witam, witam. ;P trochę waham się, czy dać to coś, czy też sobie darować. bo mi osobiście się to nie za bardzo podoba - zaś sobie siedziałam, słuchając muzyki i oto mi z pod klawiatury wyszło.

Jak żółty Liść -
na Dno opadam.
Jak Dusza nieczysta -
ciągle rozpaczam.
Jak śpiewny Słowik -
ćwierkam w swym Lesie.
jak Miłość niesyta -
pragnę wciąż więcej.

Liść opadł.
a wraz z nim Ja -
Dusza nieczysta;
do Nieba zawędrowała -
Słowik poczuł Desperacji woń,
nucąc pod nosem 'when You're gone'

tragedia
sorry
proponuję nastepnym razem umieszczac tu wiersze bez wczesniejszego komentarza, bo to imo zbędne.

Zdecydowanie tragedia. W sumie wszystko, i styl, i treść. A do tego drażnią rymy, które są albo ich nie ma, zależy od stopnia szukania. Przykro mi, ale niczego pozytywnego nie mogę powiedzieć. Co nie znaczy, że nie powiem niedługo.

Popracuj trochę, bo mi oczy się odwracają jak na ostatnią zwrotkę spojrzałem

Nie jedź banałami. Nie wprost i nie z patosem - bo patos (jak widać na załączonym obrazku) odstrasza. Prościej. Dusza rozrywana cierpieniami upadająca na dno to już przeżytek, mała hybryda niegdysiejszych stylów.
No a poza tym Słowacki nie jesteś, żeby słowem wieeeeelgim i doniosłym walić po pysku

Podobała mi się formuła takich wyliczeń, ale wiersz - niestety nie. Bardzo słaby, ale próbuj, bo masz wg mnie szansę się wybić. Widać, że poezja sprawia Ci przyjemność, a to już dużo.
Łączenie różnych języków w wierszu do sztuka raczej karkołomna i może na razie sobie ją daruj.

A tak swoją drogą, ciekawe, czy współcześni Słowackiego też kręcili nosami na jego teksty, mówiąc: "Stary, za dużo patosu".

Nu, kręcili nosem, ale nie wiem czy nad patosem