[...]

dwie ostatnie li i jedynie do mnie przemówiły.

pięknie napisany, cudownego słownictwa użyłeś, majstersztyk.

A ja własnie jestem zawiedziona. Bo temat oklepany, forma może być, ale po Tobie spodziewałam się więcej, a trumna i przedawkowanie, to już w ogóle masakra. Za proste. Pokazujesz tego chrześcijanina jak maszyne. Zupełnie nierealistycznie. Jaki człowiek zachowywałby się tak jak to opisałeś na pogrzebie własnego dziecka? Ale dobra, poezja nie musi nadganiać za kanonem- tylko tu to się właśnie kłoci- bo problem jest kanoniczny, a wykonanie nierealistyczne.

To ja może wyjaśnię, że napisałem ten wiersz pół godziny po zakończeniu lektury "Moralności pani Dulskiej" i tak jakoś wyszło.
W sumie zgadzam się z zarzutami, ale tekst nie miał być jakiś szczególnie głęboki. Chyba. Albo po prostu jednak porażka.
Żałuję, że nie potrafię wrócić do wiersza po jakimś czasie i dopiero po poprawkach gdziekolwiek go umieszczać.

A możę to twoja zaleta? Ja tak uważam. Ta młodzieńcza pasja (jak sam mówisz: napisałeś raz dwa po odpowiednio nastrajającej cię lekturze) i właśnie pisanie na gorąco. Temat oklepany, ale podałeś to w atrakcyjnej, nie nudnej formie. Tylko z racji przydługich trochę wersów czyta się gorzej niż można było.
W ocenie szkolnej : -4/6

Przemuś, ale Ty się Słonko nie martw, bo i tak jesteś geniuszem. ; )

a ja owszem.
nie mylićz cztery minus.

Nie podoba mi się, bo operuje strasznymi banałami. W ogóle ataki na dziewiętnastowieczną hipokryzję (nawet jeśli żyje do dziś, a żyje) są pójściem na łatwiznę. Dzisiaj mamy mnóstwo fascynujących i przerażających odmien hipokryzji i naprawdę ten prowincjonalny kołtun niechże se już żyje w spokoju.

Żeby tylko Ciebie...

Zarzuty przyjąłem, usprawiedliwiam się wyłącznie tym, że inspiracją była "Moralność pani Dulskiej" i następnym razem napiszę lepszy wiersz.

A mnie to w jakiś sposób przekonało. Może jest i proste, bez polotu itp. Ale ma w sobie coś, co przykuło moją uwagę.

po przeczytaniu jeszcze raz stwierdzam, że jest okropne.
w sensie takim, że naprawdę piszesz lepiej, a to... ot taki wierszyk, kawa na ławę, wszystko wiadomo, nawet cep się połapie.

Bo ja naprawdę jestem prosty człowiek. Jak mam ułożyć metaforę, to już mam problem. Nie lubię wieloznaczności i szczerze mówiąc nie umiem jej tworzyć.

A tematy, jak widać, dopadają mnie oklepane.