo rodzinne. Więc wymowę osiągnęłaś

Podoba mi się, Mary, choć jest kilka zgrzytów i same słowa w wierszu czasem zdają się nie do końca ułożone, nie do końca dobre. Ale i treść i forma mi odpowiada, choć z krzesła nie spadłam i nie drżę na całym ciele

Bardzo fajne, podoba mi sie, ale ja sie nie znam. Nie będę pisał wywodów bo nie mi oceniac wspaniałą poetkę, ale jak dla mnie ładne.

Idz się opłukaj z pingwinami przy rytmach cocojambo.