Jeśli mogę zadedykować, to dedykuję to Paulinie. Bo ją lubię i szanuję. (I masz przestać się smucić, bo jak spotkam to zabiję )

Zginął piesek - imię Zenek
Pewnej damy ulubieniec.

Jeśli dobrze myślę
Ta historia się zaczęła
W dzień powszedni...
Nie, to była niedziela
Pamiętam to jak dzisiaj
Do kościoła szły orszaki
Z prawej damy, z lewej pany
Za nimi dzieciaki

Ale o psie miałem prawić
Więc do akcji wracam
Pani dama ze mszy wraca
Patrzy: nie ma psiaka
Ze łzami w chustkę wciera
Fluid i pomadkę,
Wzywa swego sługę:
Gustaw! Dzwoń po matkę!

Domu Pani w sukni białej
(Jeszcze nie przebrana)
Wpada w pokój, krzyczy w progu:
Córeczko ukochana!
Co się stało? Kto cię skrzywdził?
Boli Cię co? Gustaw! Wody!
To Masoni? Może Żydzi?
Gustaw, na policję! Zabezpiecz dowody!

Pani matko! Nic nie boli
Płacze córka, z żalu chora
Tylko Zenuś, mój pieseczek
Zniknął jak kamfora!
Kto go znajdzie? Kto mi zwróci?
Czy będzie sprawiedliwy?
Pies ma wrócić do mnie zaraz!
Lecz nie martwy, ale żywy!

Zginął piesek - imię Zenek
Pewnej damy ulubieniec.

no fajne, ale tak dziwinie napsiane że mi zgrzytało, albo za dużo, albo za mało o jedną sylebę, nie szło tgo przecyztać bez zacięcia.
ale fajne, takie jak w podręcznikach do polskiego, z podstawówki.

lubimy pieski

pieski lubią nas.

o wierszu napiszemy innym razem.

Na początek najważniejsze:


Czy ja o czymś nie wiem?

Dobra, do tematu: wiersz fajny, choć zgadzam się z Avadą, że rytm kuleje i to męczy. Na wiersz z podstawówki to się nie nadaje, zły styl , ale za to na tekst jakiegoś przeboju jednych wakacji - jak najbardziej. Wystarczająco lekkie i śmieszne.
To komplement był, no.

Zazwyczaj nie komentuję wierszy, jakoś nie trafiam w ich sens, ale ten utwór przeczytałam ze względu na tytuł, który sprawił że na ustach pojawił się uśmiech, a po przeczytaniu jeszcze szerszy uśmiech Styl dosyć prosty, miejscami zgrzyta i rytm się gubi. Taki śmieszny kawałek a la zmodernizowany Mickiewicz

Ha!Świetne!Tylko popraw rytmikę, bo choć Gałczyński rytm często gubił, przeszkadza to u niego równie jak u Cię.

Żapomniałem napisać, że ten wiersz jest oparty na faktach autentycznych, ale nie o tym, nie o tym.
Ekhm, Lilith&Katon? Wszyscy czekamy na wyjaśnienia...

Pierwsza zwrotka jest bardzo dobra i czyta sie ja plynnie i calosc niby dziecinna-zelementarzowana, a jednak napisac tak to nie jest prosta sprawa, wiec czyta sie dalej z zapamietaniem tej pierwszej zwrtoki i mimo, ze troche zgrzyta, jak moiw avada, to mi sie podoba, ot tak, pogodnie i innoswiatowo, akurat na wolna, beztroska chwile (bo czuje, ze piesek sie znajdzie )

WildThing, jestem Twoja oddaną fanką!
nad rytmem można jeszcze popracować, ale cała reszta cud miód

Jak zwykle fajne. Ty już się nie produkuj na tym forum tylko wydawcy szukaj, od dawna Ci to piszę.

Spółkę poetycką mamy. No. Poza tym mieszkamy w chatkach niedaleko siebie i jak idę po drewno do lasu, to wstępuję czasem do Lilith na herbatkę z ziół i czytanie poezji na głos.

tak, a moja chatka jest na kurzej łapce i mam mnóstwo kotów.
zbieram tez zamowienia na specjalne mieszanki zielarskie, na każdą przypadłoś duchową

W tajemnicy wyznam wam, że wcale nie mam do niej tak znowu blisko. Ale inne czarownice we wsi są brzydkie, a Lilith bynajmniej. Hehe. Koniec offtopa. Wszystko wyjaśnione

a potem do lasu.


w sensie że po to drewno, nieee.

Ej! Ja chcę dalej! Czemu się tak szybko skończyło? Więcej chcę!