Szary, szara, szare
- słowa ołowiane.

A to tylko kolor.

Fale.
Beton.
Muł nad wodą.

Wciąż tylko
szare miasto, szary człowiek, szare życie

czy inaczej nie umiecie

wyrazić co chcecie powiedzieć?

To tylko kolor.
Bieli z czernią cicha rozmowa.

Nuda nie jest szara.
Szare są kamienie i śledzie.
Czerwone są róże.

Miość nie jest czerwona.

wszystko super, tylko pisz bez literówek
tak to jest, jak sie na szybcika wstukuje, bez uprzedniego sprawdzenia na pismie własnym odręcznym
no a w ogóle, to masz jak zwykle dobre pomysły, ale gorzej z wykonaniem
środek jest tutaj strasznie na siłe.

O. Bardzo ciekawy.
Przypomina mi swego rodzaju apel, może zresztą miał nim być.
Wiersz bardzo fajny, przykuwający uwagę. Powiedziałeś coś w sumie prostego i - zdawałoby się - oczywistego, ale nie pamiętam, bym kiedykolwiek wcześniej zwrócił na to uwagę. Dobrze, że napisałeś ten wiersz.

A co do jego treści - cóż, słowa są tylko słowami. Szarość po prostu skojarzyła się z nudą, a trudno wyrażać własne znudzenie metodami mniej standardowymi, bo takie zajęcie wymaga wysiłku i nudę zabija. A wtedy pisanie o nudzie traci sens.

A Przemek znowu robi wszystko, żeby pokazać, że pisze z nudów i bez uczuć! ;P
Przekaz wiersza ciekawy, w sumie świetny do rozmowy, a przy tym do rozszerzenia.
Tylko, jak już Lilith wspomniała, wykonanie gorsze. Typowe nadawanie z mrówkowca, ale trochę zabrakło. Chociaż końcówka mi się podoba.