Za długie i pewnie przegadane, ale nie umiałem ugryźć tego tematu. A chciałem.
Może ktoś doszuka się puenty.

[...]

jakie romantic
no w ogole to ten początek wiesz, taki średni jest
te rymy hmmm, np:
"Gwiazdy pobladły na niebie
I wyłem, byś mnie zabiła
Kiedy zostałem bez ciebie"
no wiesz, takie egzaltowane z lekka
ale generalnie mi sie podobało
Katon mi tu beka, wiec oddaje mu głos.

Słabe, bo cały koncept słaby. Niby romantyczny, a jednak miłość do ciał niebieskich nawet jako figura mnie nie rusza. Księżyc jest patronem kochanków. Nie kochanką.

A mi się nawet podoba. Nie zachwyca ale podoba. Faktycznie very romantic i tak fajnie, płynnie się czyta.
Ale widziałam pisywane przez ciebie lepsze
Pozdrawiam

Wszak nie, ciebie niebie nie, ale reszta jest bardzo fajna. Wlasnie romantyczna i wlasnie taka, jaka byc powinna. Ladnie zaplanowane, puenta jest i w ogole wkrada sie jakas nutka 'slodkiego smutku', ktory bardzo w wierszu mi zawsze pasuje.
I rytm jest dobry, i rymy niewymuszone, bardzo, bardzo-bardzo, naprawde.

Cos jest w tej prostocie zamiast skomlikowanej symboliki symboliki.

Przez niewymuszone rymy mam na mysli to, ze nie wyglada, zebys sie specjalnie gimnastykowal nad nimi. Bo czestochowskie bywaja.

I tu cię mam. A kto tak niedawno dowodził, że miłość nie jest czerwona? Dlaczego księżyc musi zawsze symbolizować tylko i wyłącznie jedno?

Też sądzę, że jest słaby. Ale naprawdę w żaden sposób nie potrafiłem tego opisać. Tylko tak się udało. Romantycznie i średnio. Uwierzcie, próbowałem to powiedzieć wieloma sposobami. Może kiedyś uda się lepiej.

Lilith - wiem, zwłaszcza tamta zwrotka jest denna. Niestety.

Rookwood - auć. Ale masz rację.

Wszyscy stosuja synonimicznie słaby i nieambitny.

A mi sie to rozbiega, bo to co wypada, zeby sie podobalo, nie zawsze podoba sie faktycznie.

Slabe nie slabe, jak sam uwazasz, ale dla mnie w porzadku, po moich ostatnich esach floresach to mily odpoczynek.