Ech, sama już nie wiem. Ważny jest, ale chyba nie wyszedł, mi się już nie podoba.Dość długo opracowywany, pierwotnie był bez rymów.



Nauczyłaś mnie dość mieć królewien
kukieł złotych
zapomniałam, że skryte mieszkaniem
i pacynki szmaciane kochają
że w tych oczkach i sercach guzicznych
każda baśń o miłości jest szczera,
przyjaźń składa się z samej prostoty
-zapomniałam, że przyjaźń jest prosta
-że udawać-nie-lalki -to teatr

Nauczyłaś mnie, jak mieć na imię
Ta samotność, to Twoje skazanie
Ja nie miałam nikogo, prócz Ciebie
-miś powiedział, i runął w otchłanie.

w sumie mogłoby być, gdyby nie koniec, który raczej jest śmieszny
no a piszesz, że to poważne miało być w zamyśle

A ja go nie rozumiem zupełnie. Może to przez godzinę, dosyć wcześnie dzisiaj wstałem. Ale jutro sobie go jeszcze raz przeczytam, i może zrozumiem.

Nie, to ja to zmienię. Zaryzykowałam trochę z tą końcówką. Moment, pozmieniam, bo też mi się nie podoba.

Nie jestem zwolennikiem zmieniania już napisanych utworów. W ten sposób one bardzo dużo tracą.

w tym wypadku raczej zyska.

Może. Zobaczymy jak przeczytamy.